Ik persoonlijk versta onder een "corrigerende tik" iets helemaal anders dan "een mep" of "een klets". Voor mij is een corrigerende tik iets dat heel veel bij peuters gebruikt wordt. Gewoon een klein tikje op de handjes wanneer het naar iets grijpt dat niet mag en vaak ook gevaarlijk is. Ik denk dat wanneer je een hele uitleg tegen die peuter gaat doen die daar niets van begrijpt. En zo'n tikje kan heus geen kwaad. Ik ben er wel mee akkoord dat alleen de ouders dit mogen doen.
Een mep daarentegen vind ik al ver gaan. Er zijn heus wel manieren waarop je je kinderen kan straffen. Het probleem is volgens mij dat weinig ouders hun kinderen nog echt "kennen" om hen goed te kunnen straffen. Je moet weten waar je kind veel belang aan hecht om hen goed te kunnens straffen. Desnoods, ja, met de PS2 af te nemen voor een tijd.

Dus, VOOR de "corrigerende tik", TEGEN de "mep".

Dit vind ik ook het beste: van het kind afpakken wat er dierbaar voor is of waar het veel belang aan hecht.
Hoewel mijn ouders vroeger beide deden: een tik(of meerdere natuurlijk) en daarna naar mijn kamer sturen (omdat ze wisten dat ik mijn daar niet amuseerde of mij rot voelde.
Na een tijd begin je dan natuurlijk de straf om te draaien: ik draaide mijn kamer op slot en begon keiluid muziek te spelen. Dat leidde ertoe dat ik niet meer naar mijn kamer moest gaan als straf.
De straf die erop volgde was eigenlijk wel erger: in de woonkamer zitten, in de zetel, met de tv voor je die niet op mocht. Gewoonweg een marteling voor een kind van 10-12jaar!

En ik denk zoals Inge ook al zei, dat dergelijke straffen veel meer effect zullen hebben dan een tik.
Mijn broer mepte mijn vader of moeder gewoon altijd terug, hij beet of spitste enz, totdat mijn ouders zelf eigenlijk nog amper een tik durven te geven omdat ze de straf zelf dubbel en dik terugkrijgen.

__________________
doe je mond maar open als je zeker weet dat wat je wil zeggen mooier is dan de stilte

Het grootste probleem is natuurlijk een grens trekken tussen een corrigerende tik en een echte slag om pijn te doen. Zelf heb ik van thuis uit wel eens een corrigerende tik gekregen en ik moet zeggen dat die zeker zijn nut heeft bewezen. Daarom zou ik zelf zulke tik bij mijn kinderen niet schuwen. Het is een zogezegde "onmiddelijke" straf, en die is niet te evenaren met bv. zakgeled afnemen, dat voor een hele periode geld. Misschien een niet zo goede vergelijking, maar wanneer ik mijn hond een tik geef wanneer hij iets verkeerd doet, DAN weet hij wat hij mis gedaan heeft. In tegenstelling tot wanneer ik hem om de minuut nog een keer berisp, dan zal hij zeker niet weten waarom hij terecht gewezen zal zijn. Dit voorbeeld maar ter illustratie van het effect van langdurige straffen

Kindermishandeling is sowieso toch verboden?? Waarom moeten ze dan de pedagogische tik verbieden? Ze zeggen dat dit kindermishandeling voortbrengt.. In 99% van de gevallen gaat dit toch compleet niet op? en om voor die 1% dit te verbieden lijkt mij compleet absurd!!!
Een pedagogische tik is af en toe echt wel nodig ( zelfs als de leerkracht deze tik geeft) Wat moet je dan doen? zoals mijn stiefmoeder met haar kind van (4 op dit moment) doet?
Nee Yoni dat mag niet.. Dan zegt ze nadien tegen mij: als Yoni iets verkeerds doet dan praat ik met haar en vraag ik haar waarom ze dat doet en doe ik haar inzien dat ze verkeerd bezig was
==> resultaat = VERWEND kind... Met een kind van 4 jaar moet je niet gaan praten als met een puber die het nut van de meeste dingen in kan zien.. Zo'n klein kind begrijpt de wereld nog niet en begrijpt zeker niet waarom iets zou mogen of niet mogen op moreel vlak.. (kijk maar naar je cursus opvoedkunde)
ik wil niet zeggen dat het een degoetant kind is hoor.. verre van, een schatje is het, maar als ze iets fout doet dan wordt dat eigenlijk op deze wijze altijd niet bestraft. Ze blijft dit daarom ook leuk voortdoen.
De enige reden waarom Yoni toch nog een beetje luisterd is denk ik omdat ik, mijn ouder broer en jonger zus redelijk veel met haar bezig zijn

