Meer zelfmoorden in gelukkige landen



Gebieden waar de bevolking gelukkig is, kennen hogere zelfmoordcijfers dan ‘ongelukkige’ gebieden. Volgens wetenschappers komt dat omdat mensen hun geluk afwegen ten opzichte van de hoeveelheid geluk in de onmiddellijk omgeving.

Om een onderscheid te maken tussen gelukkige en ongelukkige gebieden gebruiken de onderzoekers vragenlijsten die peilen naar de persoonlijke levensvreugde. Landen waar de meerderheid van de bevolking rapporteert gelukkig te zijn, worden beschouwd als gelukkige landen.

Het was al bekend dat veel gelukkige landen – waaronder Canada, IJsland, Ierland, Zwitserland en de Verenigde Staten - ongewoon hoge zelfmoordcijfers kennen. Om nationale verschillen in cultuur en de methode waarop zelfmoorden worden geregistreerd uit te sluiten, richtten onderzoekers van de University of Warwick (Verenigd Koninkrijk) en het Hamilton College in New York zich nu op uitsluitend op de Verenigde Staten.

De Amerikaanse staten met hoofdzakelijk gelukkige mensen hebben hogere zelfmoordcijfers dan ongelukkige staten. In Utah zijn de mensen het gelukkigst, maar tegelijk is de staat negende in de ranglijst van hoogste zelfmoordaantallen. New York daarentegen heeft een vrij ongelukkige bevolking (plaats 45), maar wel de laagste zelfmoordcijfers van de Verenigde Staten.

De onderzoekers corrigeerden hun resultaten op leeftijd, inkomen en burgerlijke status. De conclusie hield echter stand. New Jersey staat pas 47ste in de ranglijst van gelukkigste staten, maar bekleedt dezelfde plaats op de lijst van meeste aantal zelfmoorden. De bevolking geeft dus weer minder gelukkig te zijn, maar tegelijk gebeuren er weinig zelfmoorden. In Hawaï gebeuren meer zelfmoorden (plaats 5), terwijl de inwoners over het algemeen aangeven zeer gelukkig te zijn (plaats 2).

Volgens de onderzoekers vergelijken mensen zich met anderen uit hun onmiddellijke omgeving. En in een gelukkige streek krijgen personen met persoonlijke problemen sneller het idee dat hun leven te zwaar is. De resultaten zijn gepubliceerd in het Journal of Economic Behavior & Organization.

Bron: www.eos..be

Bespreking:
Het geluk van een ander lijkt ons mensen ongelukkiger te maken terwijl we toch een gelukkig land zouden zijn. Wanneer we alle mensen rondom ons gelukkig zien, lijkt het sneller dat we het minder goed hebben. Ik vraag mij af of dit fenomeen 500 jaar geleden ook van toepassing was. Zou het geen gevolg kunnen zijn van de individualistische maatschappij. Door het altijd beter, sneller en groter te willen doen dan anderen zijn we sneller ongelukkig met wat we hebben.

Ik stel me wel wat vragen bij de benaming 'gelukkig- en ongelukkig gebied.' De inwoners van een gebied moeten verklaren of ze gelukkig of ongelukkig zijn en op basis hiervan wordt de benaming aan het gebied gegeven. Natuurlijk moeten deze mensen dan wel eerlijk zijn. Trouwens, wanneer ben je gelukkig of ongelukkig?
Ik heb het gevoel dat zelfmoord 'populairder' aan het worden is, m.a.w. dat het voortaan meer voorkomt. Mensen lijken helemaal niet meer zo snel tevreden te zijn. Jaloezie is een begrip dat in deze tijd ook zeer gebruikelijk is. Als mensen zien dat hun buren bijvoorbeeld een gigantisch zwembad hebben, met een dure auto rijden, een jacuzzi hebben,... dan zijn ze hier vaak jaloers op. Ik wil helemaal niet beweren dat iedereen zo denkt! Het is belangrijk om naar jezelf te kijken en niet te veel te vergelijken met anderen. Het wil helemaal niet zeggen dat je buur met zijn groot zwembad e.d. gelukkiger is dan jezelf! We moeten terug leren genieten van de kleine dingen in het leven. De consumptiemaatschappij heeft ervoor gezorgd dat we steeds meer en groter willen hebben.

Ik denk dat mensen en dan vooral jongeren te gemakzuchtig zijn. Vaak hebben we vanaf een heel jonge leeftijd al het meeste van wat we willen. Dat neemt weg dat we een streefdoel hebben in het leven. Het beste is dat we meerdere streefdoelen hebben, zo geraken we niet verveeld en kunnen we niet nadenken over wat andere hebben, omdat we onze eigen doelen nog moeten bereiken.
Omdat we nu vaak alles al hebben wat we voorheen wilden hebben (bv. als volwassene: een job, een huis, een auto,...), vragen we ons zelf vaak af of dit nu eigenlijk wel is wat we echt willen. Dan gaan we kijken naar wat de mensen naast ons hebben, we zien dat zij misschien een groter huis of een duurdere auto hebben. En dan slaat het ongelukkig zijn plots toe.
Ik denk dat iedereen zijn eigen doelen moet voor ogen stellen, steeds maar weer opnieuw. Het kan hier ook gaan over de kleinste dingen, maar we moeten onszeld blijven uitdagen. Soms zal die uitdaging uitmonden in een opdoffer, maar daar worden we niet ongelukkiger van. We zullen ons alleen tijdelijk minder goed voelen, maar dan stellen we ons doel bij en kunnen we verder gaan en gelukkiger zijn.

