Remember Me: Live in the Moments!

Jaren na de zelfmoord van zijn broer weet Tyler (Robert Pattinson) nog steeds niet waar hij met zijn verdriet en woede moet blijven. De relatie met zijn vader (Pierce Brosnan) is gespannen, hij twijfelt aan alles. Tijdens een straatruzie wordt hij hardhandig aangepakt door een politieagent (Chris Cooper). Om wraak te nemen, verleidt hij diens dochter Ally (Emilie de Ravin). Onverwachts beleven ze een echte romance. Maar ook Ally sleept een verleden met zich mee... .
Bron: Remember Me [DVD]. 2010. Los Angeles: Summit Entertainment.

Deze film is echt de moeite waard om te bekijken. Je voelt alle verborgen en opgekropte emoties van de verschillende personages, die elk hun eigen verhaal, hun eigen verleden met zich meedragen. Je ziet hoe wraakgevoelens omgezet worden in daden en uiteindelijk verdwijnt de haat en maakt deze plaats voor echte liefde. Maar deze film is vooral de moeite waard omdat hij ons doet inzien dat elk moment het laatste kan zijn. De moeder van Ally wordt voor haar ogen doodgeschoten, Tylers broer pleegde op 21-jarige leeftijd zelfmoord… maar nog het meeste worden we ermee geconfronteerd op het einde van de film… .

Tylers leven lag overhoop. Hij had voortdurend ruzie met zijn vader, kon de dood van zijn broer moeilijk verwerken, wilde zijn kleine zusje beschermen… en dan ontdekt Ally dat alles opgezet spel was, dat Tyler en zijn vriend dit hadden gedaan om haar en haar vader te kwetsen. Maar Tyler was echt verliefd geworden op Ally. Zij hadden elkaar gevonden en steunden elkaar. Nu had hij ook nog eens ruzie met haar. Maar Ally beseft dat Tyler spijt heeft van zijn daden en ze vergeeft hem. Ook de relatie met zijn vader begint stilaan beter te worden.

Alles in Tylers leven lijkt eindelijk goed te komen en dan gebeurd er een catastrofale ramp. We zien Tyler in het kantoor van zijn vader, hij wacht op hem. Dan staart hij door het raam naar buiten en zien we dat hij zich op één van de hoogste etages van één van de twee WTC-torens bevindt. Op het schoolbord wordt de noodlottige datum 11 september 2001 aangegeven. Dan wordt het beeld zwart… . Mensen lopen de straat op, allen met een verschrikte uitdrukking op hun gezicht.

Deze film heeft echt een pakkend einde. Met dit einde wil men ons aantonen dat er op die bewuste dag, 11 september 2001, mensen naar hun werk vertrokken zijn en nooit meer naar huis gekomen zijn. Tyler was 22 jaar, hij had net zijn leven een beetje op orde gekregen, zijn toekomst zag er rooskleurig uit en dan gebeurd deze ramp. Heel wat mensen hebben dit echt meegemaakt. Dierbaren zijn weggerukt uit hun families. We mogen dit nooit vergeten! Dit einde drukt ons echter ook met de neus op de feiten. Elke dag kan de laatste zijn. Vandaar: “live in the moments”!

Deze film was wel degelijk een heftige rollercoaster van emoties waarin je werd meegegrepen vanaf de eerste minuut.

De personages leken zo echt, soms leek de film te bestaan uit fragmenten die zo uit je eigen leven of uit het leven van iemand uit je nabije omgeving konden komen. De gedachte die gedurende de ganse film door mijn hoofd zweefde was; 'het kan echt iedereen overkomen', en dat maakte de film net zo sterk.