(groep 5: Jens Staes, Simon Schoofs, Heleen Raeymaeckers, Bert Theys)

Moderator: Simon Schoofs
Reporter: Bert Theys

1) Bestaat er zoiets als recht op respect?

Als we onze discussie hielden, konden we stellen dat het eerst en vooral belangrijk is dat je respect hebt voor anderen. Je verwacht van mensen dat ze je respecteren, maar in het echt is dit zeker niet altijd het geval. Dit laatste is enkel mogelijk in een ideale wereld. Men kan ook stellen dat je geen respect kan afdwingen, dit moet van de anderen komen.

Men kan respect hebben op verschillende manieren: persoonlijk “meningen” en de mens “respect voor het lichaam”.

Vb:
- Mensen respecteren om wie ze zijn, welke meningen ze ook hebben. In dit geval wordt er niet verwacht dat je deze steeds respecteert. (geen respect hebben voor iemand die zelf geen respect heeft voor anderen)

- Je kan wel eisen dat iemand respect heeft voor het lichaam “mens”. Niet verkrachten!! Dus dit respect is misschien nog fundamenteler dan het eerste (“meningen”).

Over deze vraag kwamen onze meningen overeen.


2) Is er een grens op het recht van vrije meningsuiting?

Wat deze vraag betreft kwamen we tijdens de discussie tot het volgende:
- Er bestaat volgens ons toch een zekere grens wat de vrije meningsuiting aangaat, al mag er heel wat gezegd worden alvorens deze grens bereikt is.
- De grens van het recht op vrije meningsuiting is bereikt op het moment dat je ingaat tegen het respect van ANDEREN!!
- Het is zeker moeilijk om deze grens te bepalen.
- We waren het vrij eens over de antwoorden.
--> vb. meningsuiting van nazi’s: alle Joden zijn slecht of je zegt dat 1 Jood slecht is, omdat je deze persoonlijk kent en je weet dat deze slecht is!!!

Moderator: Chris De Cnodder
Verslaggever: Liesbeth Domen

Er bestaat geen recht op respect

Of er zoiets bestaat als recht op respect is een moeilijke vraag. Wij vroegen ons af wat respect is en wat houdt respect juist in. Dit is voor iedereen persoonlijk. Enerzijds impliceert respect beleefdheid. Anderzijds is respect veel breder dan beleefdheid. Beleefdheid is iets wat ze je kunnen aanleren. Bovendien kan je beleefdheid afdwingen, bijvoorbeeld in klassituaties.
Respect daarentegen is niet iets wat je aangeleerd wordt. Respect is dan ook niet iets wat je kan afdwingen. Volgens ons is respect iets dat moet groeien dat je niet zomaar kan afdwingen.

Op de vraag of er grenzen zijn aan de vrijheid van meningsuiting, hebben wij een dubbel antwoord. Volgens ons zijn er momenteel wel grenzen aan de vrijheid van meningsuiting, denk maar aan de wet tegen het rascisme. Persoonlijk vinden wij dat men geen grenzen kan stellen aan de vrijheid van meningsuiting. Want als men hier teveel over gaat nadenken en teveel beperkingen op gaat leggen dan is er niet langer sprake van vrijheid van meningsuiting. Dan wordt het woord letterlijk de pas afgesneden. Bovendien is het niet alleen de vraag waar deze grenzen liggen maar vooral wie gaat deze grenzen leggen? Want men komt toch nooit tot een consensus op dit vlak.

Er bestaat geen recht op respect.

Groep 1:
- Appelen Tina
- Barberien Davina
- Cornelissen Hans (verslaggever)
- De Belder Jetske (moderator)


Vraag 1: Bestaat er zoiets als recht op respect?

De discussie werd geopend door te verklaren dat er geen ‘recht’ op respect bestond, maar dat het tonen van respect er wel voor kon zorgen dat de samenleving aangenamer werd om in te leven. Op deze stelling hadden enkele groepsleden wat aan te merken. Zo vonden sommigen dat ‘respect’ een veranderlijk gegeven is, dat van (samenleving) cultuur tot cultuur verschilt. Hierbij werd eveneens de bemerking gemaakt dat er zoiets bestond als ‘mensenrechten’, en dat elke mens hiervoor respect zou moeten opbrengen. Wij vonden dat de ‘mensenrechten’ een middel zijn om te trachten ervoor te zorgen dat elke mens gerespecteerd wordt. De discussie werd afgesloten met volgende stelling: ‘Iedereen zou de persoon van elke mens moeten respecteren, maar dit wil niet zeggen dat iedereen respect moet opbrengen voor elke handeling die een bepaalde persoon stelt of voor zijn ideeën.’


