Ik wil even stilstaan bij enkele stukken uit dit artikel:

(1) De leerlingen kijken vreemd op en geven commentaar wanneer Ornella haar laptop bovenhaalt. Uit schaamte verbergt ze haar computer en offert ze op die manier haar studie op. Dit zou niet mogen gebeuren, vind ik. Het beleid van de school kan dit voorkomen door de leerlingen voldoende te informeren op leerproblemen zoals dyslectie, zodat de leerlingen begrip kunnen opbrengen voor haar situatie.

(2) Ik vind het belachelijk van de directie dat ze het "oneerlijk vinden t.o.v. van leerlingen met minder geld". Je moet niet erg snugger zijn om te begrijpen dat er een verschil is tussen een computer gebruiken als luxemiddel en een computer gebruiken als leermiddel. Een computer is voor Ornella immers hetzelfde als een handboek of een schrift. Bovendien zal het de directie waarschijnlijk een worst wezen hoe de leeringen met minder geld rondkomen.. als ze daadwerkelijk inzitten met "deze leerlingen", dan kunnen ze misschien zelf eerst besparen op kopies en dure uitstapjes...

(3) Is het niet schandalig dat ouders zo moeilijk een school kunnen vinden waarin dergelijke leerlingen een laptop mogen gebruiken?! En zeker in deze tijd, waarin de computer het leermiddel bij het uitstek is! Dan situeert het probleem zich toch eerder in het "willen" dan in het "kunnen" van de school.

(4) Ik vind het ook belachelijk dat de directie niet toeliet dat er cursussen mochten worden doorgestuurd. Alsof kinderen met dyslectie zich er mee gaan bezighouden deze cursussen naar andere scholen door te sturen. Als een leerling gewoon les volgt, krijgt hij toch ook deze cursussen?! Hij zou die dan toch ook kunnen doorsturen?!
En daarbij, zelfs al zouden ze dit doen, dan kan de school alleen maar dankbaar en trots mogen zijn want dat betekent dat ze goed leermateriaal gebruiken.

(5) Welk nut heeft het om een leerling er door te laten, terwijl zij er niets van snapt omdat ze geen optimale kansen heeft gekregen om de lessen te kunnen volgen...?