NAVO ingrijpen Libië bedoeld om Franse banken en euro te redden

Xander Meyer


In de reguliere media is de afgelopen maanden zo ontzettend veel onzin verkondigd over de zogenaamd noodzakelijke, maar in werkelijkheid schandalige 'humanitaire' oorlog van de NAVO tegen Libië -waarbij zo'n 50.000 doden gevallen zouden zijn-, dat we nog eens een aantal harde feiten op een rijtje zetten waaruit blijkt dat de echte redenen om Gadaffi te verdrijven niets te maken hadden met diens niet bestaande 'bloedvergieten', maar alles met het redden van de in grote problemen verkerende Franse banken en daarmee ook de Europese éénheidsmunt, de euro. Lees hoe u -opnieuw- ongelooflijk werd misleid door de politiek en de media.


Feit is dat in landen zoals Bahrein, Saudi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten geen militaire interventie is gepland om de daar heersende dictatoren af te zetten. Integendeel: Europese landen zoals Duitsland ondersteunen deze regimes zelfs met vakkennis en wapens. Waarom dan wél ingrijpen in Libië?

In oktober 2010 werd Nuri Mesmari, het hoofd van Gadaffi's secretariaat, in Parijs ondervraagd door de Franse geheime dienst. In onder andere de Aziatische media werd bericht dat Mesmari tegen flinke betaling Libische staatsgeheimen zou hebben verraden. Voor de Franse president Sarkozy was dat een harde slag in het gezicht, vooral omdat Gadaffi van plan zou zijn geweest om alle Libische olietegoeden uit Europa terug te trekken. Die tegoeden bevonden zich met name in Franse banken en zouden naar Azië worden overgebracht.


Vrees voor instorting Fransen banken

Sarkozy vreesde dat deze stap verstrekkende gevolgen zou hebben voor de toch al in grote financiële problemen verkerende Franse banken, die het weghalen van de Libische oliemiljarden niet zouden overleven. Als gevolg van het instorten van de Franse banken zou Frankrijk niet meer mee kunnen doen aan het Europese reddingsfonds, waardoor dit eveneens zou instorten. Er zou een kettingreactie ontstaan die het voortbestaan van de euro en de hele eurozone in gevaar zou brengen.

Wat ook meespeelde was het feit dat Gadaffi had aangekondigd geen Franse Rafale gevechtsvliegtuigen meer te kopen en de bouw van een Libische kerncentrale in geen geval aan een Frans consortium te gunnen. Het Franse olieconcern Total wilde nieuwe oliewinningscontracten in Libië, maar Gadaffi gaf deze aan het Italiaanse ENI concern (Gadaffi en de Italiaanse premier Berlusconi waren goed bevriend).

De rest verliep ongeveer zoals de omwenteling in Iran in 1953. Toen was het de CIA die deze veroorzaakte, nu waren het de Fransen die hetzelfde deden in Libië. In de gerenommeerde Asia Times werd alles nog eens haarfijn op een rijtje gezet. Allereerst verzekerde Frankrijk zich van de steun van Saudi Arabië en Bahrein met de belofte om deze regimes voortaan met rust te laten aangaande de schendingen van de mensenrechten in deze landen. Beide Arabische regimes zorgden vervolgens voor de steun van de Arabische Liga. De VS en andere Europese landen -waaronder Nederland- deden 'natuurlijk' mee om zo het dreigende instorten van de Franse banken te voorkomen.


Rebellenopstand door Frankrijk georganiseerd

De Franse filosoof en medialieveling Bernard Henri-Lévy werd naar Benghazi gevlogen om daar de spreekbuis te worden van de door de Westerse geheime diensten in elkaar geflanste 'rebellenbeweging'. In aanwezigheid van de opgetrommelde media telefoneerde Henri-Lévy vanuit Benghazi met Sarkozy en kondigde het begin van de Libische democratische beweging aan die Gadaffi zou gaan afzetten. De Libische miljarden (7,6 miljard van de regering en daarnaast nog de privé miljarden van Gadaffi) werden vervolgens bevroren en de Franse banken waren -voorlopig- gered.

Het hele circus zag er voor de Westerse bevolking geloofwaardig genoeg uit. In Libië werd de bestaande rivaliteit tussen de verschillende stammen uitgebuit om de media stap voor stap over de fictieve veroveringen van gebieden door de rebellen te laten berichten. De volgende fase was ook al gepland: het ondersteunen van deze rebellen door de NAVO.

