Tussen het blokken door heb ik geprobeert de actualiteit wat te volgen. Vooral de berichtgeving rond het incident in Israël trok mijn aandacht. Ik word er gewoon kotsmisselijk van hoe de media dit incident aanpakt!! De enige personen die aan het woord komen zijn die verdomde hippies die geen zinnig woord kunnen uitkramen! Gisteren hoorde ik nog een Belgische van allochtone afkomst, die blijkbaar ook aanwezig was, praten over het incident. Ze had het over een beestachtige aanval op hun konvooi met massamoord tot gevolg. Opnieuw GEEN woord over het feit dat het een "onschuldige vredesactivist" (yeah right) was die het vuur in de eerste plaats geopend heeft. Dit dan natuurlijk gevolgd door de logische reactie van de militairen om terug te schieten (zij worden hier immers voor opgeleid).
Ook een van de ouders van de Vlaamse meisjes kwam aan het woord. Ook hier weer een hoop mediageile, subjectieve zwartmakerij die op geen enkele manier bijdraagde aan een objectieve besluitvorming over het incident.
Ik wacht nog steeds op een specialist maritiem recht die gaat bevestigen dat dit incident eigenlijk de schuld is van de activisten zelf. Als zij niet illegaal een militaire blokkade probeerde te doorbreken en daarbovenop nog eens het vuur opende op een gewapende militaire escorte hadden zijn gewoon zonder veel media aandacht terug naar huis gestuurd zijn. Ik ben precies terug in het hippietijdperk. Kim Phuc en de belachelijke brainwashing daarrond komt spontaan in mijn gedachte op...
Wat mij ook nog stoort is de subjectieve taal die al de media gebruiken om dit incident te omschrijven. Alles wijst op de complete, onbetwistbare schuld van Israël terwijl dit helemaal niet het geval is. Ik vraag mij echt af waarom wij ons als leerkracht (in wording) moeten bezig houden met de actualiteit. Om gebrainwashed te worden door de sensatiegerichte persbureau's die nog geen objectieve berichtgeving kunnen leveren als het ze op een plateau gepresenteerd wordt? Het enige dat ik later met de actualiteit zal doen is mijn leerlingen bewust maken van de subjectiviteit ervan. Kritisch tegenover de media staan zal later mijn boodschap zijn. Geen taken van luister naar de media en schrijf een aantal dingen neer. Neen! Luister naar de media en bespreek waarom de berichtgeving met een vatje zout moet bekeken worden zal een veel nuttigere opdracht zijn!

Dit is inderdaad een zeer uit proportie getrokken incident. Zo kan je overal burgerslachtoffers maken... Net zoals een tijdje geleden dat een Franse Allochtoon werd "vermoord" omdat hij ging lopen van de politie. Hij kroop namelijk in een hoogspanningskabine... Wie is er dan de schuldige?

Deze new age hippies hadden daar in de eerste plaats niet moeten zijn.

__________________
Pain Is Only Temporary, Pride Is Forever.

Semper Fidelis

Israel, hef die blokkade op


Welke bedreiging voor zijn nationale veiligheid vormde het Gaza-hulpkonvooi eigenlijk voor Israël, dat de regering van premier Benjamin Netanyahu besloot om de zes schepen in internationale wateren te enteren?


Het kan best zijn dat Israël niet gelukkig was met de aanwezigheid van sommige individuen op de boten, zoals Raed Salah van de Islamitische Beweging in Israël. En het is duidelijk dat niet alle actievoerders aan boord van de Mavi Marmara, een van de schepen, pacifisten of aanhangers van geweldloos verzet waren.

Maar tot bewijs van het tegendeel, vervoerden de actievoerders geen raketonderdelen voor Hamas, dat de Gazastrook controleert. De lading bestond uit hulpgoederen en cement voor de bevolking van Gaza. En de actie was bedoeld om de aandacht te vestigen op het lot van de Palestijnen in de Gazastrook, die sinds de machtsovername van Hamas in 2007 door de Israëlische blokkade in ‘de grootste gevangenis ter wereld' leven.