Vraag 2: Zijn er grenzen aan het recht van vrije meningsuiting?

Er was vrij snel een consensus bereikt over het feit dat er wel degelijk grenzen zijn aan de vrije meningsuiting. In bepaalde functies kan je het je niet veroorloven om gelijk wat te verklaren. Als voorbeeld werd de leerkracht genoemd. Hierop pikte men in, twee groepsgenoten vonden dat leerkrachten in verband met het opvoeden van leerlingen niet zomaar de vrijheid hadden om hun politiek gedachtegoed ten toon te spreiden in de klas. De anderen volgden deze gedachtegang gedeeltelijk, namelijk dat er in onze maatschappij functies zijn waar je niet altijd kunt zeggen wat je wilt, en dat het soms beter is om je tong af te bijten en je mening voor jezelf houden. Hierbij kwam de bemerking dat er eigenlijk in onze maatschappij al gekozen is om de vrije meningsuiting in bepaalde gevallen te beknotten, en dat er reeds grenzen bestaan. Er werd gedacht aan de strafrechterlijke vervolging die je riskeert wanneer iemand zich racistisch uitlaat of zich aan negationisme bezondigt. Deze grenzen heeft onze maatschappij, volkomen terecht overigens, al ingevoerd. Al kan men natuurlijk wel bedenkingen maken over de handhaving van die grenzen. Elk groepslid stelde zich vragen over de strafrechterlijke vervolging, aangezien het merendeel van deze personen gewoon domme praat verkoopt en een gevangenisstraf niet direct de ideale manier is om hun verkeerd gedrag aan te pakken.
Na wat overleg kwamen we tot dit gemeenschappelijke standpunt: ‘Er zijn grenzen nodig (in bepaalde functies, voor bepaalde gebeurtenissen, enz.), maar de handhaving van die grenzen wordt verkeerd aangepakt in onze maatschappij.

__________________
"All that is necessary for the triumph of evil is that good men do nothing." (Edmund Burke)

Bestaat er iets als recht op respect?

Respect voor elkaar opbrengen zou een optie zijn in onze samenleving die je zou kunnen inschakelen wanneer discussies v.b. oprijzen.
In ons groepje waren we echter van mening dat respect niet afdwingbaar is. Volgens ons heeft niemand het recht om respect tot claim te verheffen. Respect is iets wat men mede door zijn handelen kan opbouwen. Dergelijke claims zouden onze samenleving ernstig verzuren, daarom bezien wij het als een optie die je inschakelt op momenten wanneer je zelf zou willen dat een ander ook respect voor jou zou hebben.
Heb je eenzelfde mening als de ander, dan spreken we niet onmiddellijk van respect, (want er is niets waar je respect voor moet opbrengen) maar eerder over een gedeelde mening. Je moet geen moeite doen om deze mening te respecteren, want dit was ook wat jij dacht. Het is volgens ons de kunst om ook bij meningen die sterk van de eigen mening afwijken nog respect op te brengen.

Is er sprake van grenzen van vrijenmeningsuiting?

Volgens de wet zou iedereen zijn zegje mogen en kunnen doen, maar volgens ons zijn er degelijk wel grenzen waaraan mensen zich moeten houden en die dan ook heersen in het hoofd van velen. Bij het antwoord op deze vraag stonden we ook stil bij het verschil tussen een mening en een meningsuiting. Iedereen mag een eigen mening hebben en deze mening mag zo ver gaan als je zelf wil. Op dat moment zijn er geen grenzen. Vanaf het moment dat je die mening gaat uiten, zouden er volgens onze groep wel grenzen moeten zijn. Je zou recht op vrijheid van mening moeten en kunnen hebben tot op het moment dat je iemand zou kunnen kwetsen. De vraag die hierbij oprees was: vanaf welk moment kwets je iemand? Ons antwoord is zeer simplistisch namelijk zeg niet iets waarvan je zelf niet zou willen dat anderen er iets over zegden (terechte kritiek). Vaak denken we wel iets, maar zeggen we het niet uit respect voor de ander. Een gezond evenwicht tussen hart en rede zou de grens van vrijheid van meningsuiting moeten bepalen, maar dit is zeer moeilijk in een verzuurde samenleving waarin wetten, regels en egoïstisch gedachtegoed (ik heb gelijk en jij niet) de bovenhand halen.

__________________
Tinneke Mannaerts

‘Er bestaat geen recht op respect’

Groep 3: Dimitri Lauwereys, Pieterjan Goris, Jan Lambrechts, Stefanie Janssens
Moderator: Jan Lambrechts
Verslaggever: Stefanie Janssens

Uit onze meningen omtrent respect is gebleken dat wij gebrek aan respect vanuit 2 invalshoeken kunnen bekijken. Ten eerste kan een groep een kwetsende aanval doen naar een andere groep. Wij dachten hierbij aan voorbeelden zoals: neonazistische groeperingen, openlijke uitingen over allerlei geaardheden, … .Ten tweede zijn er mensen die onevenredig reageren op een meningsuiting van anderen; m.a.w. mensen met “lange tenen”. Zij vinden veel te snel dat ze met weinig respect behandeld worden.
We waren het erover eens dat er zoiets moet bestaan als recht op respect. Waar en wanneer je spreekt over respect of geen respect, dat is een andere zaak. Volgens ons wordt de dunne lijn van respect of geen respect vooral bepaald door de eigen cultuur. Wat voor ons een gewone uitspraak is, kan voor iemand van een andere cultuur een ware vernedering zijn. We merken dat in bepaalde landen of bij bepaalde volkeren het collectief denken vaak bepalend is voor de individuele reactie en mening. Scherpe reacties werken dan min of meer het ‘recht’ op vrije meningsuiting in de hand.
Dat de grenzen bij verschillende culturen op een verschillend punt liggen, daar zijn we het over eens. Maar volgens ons is het noodzakelijk dat de verschillende culturen elkaar trachten tegemoet te komen. Dit kan niet anders in de huidige globaliserende wereld waar culturen samen MOETEN leven. Om de samenleving leefbaar te houden, zal er van 2 zijden respect getoond moeten worden en dus moet er een zeker basisrecht op respect gegarandeerd worden…

Verslaggever: Stijn Van Echelpoel
Moderator: Loes Thijs
Groepsleden: Kristien Seels, Loes Thijs, Tinne Thys, Stijn Van Echelpoel

Na het bij elkaar leggen van onze meningen, die uiteindelijk toch niet zo erg verschillend bleken zijn we tot volgend besluit gekomen.
Wederzijds respect: iedereen heeft het recht op respect. Dit wil niet zeggen dat het een eeuwig gegeven is. Naargelang wat je doet of zegt in je leven kan je respect ook kwijt geraken. Daar staat dan nog tegenover dat respect tegenover een daad of respect tegenover een persoon niet hetzelfde is. Wanneer een persoon iets mis doet, kan hij respect verliezen, maar we denken ook dat die persoon terug op het rechte pad getrokken kan worden. Let wel op, volgens ons kan niet iedereen respect terug verdienen, hier hebben we ‘Dutroux’ als voorbeeld genomen. We waren het er alle vier over eens dat zijn daden te vreselijk waren om respect terug te verdienen. Natuurlijk is dit erg moeilijk. Wat is de maatstaf van respect? Hoe kan je het meten? Kan je respect aanleren?
Ten tweede dachten wij dat respect voor iedereen anders is. Vaak baseren we ons op waarden en normen die we van thuis uit meekrijgen. Echter niet iedereen is bereid die waarden en normen over te nemen. Ook het milieu waaruit mensen komen is volgens ons een belangrijke maatstaf. Niet iedereen heeft het fatsoen of heeft geleerd om op een beleefde manier te zeggen dat ze het wel of niet eens zijn met iets of iemand. Bijvoorbeeld Skinheads: zij handelen liever. Ook de Cartoons uit Denemarken hebben we als voorbeeld genomen. Hier stuitten we dan op het feit dat Moslims in een heel andere tijdsgeest leven dan wij. Natuurlijk zijn we dan allemaal over de schreef gegaan: het Westen had niet zo mogen provoceren maar de Islamwereld reageerde ook niet erg correct.