Ik denk dat dit verschijnsel typisch is voor de maatschappij van vandaag. Mensen vergelijken hun geluk nu eenmaal met dat van hun buren of familie. Als we zien dat anderen gelukkiger zijn, zijn we geneigd jaloers of verbitterd te reageren. Ook al zouden we gelukkig moeten zijn met het gene dat we hebben. We gaan het gevoel krijgen dat we iets 'missen', terwijl dit helemaal niet het geval is.
Ik denk dat het in de toekomst alleen nog maar erger gaat worden. Als je gaat kijken naar de jongeren van vandaag, merk je dat deze toch wel vrij luxueus leven. We krijgen dus van vrij jonge leeftijd te maken met luxe. Naar mate we ouder worden en zelf geld moeten gaan verdienen, gaan we het echter met minder moeten doen. Als jongere krijg je meestal geld van je ouders, of cadeaus voor verjaardagen. Naar mate we ouder en zelfstandig worden, moeten we het echter met minder doen. We gaan zelf op ons geld moeten letten, wat voor problemen zou kunnen zorgen bij personen die te gewend zijn aan hun luxe leventje. Wat dan zou kunnen lijden tot zelfmoorden, in extreme gevallen.

Persoonlijk snap ik wel wat ze bedoelen met dit bericht. Wat de mensen willen zeggen is dat mensen die op deze moment zich niet goed voelen ( ongelukkig ), zich zeker niet beter gaan voelen als ze zien dat anderen wel gelukkig zijn. Als je als ouder bijvoorbeeld problemen hebt in je gezinssituatie en je komt in je buurt families tegen die echt gelukkig zijn en plezier maken? Kan dit inderdaad zeker betrekking hebben op je gemoedstoestand.

Je wordt in een gelukkige streek gewoon sneller geconfronteerd met je ongeluk.

Wanneer we op tv kijken naar mensen die leven in armoede, bijna niets bezitten, dan zijn dit mensen die mogen spreken van een ongelukkig leven en toch zie je deze mensen lachen. Deze mensen kunnen genieten met het weinige dat ze bezitten. En daar kunnen we best een voorbeeld aannemen, blij zijn met de kleine zaken. Ik ben er bijna zeker van dat de zelfmoordcijfers ginder veel lager zijn dan bij ons. Zij moeten niet strijden tegen zelfmoord maar moeten vechten om te overleven. Zij laten de moed niet zakken door de tegenslagen waarmee ze te kampen hebben. Mensen in de maatschappij waarin wij leven kunnen de dag van vandaag geen tegenslagen meer verwerken, moeten steeds meer en meer bezitten,... Als ze zaken niet kunnen bereiken in hun leven dat hoog staat aangeschreven op hun lijstje, dan is bij sommige zelfmoord hun enige uitweg. Maar niet enkel verlangens lijden tot zelfmoord, maar ook gebeurtenissen die ze hebben meegemaakt in hun leven. Het is enorm spijtig dat deze mensen geen hulp gaan zoeken, een tegenslag is niet het einde van de wereld, het leven gaat door. Ik vind het daarom ook laf dat mensen die niet kunnen leven in een wereld waar ze te kampen hebben met tegenslag, zelfmoord als enige uitweg beschouwen. Ze laten hun nabestaanden en dierbaren achter, gewoon door eigen belang. Ze houden geen rekening met de mensen die achter blijven. Dit kunnen zware woorden zijn, en met alle respect, maar zo denk ik erover.

Mensen die met zware problemen kampen dienen professionele hulp te gaan zoeken. Het helpt niet om je problemen voor jezelf te houden en ze steeds weer te verzwijgen, daarmee maak je een probleem enkel zwaarder en ondraaglijker, en dat kan leiden tot zelfmoord. Bijvoorbeeld: een vrachtwagenchauffeur rijdt een kind aan en het kind sterft, dit is een zware gebeurtenis waar de chauffeur mee te kampen heeft. En in sommige gevallen is het voor de chauffeur zo ondraaglijk dat hij als enige uitweg zelfmoord ziet. Maar als hij nu eens hulp zoekt die luisteren naar zijn verhaal en hem helpen om het ongeluk een plaats te geven in zijn leven en het hoofdstuk af te sluiten.

Ik vind het wel jammer dat ze in het artikel de vergelijking maken tussen de staten in de Verenigde Staten. Ik denk dat cijfers tussen landen veel meer zeggen dan cijfers binnen één land. Ze geven dan wel de landen weer met de hoogste zelfmoordcijfers, maar ze geven niet de landen met de laagste zelfmoordcijfers weer.

Ik kan je vertellen dat we naast problemen zoals hebzucht en macht, het probleem zelfmoord eveneens hoog mogen aanschrijven.