15 jaar werkte de Japanse wetenschapper Hiroshi Kobayashi aan de unieke robot.
Is robot Saya de lerares van de toekomst? Mogelijk wel, want het eerste experiment na tien jaar onderzoek met de unieke robotlerares was een succes. Voor een echte klas gedroeg Saya zich als een lereares van vlees en bloed, die verrast kan kijken, boos zijn en zelfs afwezigheden registreren. Bijkomend voordeel is dat de robotlerares polyglot is: ze spreekt dus veel talen.

18 motoren
15 jaar heeft de Japanse professor Hiroshi Kobayashi gewerkt aan deze baanbrekende robot, die oorspronkelijk Pokarin heette . Als finishing touch stak hij de robot in een menselijke verpakking. Voor het latex-gezicht stond een universiteitsstudente model. De robot bevat 18 motoren die heel wat expressies kunnen uitdrukken, gaande van blijdschap, verrassing, angst, afkeer en verdriet tot zelfs woede. Ook praktische taken als registreren welke leerlingen aanwezig en afwezig zijn, vormen geen probleem voor Saya. De leerlingen van een lagere school in Tokio kregen de primeur en keken verbaasd op toen plots een robot aan het bord opdook en hen de les spelde.

Ziekenhuis runnen
De robottechnologie zit duidelijk wereldwijd in een stroomversnelling want onderzoekers in Californië onthulden gisteren dat over tien jaar robots volledig de rol van dokters zouden kunnen overnemen en dus een compleet ziekenhuis runnen.
(hlnsydney/kh)

lap voor niks aan het studeren!

Als ik zo'n berichten lees geloof ik dat nooit. Kan een stuk ijzer met duizende draadjes echt mensen vervangen? Ik hoop dat dit nooit gebeurt, want waar is de menselijke factor heen? Een computer kan misschien wel een emotie vijnzen, maar volgt dan gewoon wat er geprogrameert staat. En zouden er veel mensen bereid zijn om hun kinderen les te laten volgen bij een robot. Ik hoop van niet.

Ik hoop ook dat dit nooit werkelijkheid wordt. Want de robot kan dan misschien reageren door emoties weer te geven, maar kan een robot de taak van een mens overnemen ... Een leerkracht hoort ook bezig te zijn met de leerlingen en hun problemen te ontdekken en deze mee proberen op te lossen. Ik zie het al voor me, een robot die iemand troost en probeert aquedaat te reageren op gevoelens ... Op het moment dat we daar in slagen zijn mensen volledig overbodig geworden. Ik denk dat dat op dit moment nog een grote troef is die mensen voor hebben op een robot, menselijk contact.

Er zijn toepassingen waar een robot nuttig kan zijn.
Om als leerkracht te fungeren gaat wat ver. Hoe kan een robot nu oprecht reageren, eerlijk en open zijn. Hoe zit het met waarden en normen die kunnen toch niet geleerd worden van een robot. Hij kent er zelf geen enkel de programmeur kan er een paar meegeven, maar worden en normen zijn zeer complex want welke waarden gaan voor op welke. Ze zijn zeer situatie afhankelijk.

Besluit:
Technologie gaat er op voor uit. Enkel moeten de toepassingen wel nuttig zijn. Ze mogen ook het huidige niveau niet naar beneden halen. De accenten die wij kunnen leggen kan je een robot niet leren.

Moeten we als leerkrachten in spé bang worden?
Ik denk het niet. Zulke robot kan toch niet alles dat wij als leerkracht kunnen? Oprecht medeleven met iemand, je echte gevoelens tonen naar iemand, enzovoort! Ik denk dat dit totaal geen reden hoeft te zijn tot paniek is. Je hoeft je dus niet bedreigd te voelen in mijn ogen!