Wie dit omschrijft als ‘een opzettelijke provocatie van radicale islamitische elementen in het kader van de internationale jihad', zoals de Israëlische regering, verliest aan geloofwaardigheid.

De ‘collateral damage' van de roekeloze Israëlische bestorming van het hulpkonvooi, valt niet te overzien: verschillende doden, een heropflakkering van de spanning in de regio, een nieuwe tegenslag voor de inspanningen van de Amerikaanse president Barack Obama om (indirecte) vredesonderhandelingen op gang te trekken tussen Israël en de Palestijnen.

Met zijn aanval heeft Israël veel meer de aandacht gevestigd op het lot van de Palestijnse bevolking in Gaza dan de activisten hadden kunnen doen als ze gewoon met hun schepen hadden mogen aanleggen. Al meer dan drie jaar wordt een bevolking collectief gestraft voor een machtsstrijd tussen Palestijnse facties onderling – een schending van het internationaal humanitair recht. Israël heeft het recht om zich te verdedigen tegen Hamas, maar niet om de 1,5 miljoen inwoners van de Gazastrook te veroordelen tot armoede.

De internationale veroordeling na de aanval is unisono – al valt de voorzichtige reactie uit Washington op. Maar verontwaardiging uiten is te makkelijk.

Er moet collectief druk gezet worden op Israël om de blokkade van de Gazastrook op te heffen voor humanitaire hulp en commerciële goederen.

En er moet een onafhankelijk onderzoek komen, op last van de VN-Veiligheidsraad, om na te gaan wat er precies gebeurd is. Daarbij moet ook worden bekeken of er wapens aan boord waren van de Mavi Marmara. Als het onderzoek van de VN tot de vaststelling zou komen dat het Israëlische leger voorbarig buitensporig geweld heeft gebruikt, zou dat niemand verbazen. En dan moeten daar dit keer ook gevolgen aan verbonden worden.


DS, 01-06-2010 (Bart Beirlant)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Hoe Israëls leger blunderde


BRUSSEL - Ook het Israëlische leger erkent dat er fouten gemaakt werden bij het bloedige optreden tegen het hulpkonvooi voor Gaza.


‘Mijn zesjarig zoontje zou deze zaak beter aangepakt hebben dan deze regering.' Dat schrijft politiek analist Ari Shavit in de Israëlische krant Haaretz. In deze ene zin vat Shavit zeer goed het gevoel dat bij veel Israëli's leeft, één dag na het gewelddadige ingrijpen tegen het hulpkonvooi Free Gaza. Immers, er kan veel gezegd worden over het Israëlische leger, maar niet dat het slecht georganiseerd en getraind is. En toch lijkt dat zowat de enige echte zekerheid bij operatie ‘Zeebries': alles wat fout kon gaan, ging fout.

‘Dit was een ongelooflijke blunder', zegt schrijver en historicus Tom Segev in NRC Handelsblad. ‘Er is niets waar Israëliërs een grotere hekel aan hebben dan aan eigen falen. De schaamte gaat niet eens zozeer om het humanitaire aspect. Dat Israël de Gazastrook blokkeert, is nauwelijks aanleiding voor debat. Veel mensen weten dat de internationale storm van kritiek hout snijdt, omdat de entering van de schepen zo beroerd werd uitgevoerd.'


Fouten

Maar waar ging het fout?

In feite begon het al met de plaats van het ingrijpen. De actie had plaats op ongeveer 60 kilometer voor de kust van Gaza, midden in internationale wateren. Dat zorgt voor een duidelijk probleem met het internationale recht. Als Israël toch had willen ingrijpen, waarom dan niet gewacht tot de boten in Israëlische territoriale wateren waren. Israëls rechtspositie was dan in elk geval sterker geweest.

Een rationele verklaring was er gisteren niet. Yossi Sharid, voormalig minister van Onderwijs en nu columnist in Haaretz, wees dan maar op de psychologie van de verantwoordelijke politici, premier Banjamin Netanyahu en minister van Defensie Ehud Barak op kop.

