03/12 41-jarige vrouw sterft van liefdesverdriet na dood van man

Dinsdag is in Landen een 41-jarige vrouw op tragische wijze om het leven gekomen. Volgens de dokters stierf Veerle Robin van liefdesverdriet nadat haar 44-jarige man een week eerder plots overleed.

Thierry Pansaerts en Veerle Robin hadden samen met hun vierjarig dochtertje Ilona en gelukkig leven, tot Thierry op 26 november dood in zijn bed werd aangetroffen.

Zijn overlijden kwam aan als een totale schok en niemand had het zien aankomen. Enkele jaren geleden had Thierry wel een nieuwe hartklep gekregen, maar hij kon ook gestorven zijn aan een hersenletsel.

Veerle organiseerde nog wel de begrafenis, maar was volgens haar familie werkelijk kapot van verdriet.

De ochtend van de begrafenis trof de 21-jarige zoon van Thierry uit een eerdere relatie, zijn stiefmoeder op zijn beurt dood aan.
Intense emoties
Volgens de dokters en het parket zou het hart van de vrouw het begeven hebben door de intense emoties. Volgens neuropsychiater Karel Ringoet is dat perfect mogelijk, omdat er bij de dood van een dierbare persoon heel wat gevoelens samen komen, die soms fysiek niet meer te dragen zijn. Een samenspel van hormonen kan dan een hartaanval veroorzaken.

Het is een fenomeen dat volgens de neuropsychiater vaak voorkomt bij bejaarden, maar veel minder bij jonge mensen, zoals Veerle Robin.

De vierjarige Ilona kan voorlopig bij de oma en de opa terecht.


BRON: GVA 3 december 2008

Zoiets vind ik nu eens echt heel erg!! Dat kindje verliest gewoon haar beide ouders, terwijl ze ze amper kent! De grootouders moeten de schok van het verlies van hun kind verwerken, en moeten daarbij ook nog eens hun kleinkind opvangen, dat zich alicht ook vragen gaat stellen!!
Ik durf me het amper inbeelden!

De uitleg klinkt vrij logisch, maar het is toch wel een beetje vreemd dat zoiets kan gebeuren bij iemand van die leeftijd.
Ik dacht ook meteen aan het dochtertje. Wat ontzettend erg om je beide ouders op zo'n korte termijn te verliezen. Ik denk dat het later ook moeilijk is om je ouders nog goed te herinneren. Ik weet zelf bitterweinig van mijn leventje toen ik 4 jaar was. Oma en opa zullen het ook zwaar te verduren krijgen met het verlies van hun kind(eren) en de opvang van hun kleinkind.

Ik vind dit een zeer tragisch voorval.
Het kindje verliest dan al haar vader en dan moet ze ook nog eens zo kort achtereen haar moeder verliezen.
Uiteraard kan de moeder er niet aan doen want zij heeft dit niet in de hand, maar het blijft wel stom en heel erg voor het meisje.
Maar om het nu niet alleen over het meisje te hebben. De zoon van de overleden man uit een vorig huwelijk moet echt wel in schok zijn.
Eerst verliest de jongen zijn vader en daarna treft hij zijn schoonmoeder dood aan in bed.
Wat een trauma.

Ik word gewoon stil van dit artikel. Verschrikkelijk gewoon. De dag dat de begravenis van de man plaatsvindt is de andere ook dood. Dat was echt een familie dat het zwaard van damocles boven zijn hoofd had hangen (of zo iets ). Ik zou het vierjarig meisje niet bij de oma en de opa plaatsen omdat deze mensen al van een kleine uitkering moeten leven en het meisje niet meer de kans krijgt om in een warm nest op te groeien. Ik ga ervan uit dat de grootouders toch de rest van hun leven ongelukkig zullen wezen. Nu dat het kindje nog vier is zou het door een ander gezin of een jonger familielid (als die bestaat) kunnen worden opgenomen maar de grootouders staan voor mij helemaal als laatste op de lijst.

Het deed me onmiddelijk denken aan duiven toen ik de titel zag . Weet je dat zodra duiven verliefd worden, ze nooit meer bij elkaar uit de buurt gaan. En zodra de één sterft, sterft de andere enkele dagen later van liefdesverdriet. Vandaar ook de benaming: tortelduiven. Tesamen voor eeuwig.

