Ik heb een vraagje en ik ben benieuwd naar jullie reactie...
Vroeger (laat ons zeggen 10 jaar terug en daarvoor) bestond onderwijs hoofdzakelijk uit 1 ding : kennis meegeven. Althans, dat gevoel heb ik toch. Met andere woorden, vooral op cognitief niveau waren de leraars bezig. 80% van alle leerstof was gewoon weg 'van buiten te leren'.
Over de jaren is er een verschuiving gekomen van aandacht voor het cognitieve naar aandacht voor vaardigheden en attitudes. Op zich zeker niet slecht, maar als je nu gaat kijken naar de 1ste jaars op universiteit, dan zie je dat het aantal met een 2de zit en bissers met de jaren steeds toeneemt. Blijkbaar (volgens de studenten zelf), hebben zij last met de grote brok kennis die ze moeten verwerken, en meestal is hun reeds opgedane kennis zeer laag (in vergelijking met vroeger).
Mijn vraag is dan ook simpel : zijn we het cognitieve aspect naar aan het verwaarlozen?

"Het aantal" is ook relatief. Er schrijven steeds meer studenten in, dus zijn er (misschien wel logischerwijs) meer "bissers".

Kan je hier cijfers over meedelen?

Ik denk dat Stef hier wel een punt heeft. Als je 'vroeger' uit TSO kwam moest je er nog niet aan denken om universiteit te gaan volgen, nu gebeurt dat wel. Er zijn gewoon veel meer jongeren die 'hun kans wagen', terwijl ze eigenlijk niet voor universitaire studies geschikt zijn met als gevolg een hoger percentage bissers.


Dat is wel een goed excuus natuurlijk voor iemand die heel het jaar door liever feestte dan studeerde... Als ik naar mijn vrienden in Antwerpen kijk, verbaast het me niet dat de helft het eerste jaar niet met vrucht beëindigt. Eenzelfde observatie gaat op voor Vorselaar. Als ik kijk naar wie er van mijn 'lichting' het derde jaar gehaald heeft en wie niet, dan zie ik ook andere oorzaken dan een te zware studie. Onze opleiding is wat betreft kennis verwerken echt niet zwaar, wat onze opleiding zo zwaar maakt zijn de taken en al het werk dat je er in moet steken. Als je dat niet kan opbrengen, buis je.

__________________
"De jeugd van tegenwoordig houdt alleen maar van luxe, heeft slechte manieren en veracht de autoriteit.
Zij heeft geen respect voor oudere mensen. De jeugd verpraat de tijd terwijl er gewerkt moet worden, schrokt bij de maaltijden het voedsel naar binnen, legt de benen over elkaar en tiranniseert de ouders..."
- Socrates, 2400 jaar geleden... -

Hey,

exacte cijfers heb ik niet...Ik haal mijn informatie uit mijn vriendenkring (die voornamelijk bestaat uit leerkrachten). Je kan inderdaad gelijk hebben dat het allemaal te maken heeft met het hoger aantal inschrijvingen. Maar mijn gesprek met een vriend ging vooral over het feit dat leerlingen moeite hebben met een grote brok theorie te leren, omdat hen dat minder wordt aangeleerd op school. Maar nogmaals, dit is geen officiële studie.

Sorry maar ik denk dat je je hypothese verkeerd stelt. We verschuiven van doceren naar actief leren. Leerlingen leren om te leren op een andere manier. Deze neemt misschien meer werk en tijd in beslag, maar wat men eruit leert blijft meer hangen. We werken met ‘ervaringsgerichtheid’. We laten de leerlingen meer kennis maken met het dagelijkse leven, laten hen zelf ondervinden en opzoeken,… Leerlingen leren nog altijd, maar op een andere manier. Op cognitief vlak denk ik dat weinig verandert is. We geven als leerkracht niet meer alle kennis mee, we laten leerlingen zelf de kennis zoeken. Leerlingen leren door te doen. En dat leren blijft, vind ik, veel beter in hun hoofd zitten. Als je iets vanbuiten leert zonder herhaling, dan ben je na een dag al 10% vergeten en na een week herinner je je nog maar slechts 50%.

Ik durf daarom zelfs beweren dat we nu op cognitief vlak sterker beginnen staan. Leerlingen herhalen de leerstof in hun dagelijks leven doordat ze geleerd hebben waarom ze deze kennis en vaardigheden nodig hebben in hun omgeving. Ik geloof wel dat het voor leerlingen op deze manier niet makkelijker is. Bij doceren konden ze alles op hun laten afkomen, alles opnemen en dus (vanbuiten) leren. Leerlingen zijn het niet gewend geweest om zelf op zoek te gaan. Het is een grotere inspanning om hieraan te werken. Maar de resultaten lijken mij uiteindelijk toch beter. Zeker als je het bekijkt na een langere periode.

Beste Eveline,

gaan we dan niet al te veel hellen naar het onderwijs zoals in Nederland?
Het is inderdaad beter iemand te leren vissen ipv hem vis te geven. Maar hiervoor moet de student in kwestie dus al het werk zelf doen, en zijn de leerkrachten "hulpattributen" om indien gewenst de leerlingen bij te staan. Maar dan moet alles vanuit de leerling zelf komen. Net zoals bij onze noorderburen.
Ik besef natuurlijk dat dit voor sommige studenten zeer goed haalbaar is. Maar het gros van die jongeren, tja...
We komen van een systeem waar alles werd ingedrild. En dit systeem is nu aan het verschuiven, ik vrees voor een bocht van 180 graden. Hier sta ik helemaal negatief tegenover. De kunst is van de gulden middenweg te vinden.

Hoe je het draait of keert, vanbuiten leren zullen ze toch moeten doen als ze verder studeren. En zijn ze dan wel voorbereid?

Vanbuiten leren oké, maar niet dat de leerkracht het er in gaat drillen. Leerlingen gaan ontdekken waarvoor het noodzakelijk is bepaalde leerstof helemaal uit het hoofd te leren. Dit zullen ze ook doen als ze beseffen dat ze deze leerstof nog nodig gaan hebben of nog beter, als ze dat in hun ervaringen al ontdekt hebben. Ook in het hoger onderwijs is er een merkbaar verschil. We kunnen als studenten veel meer zelf ontdekken en ondervinden. Onze school is in het eerste jaar docentgericht, in het tweede jaar docent- en studentgericht en in het derde jaar zo goed als studentgericht. Leerlingen/studenten gaan vanzelf beter leren als ze het nut van bepaalde dingen inzien, ook al is dat vanbuiten leren. Ik denk bijvoorbeeld aan formules van wiskunde, mentale kaart van België, spellingsregels,.... Als leerlingen hier het nut van inzien gaan ze het ook leren en zelfs beter onthouden. In onderwijs moet je durven openstaan voor vernieuwing, want vernieuwen zal alles.