‘De militairen werden voorbereid door zeven idioten en hun onderdanen, mensen die niet verder zien dan hun neus lang is. Ze strijden met Hamas en Hezbollah over wie het meest met de spierballen kan rollen. Helaas zijn het alleen tekenen van zwakte.'

Sharid voegt eraan toe: ‘Hadden we de vloot laten aanmeren in Gaza, dan had de andere kant een overwinningskreet kunnen slaken, maar langer dan twee dagen had die niet geduurd.'

Maar laten we terugkeren naar zondagnacht en wat er op zee gebeurde. Gisteren liepen daarover de eerste ooggetuigenverslagen binnen. Onder andere Ron Ben Yishai, verslaggever van de Israëlische krant Yedioth Ahronoth, was ter plekke. Hij schrijft dat het oorspronkelijke plan was dat Israëlische para's van Flotilla 13 op het bovenste dek van de Mavi Marmara zouden landen. Hun opdracht was zo snel mogelijk naar de brug te gaan en het commando over het schip over te nemen.

De inschatting bij de militairen was dat enkele passagiers ‘licht verzet en eventueel licht geweld zouden gebruiken'.

‘Ze hadden de opdracht de tegenstanders verbaal te confronteren, de tactieken van groepscontrole toe te passen en alleen vuurwapens te gebruiken als hun eigen leven in gevaar was.'

Maar vanaf het moment dat de eerste militairen zich vanuit helikopters op het dek lieten glijden, liep het volgens Yishai fout. Hij bevestigt de versie van het Israëlische leger dat de soldaten met geweld te lijf werden gegaan: ‘Passagiers haalden stokken, knuppels en katapulten met glazen knikkers te voorschijn.'

Verrast door dit felle verzet slaagden de eerste vijftien militairen er niet in naar de brug op te rukken. Daarop werd een tweede groep militairen neergelaten. Op dat moment stonden op het dek zo'n dertig militairen tegenover dertig passagiers.

‘En toen gebeurde het meest ernstige. Enkele passagiers probeerden de wapens van de militairen af te pakken. Ze slaagden erin een handwapen van een soldaat te bemachtigen toen ze die van het dek naar beneden gooiden. Op dat moment vroegen ze de toelating om hun vuurwapens te gebruiken en ze kregen die ook.'


Onenigheid

Voor Yishai is het duidelijk: het Israëlische leger maakte twee cruciale fouten. Het onderschatte de tegenstand en het maakte vooraf te weinig gebruik van traangas om een menigte uit elkaar te drijven.

Toch zijn andere getuigen het daar niet mee eens. De Turkse activiste Nilufer Cetin was met haar eenjarige baby aan boord. Ze werd gisteren vrijgelaten. Volgens haar schoten de militairen eerst rookbommen en traangas af en gingen ze pas daarna aan boord. Ook Norman Paech, lid van de Duitse Linke-partij, getuigde gisteren dat hij eerst ‘ontploffingen hoorde en dat pas daarna de militairen aan boord gedropt werden. De soldaten waren allemaal gemaskerd, ze hadden grote geweren bij zich en ze waren extreem brutaal.' Paech zei ook dat hij slechts drie activisten verzet zag plegen. ‘Ze hadden geen messen en bijlen om zich te verdedigen, enkel stokken.'

Experts wijzen erop dat misschien het verkeerde soort militairen werd ingezet: deze para's waren getraind om te vechten, niet om een menigte onder controle te krijgen.

Zeker lijkt in elk geval dat binnen het Israëlische leger onenigheid bestaat over de gevolgde tactiek. ‘Het is duidelijk dat we onvoldoende materiaal hadden om een groep uit elkaar te drijven', zei de Israëlische luitenant-generaal Gabi Ashkenazi. Het NRC verwees gisteren ook naar bloggers die informatie publiceerden die uit Yedioth Ahronoth zou zijn gehouden, waaruit blijkt dat binnen de legertop ernstige twijfels bestonden over de plannen om met geweld in te grijpen.


DS, 03-06-2010 (Dominic Minten)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB