'Vandaag staan we stil bij verkeersslachtoffers. Dat is goed, maar laten we ze morgen niet vergeten'

Op de internationale dag van de herdenking van verkeersslachtoffers maant Kamerlid Jef Van den Bergh (CD&V) alle verantwoordelijken aan tot actie.

Vorig jaar is het aantal verkeersdoden op de Belgische wegen teruggevallen tot 637. Dat zijn 13 % minder dodelijke slachtoffers dan in 2015, zo blijkt uit de verkeersstatistieken van de FOD Economie. Maar een reden om te juichen, is er niet. Tijdens de eerste helft van dit jaar vielen alweer 230 verkeersdoden te betreuren. Cijfers van de verkeersveiligheidsbarometer van het Vias wijzen op 18.759 letselongevallen, met liefst 23.806 gewonden. Het aantal letselongevallen met vrachtwagens (+3,7%), fietsers (+5,6%) en vooral motorrijders (+8,6%) zat de eerste helft van dit jaar in stijgende lijn ten opzichte van vorig jaar. Achter al deze cijfers verschuilen mensen van vlees en bloed, net zoals u en ik. Ouders, broers en zussen, kinderen. Families, buren en vrienden die met het gemis van een vriend, van een geliefde moeten leren leven. Of geconfronteerd worden met een zware revalidatie die maanden- of zelfs jarenlang kan duren.

Wie een verkeersongeval overleeft, wordt immers getekend voor het leven. Bijna 8 op de 10 zwaargewonden van verkeersongevallen herstellen nooit volledig. In 1 op de 6 betrokken gezinnen moet iemand stoppen met werken om voor het slachtoffer te kunnen zorgen. Om nog maar te zwijgen van de psychologische impact die ze dag in, dag uit met zich mee dragen.

En toch blijven wegpiraten onze wegen onveilig maken. Toch kunnen we het niet laten om onze GSM links te laten liggen. Toch blijven we geloven we dat een paar pintjes geen kwaad kan. Toch blijft de overtuiging hardnekkig dat 10 km/u sneller geen risico's met zich meebrengt.

De overheid neemt bijkomende maatregelen, denk maar aan trajectcontroles en strengere bestraffing van vluchtmisdrijf en van recidivisten met o.a. een alcoholslot. Maar er zijn nog bijkomende inspanningen nodig. Op het vlak van veilige infrastructuur, prioritair voor zachte weggebruikers. Het rijbewijs met punten bewijst in heel Europa zijn nut, maar in ons land lukt het niet. En ook in de handhaving van onze verkeersregels loopt het nog al te vaak mis. De kans op controle is nog steeds veel te laag, en bestuurders weten dat.

Verkeersveiligheid is niet enkel een verantwoordelijkheid van de overheid. Constructeurs kunnen én moeten nog stappen zetten op het vlak van voertuigtechnologie. En iedereen- elke weggebruiker- heeft zijn of haar verantwoordelijkheid voor een veiliger verkeer. Ons verplaatsen mag niet langer één van de grootste dodelijke risico's in onze samenleving betekenen.

De regering heeft als doel het aantal verkeersdoden tegen 2020 te halveren ten opzichte van 2010. Dat wil zeggen: maximaal 365 dodelijke slachtoffers per jaar of één per dag. Daar zijn we nog lang niet. De tijd dringt en zonder bijkomende inspanningen van iedereen, halen we deze doelstelling duidelijk niet. Er is dringend nood aan meer bewustzijn, en - vooral - actie! De bevoegde ministers, parlementen, autoconstructeurs en élke weggebruiker. We dragen allemaal een verpletterende verantwoordelijkheid.

Vandaag staan we stil bij verkeersslachtoffers. Dat is goed, maar laat ons ze morgen niet vergeten.

Bron: www.knack.be
Geraadpleegd op: 19/11/2017

Eigen mening: Jef van den Bergh verwoord hier heel duidelijk dat we nog een lange weg te gaan hebben om het verkeer veiliger te maken. Net vandaag las ik een artikel over een welbepaalde BV die een selfie achter het stuur nam terwijl ze aan het rijden was. Op zich niet zo'n heel spectaculair artikel, er zijn genoeg mensen die dit doen. Waar ik wel van versteld stond waren de reacties van mensen hierop. Een groot deel mensen keurden haar gedrag af maar een nog groter deel nam haar in bescherming! Er waren zo ongelooflijk veel mensen die ermee akkoord waren dat zij zoiets doet.

Er zijn zoveel situaties waarin ik grote ogen trek. Mensen die me op enorm gevaarlijke plaatsen aan een veel te hoge snelheid voorbij steken. Mensen die van mening zijn dat je te snel mag rijden want je wordt toch pas geflitst vanaf 77 km/h en je auto rijdt altijd minder snel dan dat hij aangeeft. Te snel rijden omdat er niemand anders in de buurt is. Telefoneren of zelfs sms'en omdat het te belangrijk is en we hebben geen tijd om aan de kant te gaan staan. En nog zoveel meer.

Ik weet van mezelf dat ik ook wel eens fouten maken wanneer ik met de wagen rijd. Ik rij soms ook te lang links en ik zie ook soms te laat dat iemand wil oversteken waardoor ik te bruusk moet remmen. Maar expres gevaarlijke situaties creëren? Dat nooit. Wanneer je in een auto zit voel je je altijd veilig want je zit in een ijzeren doos. Het lijkt soms wel alsof er niets kan gebeuren. Maar niets is minder waar. Zo'n ijzeren doos is veel minder stevig dan verwacht.

Ik denk dat sommige mensen niet meer nadenken over het leed dat ze een ander aandoen. Je kan iemand het leven verzieken of zelfs afnemen, is dat iets waar jij mee wil verder leven? Elk verkeersslachtoffer is in mijn ogen één teveel. Ik vind dat de overheid niet moet streven naar 365 slachtoffers per jaar, maar naar 0 slachtoffers. Dit lijkt misschien onhaalbaar, maar dat is de enige manier waarop er geen nutteloze slachtoffers vallen.

Ik hoop dat er ooit een keerpunt komt waardoor ALLE mensen die met de auto rijden ook volwassen met de auto rijden. Niet omdat de boetes te duur zijn geworden, of één of ander afschrikmiddel maar omdat mensen verstandig genoeg zijn om te beseffen dat gelijk een gek rijden gevaarlijk is.