Ik snap de ouders als ze zeggen dat ze hun kindjes willen houden, ze zijn dan niet de biologische ouders, maar zij hebben ze ten slotte wel 10 maand lang een thuis gegeven.
Ik zelf zou niet weten wat tedoen, want als zoiets aan het licht komt, dan ga je misschien later spijt krijgen. Het kind heeft andere genen, een ander DNA, en een heleboel andere dingen die je normaal overerfd van je ouders.
Ze hebben het mooi opgelost als ze kunnen gaan samen wonen met de 2 kindjes en 2 paar ouders, maar zelf zou ik het echt niet kunnen.
10 maand is lang, maar wat is nu 10 maand in je hele leven bekeken?
Het zou moeilijk zijn om deze kindjes af te staan en te verwisselen, maar op 10 maand denk ik dat dat nog haalbaar is.

Groetjes

Het klinkt heel raar, je eigen kind niet meer terug willen hebben, maar ik begrijp de ouders wel. Ze hebben 10 maanden lang voor dat kindje gezorgd en na 10 maanden heb je toch wel al een hele emotionele band met dat kindje opgebouwd! Zij dachten een hele tijd dat dat wel hun eigen kind was... Ik snap gewoon niet hoe dat ziekenhuis zoiets kon doen, ik hoop echt dat hun fout bestraft wordt. Fouten maken is menselijk, maar mensen verkeerde baby's mee naar huis geven? Ik denk dat dat voor die ouders heel moeilijk en verwarrend is, want ze moeten "toegeven" dat ze meer van dat andere kindje houden dan van hun eigen biologsich kind. Ik vind het van hen dan wel een hele goede oplossing van die kindjes een beetje samen op te voeden, zo krijgen de ouders toch de kans om ook hun eigen kind beter te leren kennen en het te zien opgroeien. Ik hoop in ieder geval dat zo'n dingen in de toekomst niet meer gebeuren!

Ik vind dit eigenlijk heel straf. Ik snap wel dat je het 'verkeerde' kindje doodgraag ziet, en dolgraag wil houden. Maar ik zou ook niet echt kunnen leven met het idee dat mijn biologisch kindje bij een andere familie groot wordt. Maar als je dit niet-biologische kindje terug geeft zal je het ongelooflijk missen. Eigenlijk heb je dan ineens 2 kinderen. Het ene voed je op, zie je doodgraag, maar je beseft toch ook dat er ergens anders nog een kind van je rondloopt. Ik vraag me af of dit niet voor problemen gaat zorgen. En samen als één grote familie gaan wonen, is misschien een oplossing, maar ik vraag me af of dit wel een goede beslissing is. Je ziet zelf andere mensen je eigen biologisch kind opvoeden. Ik denk dat ik de kinderen wel zou wisselen. Ik weet dat het gemis dan heel groot zal zijn, maar alles is toch makkelijker met je eigen kind, en je kan het andere kind toch nog blijven zien. Trouwens, als ze toch willen gaan samenwonen, waarom dan niet elk met hun eigen kind, dan zijn ze toch ook nog bij het andere.

Ik kan de moeders heel goed begrijpen. Ze hebben 10 maanden met de gedachte geleefd dat het hun kindje is. Deze gedachte kan je na 10 maanden niet zomaar stop zetten als ze je komen vertellen dat het jou kindje niet is. Maar anderzijds is dit nog wel een moment waar het mogelijk is om de baby’s te verwisselen, éénmaal de kinderen een paar jaar zijn is het te laat om ze nog te verwisselen. Ik vind het een goed idee van de ouders om dicht bij elkaar gaan te wonen zodat ze toch ook hun echte kinderen kunnen zien opgroeien.

Deze week staat er een interview in de humo met de twee gezinnen. Ze gaan de kinderen wel wisselen maar dit kan nog een kwestie van maanden, jaren zijn.. Volgens hun psycholoog is het het beste dat ze om de beurt beide kinderen bij houden en de kinderen verzorgen, dus ook hun eigen biologische kind. Zo kunnen ze ook wennen aan hun kind en het kind aan de ouders.

Beide gezinnen hebben nu elk een schadevergoeding van 371.000 euro gevraagd. Dit zullen ze niet krijgen denken ze. Tot hiertoe hebben ze enkel de kosten van de ouderschapstest, de psycholoog en het weekend dat de beide gezinnen zijn weggeweest vergoed. De gezinnen zijn op weekend geweest om elkaar toch wat beter te kennen. Ze zullen waarschijnlijk toch nog veel met elkaar optrekken. Ze gaan de kinderen pas wisselen vanaf ze er beide klaar voor zijn, dit vond hun psycholoog ook het beste..

Ik heb het artikel hiervan in Humo gelezen en ik vind het toch ook wat vreemd.
Ik begrijp heel goed dat je een band hebt met dit andere kindje, maar ik geef Lien volledig gelijk. Je loopt altijd rond met het besef dat er een kindje van jou rondloopt met jou genen. Mij lijkt het moeilijk om hier een heel leven mee verder te gaan.
In het artikel staat dat ze van plan zijn ze te wisselen, maar blijkbaar zijn ze hier dus snel op terug gekomen.

Wat ik nog vreemder vind, dat is hoe het is gekomen dat ze de kindjes hebben verwisseld.
Het was blijkbaar geen hypermodern ziekenhuis en de kindjes werden tegelijk gewassen, dus een wissel ging wel makkelijk, maar de kindjes verschillen uiterlijk nogal sterk. Het ene kindje woog 3 kilo 300 gram en het andere woog 2 kilo 650 gram. Ook de grootte van de kindjes was verschillend. Je voelt misschien het verschil van 1 kilogram niet, maar wanneer de moeder zelf zegt: 'Mijn kindje is serieus afgevallen en zelfs gekrompen, dit is toch zeker mijn kindje?' Toen reageerden de verpleegsters nauwelijks of niet. Ze dachten dat de eerste metingen slordig werden uitgevoerd.
De verpleegsters hadden dus beter moeten weten. Hopelijk leren ze hieruit zodat het niet meer voorvalt.

Het is waarschijnlijk wel het beste, het kind denkt dan toch dat het zijn/haar ouders zijn, natuurlijk is het niet je echte kind, en zou het op latere leeftijd wel een probleem kunnen worden als je dat aan het kind vertelt … Dat zou voor vele vragen zorgen.

Ook ik vind dit een heel vreemd maar begrijpelijk geval. Ten eerste mag deze fout absoluut niet gemaakt worden in een ziekenhuis, dat staat vast. Hiervoor zouden de gezinnen vergoed moeten worden, inderdaad. Maar of dit allemaal zo evident is, betwijfel ik. Wanneer je een kindje 10 maanden met hart en ziel opvoedt en van gaat houden, wil je dit natuurlijk niet afstaan. Maar als je dan te horen krijgt dat je échte kindje in een ander gezin beland is, zou ik niet goed weten wat te doen.. Een kind zomaar verwisselen brengt heel wat leed met zich mee. Ik hoop dat de gezinnen met een goed hart uit de situatie geraken.