Gentse OCMW pleit voor verhoging leefloon

datum: 14/04/2010
bron: HLN.be

Het Gentse OCWM pleit voor een verhoging van het leefloon "tot een algemeen erkend menswaardig niveau" en stuurt daarom een motie naar premier Yves Leterme, minister van Sociale Zaken Laurette Onkelinx en staatssecretaris voor Maatschappelijke Integratie en Armoedebestrijding Philippe Courard.

Groen! bond gisterenavond tijdens de OCMW-raad de kat aan de bel met een voorstel tot motie. OCMW-voorzitter Geert Versnick (Open VLD) diende daarop een amendement in dat door de hele raad werd aangenomen. "Iedereen is het erover eens dat het leefloon momenteel te laag is om een menswaardig bestaan te leiden", aldus Versnick. "Maar anderzijds mag deze inkomensgrens niet te hoog zijn, zodat er een voldoende groot spanningsveld blijft bestaan met de netto-minimumlonen."

"Men moet voldoende financiële prikkels ervaren om de overstap van een bodemuitkering naar een tewerkstelling te zetten", gaat Versnick verder. "Zo niet, werken we de werkloosheidsval in de hand. Vandaar dat we de federale overheid niet alleen verzoeken om het leefloon gevoelig te verhogen, maar er ook voor te zorgen dat er voldoende spanning blijft bestaan met de netto-minimumlonen".

De motie heeft betrekking op de leefloonbedragen die vastgelegd werden in de RMI-wet (Recht op Maatschappelijke Integratie) van 26 mei 2002. (belga/adb)


---------------------------

mening/evaluatie:
Er zijn heel veel mensen met een leefloon die 'zogezegd' niet toekomen. Toch smoren/roken en drinken ze er op los. Ook hebben ze vaak de allermooiste computers en de grootste TV's thuis. Natuurlijk zijn er uitzonderingen die echt niet toekomen met hun leefloon. Een algemene verhoging... daar ben ik dus tegen. Ik vind dat men deze lonen per persoon moeten bekijken. Er zijn er veel die gewoon profiteren en niet willen gaan werken. Zoiets kan absoluut niet. En als ze het leefloon toch gaan verhogen, moeten ze voldoende rekening houden met de netto-minimumlonen.

Wat Veronique hier zegt daar ga ik helemaal mee akkoord. Je moet deze verhoging van situatie tot situatie bekijken. Want er zijn mensen die roken, drinken en zich de allernieuwste multimedia aanschaffen, maar het toch moeilijk vinden om ’s avonds van een deftige maaltijd te kunnen genieten. Het probleem ligt hier niet aan het bedrag van het leefloon maar aan de besteding. In zulke situaties zeg ik tegen een loonsverhoging: NEE!

In situaties waarbij de vrouw moeilijk een maand kan rondkomen, wegens de één of andere redenen, met 5 kinderen, zeg ik: JA! Indien de vrouw voldoende inspanningen levert om werk te zoeken weliswaar. Dan kom ik terug op de mening van Geert Versnick. Het is niet de bedoeling enkel de leeflonen te verhogen, want dan wordt het werken niet meer gestimuleerd.

Wie zou er gaan werken om € 50 euro meer te hebben in de maand? Niemand toch.

Waar je ook aan moet denken. Een verhoging van het leefloon vraagt om meer geld. Waar moet dat geld vandaan komen? Van het begrotingstekort van België dat elk jaar lijkt te stijgen? Of van de belastingen die de ‘gewone man’ meer zal moeten betalen? Of spenderen we van de sociale zekerheid nog minder geld aan pensioenen en sturen we de pensioenen nog harder de ‘dieperik’ in tot er niets meer overblijft? Of komen we aan het kindergeld dat de kosten van de kinderen niet eens voor de helft dekt? Of spenderen we minder aan de wegen die onze schokdempers kapot maken? Of? Of? Of? Hoe lossen we deze delicate situatie op?

Het was al langer geweten dat het leefloon dat het OCMW uitdeelt aan diegenen die zo weinig hebben, heel laag is. Ik vind dat, als er een gezin kinderen heeft en van het OCMW moet leven, zeker niet te kort mag komen. Kinderen mogen niet lijden onder de financiële moeilijkheden van hun ouders. Ze moeten zeker de kans krijgen om te studeren. Wel vind ik dat mensen die hun geld verkwisten aan sigaretten en alcohol enerzijds geen extra geld mogen krijgen. Het OCMW is er niet om te feesten maar om rond te komen. En in de eerste plaats moeten mensen proberen om aan werk te geraken. Het kan niet dat er nergens een werkje te doen is.