Jaarlijks gaan er in België gemiddeld 71 arbeidsdagen per 1.000 werknemers verloren als gevolg van stakingen, zo blijkt uit een analyse van het Duitse onderzoeksinstituut WSI voor de periode 2006-2015. Ons land staat daarmee op de vierde plaats. Frankrijk is wereldkampioen met 123 dagen per 1.000 werknemers, gevolgd door Denemarken (122) en Canada (79).

In België is de trend wel dalend. Voor de periode 2005-2014 telde ons land gemiddeld 84 stakingsdagen per 1.000 inwoners, eveneens goed voor een vierde plaats.

Landen waar er veel minder gestaakt wordt, zijn Zwitserland en Oostenrijk (2 dagen per 1.000 werknemers), net als Polen (5), de Verenigde Staten (7) of Nederland (8). Duitsland telt gemiddeld 20 stakingsdagen per 1.000 werknemers. Voor Griekenland en Italië zijn er geen statistieken beschikbaar.

Bron: De Standaard (http://www.standaard.be/cnt/dmf20170315_02781598)
Datum: 15/03/2017

Mening:
In Frankrijk staakt men het meest. Het verbaast me niet dat dit land op de eerste plaats in de ranking staat, want deze mensen zijn hier toch wel voor gekend. Ze komen onmiddellijk op voor hun rechten en gaan de straat op om te staken. Ons land, België, staat op de vierde plaats. Jaarlijks gaan er gemiddeld 71 arbeidsdagen per 1000 werknemers verloren aan stakingen, dit is veel! Toch is dit nog een groot verschil met Frankrijk (123 dagen per 1000 werknemers). Ik vind het zeker van belang dat werknemers opkomen voor hun rechten. Zowel de werkgevers als de werknemers hebben rechten en plichten die nageleefd moeten worden. Werknemers hebben het recht om te staken, maar hiervoor moet dan wel een grondige reden zijn. Een staking mag ook niet leiden tot geweld of vernieling van bijvoorbeeld auto's. Je ziet vaak dat men agressief is of auto's in brand steekt. Dit kan niet door de beugel. Wederzijds respect van beide partijen is belangrijk! Graag had ik in het artikel nog wel gelezen hoe het komt dat in landen zoals Zwitserland en Oostenrijk amper gestaakt wordt (2 dagen per 1000 werknemers).

Ook al staat België (maar) op de vierde plaats, ik vind het een veel te hoog cijfer. Ik ben van mening dat een staking niet meteen problemen oplost en dat Belgen over het algemeen te snel staken. Ik volg Céline als ze zegt dat werknemers moeten opkomen voor hun rechten. Dat is zeer belangrijk, maar ik blijf erbij dat staken hier niet de goede methode voor is.
Ik vind het dan ook een positieve zaak dat het aantal verloren dagen per 1000 arbeiders de laatste jaren naar beneden is gegaan.
Wat je ook wel eens hoort, is dat de stakers andere werknemers verbieden om wel te gaan werken door bijvoorbeeld de toegang te blokkeren. Dit kan voor mij al helemaal niet door de beugel. Als iemand wil staken, is dat zijn/haar keuze, maar je mag anderen niet meesleuren in die beslissing. Iedereen moet voor zichzelf kunnen beslissen.

Ik begrijp zeker de mening van Céline en Jolien en kan hen hier ook in volgen. Toch geloof ik dat het stakingsrecht er niet zonder reden gekomen is. Vorige generaties hebben letterlijk gevochten voor de rechten die wij vandaag de dag hebben. Vanwege nieuwe besparingen en wetten probeert de overheid daar weer van af te snoepen. Wanneer men dan enkel een 'brave' stoet door de straten zou laten lopen, zal men bij de overheid hier niet veel aan veranderen. Ik bedoel hier uiteraard niet mee dat men auto's van gewone burgers moet gaan vernielen of in brand steken, zeker niet! Maar het is nu eenmaal zo in deze huidige maatschappij dat je op een 'hardere' manier voor je eigen rechten moet blijven vechten. Misschien is net dat nog het ergste van de hele zaak.