Als je weet, dat er vandaag de dag vaak een week tussen het overlijden en de begrafenis zelf is, zijn 3 dagen echt wel heel weinig. Stel dat je je partner verliest, en je zelf nog tot het werkende deel van de bevolking hoort, zou je dan technisch gezien nog moeten gaan werken in de week tussen het overlijden en de begrafenis zelf. Als je daar eens goed over nadenkt, is dat gewoon absurd!10 dagen heb je minstens nodig, al is het maar om te laten doordringen wat je overkomen is.
Het wetsvoorstel om dit rouwverlof te verlengen, kan ik alleen maar steunen!

De tijd om dit drama te verwerken verschilt van persoon tot persoon. Nu zijn het 3 à 4 dagen, dat vind ik persoonlijk toch wat weinig. Dan zou men zoals hieronder reeds aangehaald moeten gaan werken tussen het overlijden en de begrafenis. Dit kan bij mij niet door de beugel.
Iemand uit de vriendenkring van mijn ouders is zo zijn job kwijt geraakt. De man had net zijn zoon verloren na een verkeersongeval en had langer dan 3 dagen nodig om dat min of meer te verwerken. Zijn werkgever vond het echter welletjes geweest en gaf hem zijn ontslag waardoor de man nog eens een tegenslag te boven moest komen. Dat vind ik echt onrechtvaardig.
Dus ben ik ook een voorstander dat men het rouwverlof verlengt!

Ik vind het wel goed dat men het gaat verlengen, want de eerste 3,4 dagen heb je het toch ontzettend druk met alles te regelen. Je hebt geen tijd om na te denken want er moet zoveel inorde gebracht worden. En iemand verliezen is een heel lijdensproces, als men al direct terug gaat werken gaat men het proberen te ontwijken en gaat men achteraf een serieuze klap krijgen. 10 dagen is nog niet al te veel, maar dat is al wel meer aanvaarbaar dan 3,4 dagen. Natuurlijk is dit voor iedereen anders, iedereen verwerkt dit op een andere manier. En de ene zit graag alleen, en de andere heeft graag iets om handen. Het leven gaat inderdaad door maar je moet het wel een plaats kunnen geven in het leven.