Hallucinante woorden


‘België is virtueel failliet', kopte deze krant negen dagen geleden. De liberale minister van Begroting Guy Vanhengel spaarde de metaforen niet. De nakende begroting zal veeleer een ‘Mount Everest zijn dan een simpele berg in de Ronde van Frankrijk'; om die begrotingsoefening tot een goed einde te brengen ‘is er een andere teamspirit nodig in de regering'; het staat vast dat ‘iedereen de broekriem zal moeten aanhalen en besparen'; men diende ‘ook in de gezondheidszorg te beseffen dat er met minder middelen efficiënter moet worden gewerkt'. Kortom, zei Vanhengel, ‘het is vijf over twaalf'.


Vandaag, minder dan tien dagen later, antwoordt PS-voorzitter Elio Di Rupo op dat interview. Zijn redenering komt op het volgende neer: de grote schuldige van deze crisis is de liberale ideologie; de banken moeten het gat in de begroting betalen; aan de sociale zekerheid en aan de gezondheidszorg wordt niet geraakt; de budgettaire problemen zijn serieus maar niet het einde van de wereld; ‘besparen en besparen, dat gaan niet de sleutelwoorden zijn van deze begroting'. Kortom, zegt Di Rupo, ‘niet de mensen gaan de crisis betalen. Avec moi, c'est non'.

Voor wie er mocht aan twijfelen: de partijen van Guy Vanhengel en Elio Di Rupo maken beide deel uit van dezelfde regeringscoalitie onder leiding van premier Herman Van Rompuy. Straks moeten zij samen beslissen over een van de moeilijkste begrotingen die dit land ooit kende. Een begroting die op een tekort afstevent van 25 miljard euro. De cijfers doen denken aan de onheilspellende begrotingen uit de jaren tachtig. De reactie van Di Rupo doet denken aan de reactie van de toenmalige minister van Begroting, de Waalse socialist Guy Mathot, die zei dat ‘tekorten vanzelf zijn ontstaan en vanzelf weer zullen weggaan'.

De woorden van Elio Di Rupo zijn ronduit hallucinant. Zijn recepten om tot een oplossing te komen zijn ongeloofwaardig. Zijn uithaal naar de Vlamingen en hun verantwoordelijkheid voor België is provocerend. Zijn strategie is uitgekookt maar doorzichtig. De Franstalige socialist wil de begrotingscrisis ontkennen en reduceren tot wat clichés over de banken en de liberalen omdat hij maar al te goed beseft dat er veel meer zal nodig zijn dan hier en daar de broekriem wat aanhalen. Willen we de financiële toekomst van ons land veilig stellen – en dat betekent onder meer onze pensioenen en onze gezondheidszorg redden – dan moeten we aan de financiële architectuur van dit land werken. Dan moet de financieringswet, die de federale overheid langzaam wurgt, herzien worden. En dan moeten we over de zo noodzakelijke herinrichting van onze staat praten.

Meer dan gelijk wie beseft Elio Di Rupo dat praten over de centen betekent dat we moeten praten over rechten, plichten en verantwoordelijkheden. Over een noodzakelijke staatshervorming. Zijn bijna paniekerige reactie op Vanhengel toont hoe bang hij is om dat debat aan te gaan.


DS, 14-09-2009 (Peter Vandermeersch)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB