Ik denk dat dit alles afhangt van je vrienden, van waar je woont en van je eigen karakter.

Zo zijn er mensen die zich beter voelen als ze alleen zijn en/of blijven. Als je niet gemaakt bent om met iemand samen te zijn dan kun je even goed gelukkig zijn zonder relatie.
Wie is nu nog gelukkig in een relatie? Dat kun je je even goed afvragen. Deze tijd zijn er zoveel mensen die uit elkaar gaan. Dat doe je toch ook niet als je gelukkig bent in je relatie hoor.
Toch zijn de meeste mensen niet gemaakt om alleen te zijn en dat merk je.

Dat van die werklozen geloof ik zo wel dat dat klopt. Als je niet veel geld heb en je moet krabben om rond te komen, is dit niet leuk. Je kan minder gaan doen omdat je er het geld niet voor hebt. Gezellig is anders.

Ze zeggen wel op ieder potje past een dekseltje en wat komen moet, komt toch. Mooie uitspraken als je er zelf niet mee zit. Maar wat ben je ermee?

Inderdaad Inne! En vaak zijn het dan nog diegene die het geluk mogen
hebben die wel in een goede relatie zitten. Als ik zo'n dinge hoor moet ik
echt lachen.

De mens is een sociaal wezen, gemaakt om samen te leven. De mens is onvolmaakt en gaat daarom op zoek naar dingen die hem of haar volmaakt maken... een partner?
Geen één relatie kan perfect zijn, maar het leren in een relatie maakt een mens wel gelukkig denk ik.

Orgineel gepost door Jente.Roosenbroeck
Waar ik wel van schrok, was het feit dat kinderen een nefast zouden zijn
voor de relatie?! Kinderen moeten juist het resultaat zijn van het gelukkig zijn!
Ik denk dat als ik later kinderen heb, ik ze zal aanzien als de pareltjes van
onze relatie.

Kinderen krijgen is denk ik een moeilijk moment in een relatie. Een relatie groeit en verandert altijd naargelang dat je als mens verandert. Dus ook als er kinderen komen.
Kinderen moeten je iets leren in de relatie, moeten jou en je partner net dichter bij elkaar brengen. En dat kan enkel als je aanvaardt dat beiden veranderen in een relatie.

hahaha wat een artikel. Blijk ik toch wel tegen bijna alles op te botsen

Maar ik vind dat toch een bepaald deel van het artikel even met een kritische blik moet bekijken. Ik heb het over de relatie waarover de artikel in het begin spreekt. Het zegt dat de soort relatie niet uitmaakt, samenwonend is even goed. Volgens mij kan je dus zeggen dat een mens niet gemaakt is om alleen te zijn. Het is een sociaal wezen. Of er ook echt sprake moet zijn van liefde, vind ik hier niet terug.

Liefde wordt vaak ook zo overdreven. We groeien er allemaal mee op via de happy-ending sprookjes, films, verhalen, etc. Het is een beeld en een vaste routine in ons leven. En zoals je voor elk thema hebt: tegen de stroom inzwemmen wordt niet altijd geaccepteerd. Zo zoekt iedereen zich een levenspartner en waarom? We gaan ervan uit dat dat de norm 'normaal' draagt.

Ik zeg niet dat ik tegen liefde ben maar het wordt vaak overschat. De happy-single bestaat niet maar mag ik iedereen even wijzen op de vele scheidingen en troubles in een relatie. De onzekerheden, twijfels en discussies dat een relatie meebrengt. Je weet dat je altijd iemand hebt om op terug te vallen en als die drie dagen weg is (of meer) voel je dat je hem mist. Dat zijn de mooie momenten. Maar vergeet niet dat liefde heel vaak niet de rozegeur en maneschijn is zoals wij ze hier vermelden. De kracht van liefde is samenstaan. Daar ben ik wel van overtuigd maar hou de voetjes op de grond.