De berichten dat de CIA 1500 strijders uit Afghanistan naar Libië zou hebben gevlogen om daar de rebellen te ondersteunen waren afkomstig uit Pakistaanse regeringskringen, wier relatie met de CIA tot ver onder het vriespunt was gedaald. Sinds het zogenaamde uitschakelen van Osama bin Laden begon Pakistan uit woede allerlei valse geruchten over de CIA in omloop te brengen. Eén van deze geruchten betrof het overbrengen van vele honderden Perzen en Oezbeken naar Libië. De talloze journalisten in Libië, die voortdurend de rebellen begeleidden, zijn daar echter niet één Pers of Oezbeek tegengekomen.


Oliedeal in ruil voor steun opstand

Terug naar Frankrijk, waar de Libische oliemiljarden voor het grootste deel in het bezit zullen blijven van de Franse banken. Van de waarschijnlijk ruim € 10 miljard wil Frankrijk er namelijk hoogstens € 1,5 miljard vrijgeven voor de nieuwe Libische regering. Overigens kunnen ook banken in andere EU-landen, waar eveneens Libische oliemiljarden zijn geparkeerd, nu opgelucht ademhalen. Sterker nog, men kan nu in ruil voor deze miljarden vele goederen aan Libië verkopen. De nieuwe Libische regering moet tenslotte haar dankbaarheid tonen voor de 'bevrijding' van hun land. De media berichten vandaag dat Frankrijk inderdaad een geheime oliedeal met de rebellen heeft gesloten in ruil voor Franse steun aan de opstand tegen Gadaffi.

Spoedig zal blijken of Libië alsnog besluit tot de aankoop van Franse straaljagers, de bouw van een Franse kerncentrale en het gunnen van olieconcessies aan het Franse Total. Ook zullen de geheime diensten moeten kijken hoe ze diverse contactpersonen van nieuw werk kunnen voorzien. Gadaffi's Nederlandse hoerenmadam werd reeds ondervraagd door de AIVD (de Nederlandse Algemene Inlichtingen- en Vailigheidsdiensten). Zij voorzag het regime van de nodige prostituees, en zou nu voor de nieuwe machthebbers hetzelfde kunnen gaan doen.


Frankrijk verdeelt oorlogsbuit

Nu weet u dus hoe de 'democratische' Libische verzetsbeweging is ontstaan en wie daar achter zat. Zo'n 50.000 mensen betaalden met hun leven om de instorting van de Franse banken en daarmee de euro enige tijd vooruit te schuiven. In Parijs had al een 'wederopbouw' conferentie plaats, waar meer dan € 34 miljard euro, die Libië op Westerse banken heeft staan, werd 'verdeeld'. Sarkozy heeft zich al opgeworpen als de grote wederopbouw man van Libië. Met andere woorden: hij wil door middel van miljardencontracten met de nieuwe Libische machthebbers het grootste deel van de oorlogsbuit in Frankrijk houden.

Eerder berichtten we dat nota bene aan Al Qaeda verbonden brigades nu de baas zijn geworden in Tripoli. Gisteren heeft de Amerikaanse president Obama dit bevestigd. Kortom: waar het Westen in landen zoals Afghanistan en Irak al jarenlang vecht tegen Al Qaeda, zijn dezelfde moslimextremisten nu in Libië door de NAVO in het zadel geholpen. Het is opnieuw een bewijs dat de zogenaamde Westerse principes helemaal niets waard zijn zodra er (veel) geld op het spel staat. De echte hoerenmadams bevinden zich dan ook in de financiële en politieke machtselite.


Midden Oosten in vuur en vlam?

Het grote (eind)spel gaat ondertussen verder. Sarkozy heeft al openlijk aangekondigd dat de islamitische republiek Iran wel eens het volgende militaire doelwit zou kunnen zijn. Ook de Turks-Saudische voorbereidingen voor militair ingrijpen in Syrië zijn in volle gang. Let u maar eens op hoe de volgende grote oorlog, die het hele Midden Oosten -en misschien zelfs wel daarbuiten- in vuur en vlam zou kunnen zetten, net zoals de door Frankrijk geplande Libische revolutie in onze media als een 'volslagen verrassing' zal worden gepresenteerd.


Uitpers nr. 135, 13de jg., oktober 2011

Bron: http://www.courtfool.info/nl_NAVO_r...ro_in_Libie.htm

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB