Rechter dwingt jongen (11) tegen zijn wil bij pa te wonen

Een Britse rechter heeft een elfjarige jongen verplicht bij zijn vader te gaan wonen, hoewel hij die amper kent en er liever niets mee te maken wil hebben. De ouders van de jongen zijn gescheiden sinds hij amper een paar maanden oud was, en hij woonde sindsdien bij zijn moeder in het Londense. Met zijn vader, die twee uur rijden verder woont, heeft hij geen contact omdat zijn ouders al jarenlang ruzie hebben, meldt de Daily Mail.

De jongen vertelde de rechter dat zijn vader "zijn leven verwoest had", en liever zou "slaan en stampen" dan weggehaald te worden bij zijn ma. De rechter had daar echter geen oren naar, en volgde het advies van psychologen, die meenden dat het kind emotionele schade opliep als gevolg van de vervreemding van zijn vader. (sam)

Bron: http://www.hln.be/hln/nl/959/Bizar/...-te-wonen.dhtml

Eigen mening.

Toen ik dit las was ik een beetje verbaast. Een rechtzaak dient toch om uit te maken bij wie een kind mag wonen, en de meeste aandacht schenkt men toch aan de mening van het kind.
De jongen krijgt slaag van zijn vader, en toch moet hij bij zijn vader wonen omdat hij emotionele schade opliep door middel van vervreemding???
Kom zeg, hij loopt emotionele schade op door middel van die slagen en verwondingen.
Als moeder van dit kind zou ik hier verder mee gaan en dit zeker niet laten doen.

Dit vind ik schandalig !! Als een jongen al van kinds af aan bij zijn moeder woont en zijn vader amper kent, laat hem daar dan. Wat ik zowaar nog erger vind is dat de rechter gewoon geen rekening houdt met de mening van het kind.

Als de vader al zo lang niet meer naar zijn zoon heeft omgekeken denk ik niet dat die staat te springen om voor zijn zoon te zorgen, met de nodige gevolgen van dien. Je kan niemand verplichten om voor iemand anders te zorgen.

Mijn mening ? Laat dat kind bij zijn moeder, daar waar dat kind thuis hoort !!

Ook hier weer even nuchter de feiten bestuderen.

Eerst en vooral: Er wordt NERGENS gezegd dat de vader zijn kind sloeg, al geen reden om het kind daar weg te houden dus.

Ten tweede: Het kind zegt dat zijn vader zijn leven verwoest heeft. Dan vraag ik mij af hoe dat kind dat kan zeggen als hij zijn vader nooit bewust gekend heeft? Hier houdt ik de moeder scherp in de gaten die waarschijnlijk met niet al te veel goede woorden over papa gesproken heeft.

Ten derde: Een kind kan pas echt beslissen waar het gaat wonen als het meerderjarig is. Daarvoor wordt er in de eerste plaats geluisterd naar psychologen die de situatie proberen in te schatten.


Mijn conclussie dus? Als de psychologen beslissen dat het kind beter bij zijn vader gaat wonen dan zal dat ook wel zo zijn voor het welzijn van het kind. Waarschijnlijk heeft het kind steeds met weinig goede woorden over zijn vader gesproken en hebben de psychologen nogal snel de link naar de moeder gelegd. Als het kind dit zelf al niet gedaan had...
Het is zeker niet wenselijk dat een kind opgroeit in een constante sfeer van haat (die zijn moeder dus wel eens goed zou kunnen uitstralen) dus heeft de rechter beslist dat het beter is dat het kind naar vader gaat...

Indien voorgaande niet het geval is en er helemaal geen sprake is van haat van de moeder naar de vader toe dan is de beslissing net iets twijfelachtiger aangezien toch meestal de kant van de moeder gekozen wordt?

Met de feiten dat we nu hebben kunnen we geen sluitende conclussie trekken maar ik houd al de mogelijkheden open...

Volledig mee akkoord! Ik denk trouwens dat dit wel meer gebeurt... Kinderen kunnen niet altijd kiezen waar ze gaan wonen, maar wat ik wel vreemd vind is dat de rechter kiest voor een totale omkanteling van het leven van de jongen. Als hij altijd al bij zijn moeder woonde, waarom moét hij van de rechter dan nu plots daar weg? Best wel vreemd...

Zou het niet mogelijk kunnen zijn, dat de moeder de vader zo heeft slecht gepraat, dat de zoon dit voor waarheid is gaan zien? Ik ben er bijna van overtuigd zelfs...

Nog een bedenking : het gerecht heeft veel gaten in zijn net. Zo was er 10 jaar geleden een rechtszaak in Turnhout. De vader wou het hoederecht over zijn 2 kinderen. Hij had het financieel niet breed, maar was zeker een harde werker. De moeder, die zich prostitueerde, gaf vaak haar kinderen beschimmeld brood mee naar school. De leerkrachten brachten elke dag vers brood voor die 2 kinderen mee. De toenmalige directeur van de school is zelfs gaan getuigen.
Uiteindelijk kwam het vonnis en ik citeer de vrederechter : "Het is beter een slechte moeder dan geen moeder." --> zo kan het gerecht eenmaal zijn