__________________
Beter een beetje raar dan doodnormaal

Sorry, maar hier ben ik het niet mee akkoord. Het is niet aan de lkr. om iemand een "pedagogische tik" te geven. Volgens mij behoort dit tot de taak van de ouders! En echt alleen de ouders! (of de opvoeders, wat vaak ook de grootouders zijn)

Dan zou ik vriendelijk willen vragen aan Judith om haar voorbeeld te geven.. toen zij een tikje kreeg van haar leerkracht. Ik zeg niet dat een lkr dit mag toepassen zoals een ouder dat zou doen. Maar SOMS is dit echt gerechtvaardigd denk ik.

__________________
Beter een beetje raar dan doodnormaal

Judith, het is aan jou. Ik wil graag je voorbeeldje horen.

oke, hier volgt dus het verhaal(voor diegene die geinteresseerd zijn)

Ik zit in het vierde leerjaar bij meester Bruno
(schooljaar 95-96,net toen onder andere julie en melissa ontvoerd zijn)

Op het einde van onze uitstap naar Bokrijk, mochten we in die grote speeltuin gaan spelen.
Op die leeftijd (en nu nog) was ik dol op die glijbanen in buisvorm(zoals in sunparks enz ook he)
Er was afgesproken met meester Bruno dat, wanneer hij 3x floot, wij terug moesten verzamelen aan de ingang.

Oke, ik ga spelen en hoor na een tijdje 3x fluiten, dus ik ga braaf naar de ingang, ik blijf daar even staan, maar noch meester Bruno, nog klasgenoten van mij stonden er.
Dus ik ga terug spelen. Na een tijdje hoor ik weer 3x fluiten. Ik ga weer naar de ingang, blijf even staan, maar weer komt er niemand van mijn klas of meester Bruno.
Dit gebeurt daarna nog 1x en ik doe weer hetzelfde.
De 4x hoor ik weer fluiten maar ik denk bij mezelf: het zal wel weer een andere school zijn, ik ga daar weer niet staan nixen, ik blijf wel gewoon spelen.
Meester Bruno heeft mij dan afgeroepen(want deze keer was het dus wel voor mijn klas) maar als je in van de buizen zit, hoor je dat helemaal niet!
Heel de klas is mij dus komen zoeken. Een klasgenootje vond mij toen ik uit een buis gegleden kwam en sleurde mij mee naar de rij. Toen ik in de rij stond, kreeg ik een tik tegen mijn kaak van Meester Bruno.
Enerzijds was dat uit frustratie en opluchting, anderzijds ook om mij te straffen.

Ik heb dit savonds niet tegen mijn ouders gezegd(omdat ik wist dat wat ik gedaan had, fout was en ik wss nog tikken bij zou krijgen van mijn ouders). De andere kinderen hadden dit natuurlijk wel verteld en je kan al raden wat er de volgende dag aan de schoolpoort gebeurt: moeders onder elkaar, roddelen heel wat af!
Ons mama is dat dus te weten gekomen en met meester Bruno gaan praten.
Ze heeft hem niet uitgescholden of nix, maar gewoon gezegd dat dat meester Bruno zijn volste recht was.
Zelf voelde hij zich wel schuldig en heeft zich verontschuldigd bij mijn moeder omdat het in een vlaag van "stress" was. Mijn moeder heeft gewoon gezegd dat hij zich niet hoefde te verontschuldigen en dat ze zijn reactie goed genoeg kon begrijpen.

jarenlang heb ik altijd zoiets gehad van: lkr mogen hun kinderen niet slaan, maar een paar jaar geleden ben ik wel beginnen te beseffen hoe meester Bruno zich moest gevoeld hebben.
Zelf doe ik ook regelmatig uitstappen met de speelpleinen en telkens wanneer een kind iets langer wegblijft,begin je soms toch ook wel wat ongerust te worden.
Ik vond het dus een terechte tik.

Opmerking hierbij: ik denk niet dat de ouders van nu gaan reageren zoals mijn moeder "in die tijd".

__________________
doe je mond maar open als je zeker weet dat wat je wil zeggen mooier is dan de stilte