Dit is inderdaad een belangrijke stap in de wetenschap. Door te communiceren met patiënten in vegetatieve toestand kan men meer te weten komen over hun ervaringen van pijn en ongemak. Door deze test kan men een onderscheid maken tussen mensen die werkelijk in vegetatieve toestand verkeren en anderen die opgesloten zitten in hun eigen lichaam, maar wel allerlei prikkels waarnemen. Bij het lezen van dit artikel stelde ik mij de vraag of het wel goed is voor comapatiënten dat ze er steeds weer mee geconfronteerd worden dat ze opgesloten zitten in hun eigen lichaam. Het moet toch frustrerend zijn om zoveel gedachten en gevoelens te hebben, terwijl je alleen maar aan sport of bijvoorbeeld je huis (ja en nee) kan denken om te communiceren met de buitenwereld. Het is maar de vraag of personen in zulke toestand door ja of nee te antwoorden al dan niet kunnen beslissen over eigen euthanasie. Dit krijgt zeker nog een staartje…

Ook ik vind dit een zeer interessant artikel! Als het inderdaad zo is dat familieleden, vrienden, ... op deze manier toch nog kunnen 'communiceren' met de comapatiënt, is dit een grote stap in de goede richting! Ook voor hen wordt er dan misschien een antwoord gegeven op vragen waar zij al lang geen antwoord op kregen.

Zoals Dominique aanhaalt, is dit een zeer belangrijk item voor euthanasie. Maar voor we hiertoe komen, moet men eerst wel 100% zeker zijn dat de gegevens goed 'afgelezen' worden en de informatie correct geïnterpreteerd wordt.

Hopelijk kan hier nog verder onderzoek naar gedaan worden en is het een goede zaak voor de toekomst!