Oké het duivenverhaal ter zijde. Nee het artikel schokte mij voornamelijk omdat mijn papa zelf een zwak hart heeft en hij let hier eigenlijk niet zo goed op. Hij is altijd bezig om andere en ons gelukkig te maken. Maar als ooit één van zijn dierbare sterft zal hij het zeer zwaar hebben (probeerd zich altijd sterk voor ons te houden) en ik ben bang dat zijn hart hierop zal reageren.

Ik werd stil toen ik dit artikel las. Ik vind het ook raar dat het kan gebeuren dat mensen sterven van verdriet. Ik had het nog niet gehoord, maar ik kan er wel inkomen. Als je uw dierbare zo plotseling verliest, maar het ergste is het kindje dat achterblijft. Ze verliest op 4 jarige leeftijd haar mama en papa in 1 week. Het meisje moet verder zonder ouders, ouders die hun kindje niet zullen zien opgroeien. Ik vind ook wel dat ze het meisje niet bij haar grootouders mogen plaatsen, het moet in een jonger gezin geplaatst worden. Het is nu heel dom maar wij hadden ooit goudvisjes in een bokaal, en 1 stierf en de dag nadien is de andere vis uit de bokaal gesprongen. Maar dit is natuurlijk veel minder erg. Want hier gaat het om mensenlevens, het meisje zal voor altijd door het leven moeten gaan met een lege plek. Een leven zonder de echte ouders...

Waarom vind je dat het meisje bij een jonger gezin geplaatst moet worden. Ik denk dat grootouders zeker in het begin een hele goede opvang kunnen zijn. Ik weet zelf nog dat ik doodgraag bij mijn grootouders kwam vroeger.

I.v.m. die goudvissen, dat deed mij meteen aan Free Willy denken. Alleen ging dat over een walvis en zo'n verschrikkelijk kind, de trainer, Ash, denk ik dat hij heette. Maar goed, dat doet er niet toe. Ik weet alleen niet zo zeker of die goudvis op dat moment wel degelijk dacht: ''Ik mis mijn vriend de goudvis, ik wil niet meer leven *jump*''
De lessen RZL deze week lichten wel toe dat dieren niet samenkomen om te rouwen.

Ook kankers zouden uit verdriet kunnen voorkomen (ik weet niet of dit echt zo is maar ik vond het wel het vermelden waard).

Ik wist niet dat je van verdriet echt kon sterven. Het is heel erg dat je als vierjarig meisje je beide ouders al verliest.
Later kan ze volgens mij haar ouders moeilijk herinneren.
Gelukkig kan ze nog bij haar grootouders terecht. Na zo'n verlies is een vertrouwde omgeving volgens mij toch wel belangrijk.

Wat erg voor het meisje dat ze haar beide ouders in amper een week tijd verloor.. Ik hoop dat ze het goed heeft bij haar grootouders en dat zij een enorme steun voor haar kunnen zijn. Laten we ook niet vergeten dat het erg is voor de grootouders die hun kinderen verliezen en dan hun kleinkind moeten opvangen. Ze zullen het wel niet erg vinden om voor hun kleindochter te zorgen, maar het gaat hem om de reden waarom... Ook voor het jongetje vind ik het ongelooflijk erg. Een vader verliezen en dan nog zo'n traumatische gebeurtenis moeten meemaken... Het is allemaal zeer triest en je voelt je toch wel een beetje slecht wanneer je zo'n artikel leest...

Dat deze vrouw gestorven is van liefdesverdriet voor haar man kan ik zeker geloven. Mijn nonkel is namelijk ook gestorven nadat zijn vrouw hem met zijn kinderen verliet. Hij was kapot van deze gebeurtenis en is er uiteindelijk zelfs aan gestorven.
Dat het kindje nu bij zijn grootouders achterblijft is heel erg, maar ik denk dat de grootouders alle moeite zullen doen om hun kleindochter goed op te voeden. Natuurlijk zal dit niet gemakkelijk zijn, want ze moeten ook het verlies van hun eigen dochter nog verwerken, maar misschien kan hun kleindochter hun aandacht afleiden. Op die manier helpen ze elkaar, ze kunnen steunen op elkaar.