Verpleegkundigen merken dat patiënten mondiger zijn geworden en dat het beroep fysiek belastend is. Dat blijkt uit een bevraging van iVOX en wordt bevestigd door de Algemene Unie van Verpleegkundigen van België (AUVB). De enquête vond plaats naar aanleiding van de Dag van de Verpleegkundige, die jaarlijks op 12 mei valt.

Zo'n 93 procent van de 800 ondervraagde verpleegkundigen merkt dat zowel patiënten als hun families (96 procent) veeleisender zijn geworden. Verpleegster Hanane Akaouch licht dat toe. "Ik merk dat patiënten vooral argwanender zijn geworden. Via het internet zoeken ze medische informatie op en zo weten ze meer. Als ik de patiënt dan behandel, stellen ze meer vragen dan vroeger", zegt ze.

Volgens Kris Vaneerdewegh, voorzitter van het dagelijks bestuur van de Nederlandstalige Kamer van de AUVB, is dat vooral positief. "Dit is een goede zaak omdat patiënten op deze manier actief aan hun herstelproces kunnen meewerken. Het is wetenschappelijk aangetoond dat actieve betrokkenheid van patiënten tot een betere patiëntveiligheid en therapietrouw leidt."

De resultaten van de bevraging tonen ook aan dat 9 op de 10 verpleegkundigen fysieke klachten hebben. Het gaat dan vooral om rugpijn (69 pct), oververmoeidheid (36 pct) en schouderpijn (35 pct). Vaneerdewegh beaamt dat. "De AUVB pleit ervoor om verpleegkundige als een zwaar beroep te erkennen door de onregelmatige werkuren en omdat er heel wat tilwerk dient te gebeuren." Volgens de voorzitter zijn rugklachten veelvoorkomend in de verpleegkunde.

Bron: Knack
Datum: 12/05/2017
Mening:
Ik kan het me wel inbeelden dat patiënten en familieleden mondiger worden. Ik begrijp dat de patiënt op de hoogte wilt zijn en alles wilt weten over zijn gezondheidstoestand. Het is goed dat mensen informatie vragen en geïnteresseerd zijn, maar men moet ook vertrouwen hebben in de verpleegkundigen en de dokters. Ik heb heel veel respect voor verpleegkundigen: ik zou hun job niet kunnen uitvoeren. Ze verdienen dan ook een schouderklopje voor de goede zorgen.

Ik geloof over het algemeen dat we mondiger worden. Ik denk dat wij dit later als leerkracht ook wel zullen merken.

In het artikel wordt aangehaald dat het positief is dat patiënten reeds informatie opzoeken over hun klachten, omdat ze op deze manier actief bijdragen aan hun genezingsproces. Toch kan ik begrijpen dat dit het moeilijker maakt voor vele dokters en verpleegkundigen om hun beroep uit te voeren.
Ik vraag mij namelijk af in hoeverre de informatie correct is die de patiënten vinden op het internet. Het lijkt mij dan erg vervelend als die zich wantrouwig opstellen tegenover hun dokter en de verpleegkundigen.

Ik ben het helemaal eens met Céline dat we respect moeten hebben voor mensen die werken in de zorg.

Ik ben het zeker eens met het feit dat patiënten mondiger worden. Kato haalde ook al aan dat we dit merken in het onderwijs en dit is ook zeker waar. leerlingen worden steeds mondiger. Dit is te wijten aan het internet. Mensen kunnen aan veel meer informatie en gaan dus ook twijfelen aan de informatie die ze krijgen wanneer deze niet overeenkomt met de informatie die ze gevonden hebben op het internet. Hierdoor moeten zowel dokters als wij ons gaan verantwoorden. Enerzijds begrijp ik de mensen ze willen namelijk de juiste informatie krijgen, maar anderzijds vind ik ook dat ze hier soms te ver in gaan en de dokter of leerkracht in ons geval moeten geloven. Wij zijn er namelijk niet voor niets.

Ik ga gedeeltelijk akkoord met de onderstaande meningen.
Het klopt inderdaad dat het voor dokters en leerkrachten moeilijker wordt om hun beroep uit te oefenen en als professional over hun vak te spreken, als er zo veel (al dan niet juiste) informatie op het internet staat. Niemand verwacht weerwoord van mensen die niet in het vak staan en tegelijkertijd alles denken te weten over een bepaalde aandoening/ziekte of ander onderwerp. Langs de andere kant, vind ik het eigenlijk wel normaal dat we de vakbekwaamheid van artsen in vraag stellen. Natuurlijk hebben zij hier wel voor gestudeerd en is het bijgevolg bewezen dat ze alles weten over werking van ons lichaam, maar zij kunnen ook fouten maken of dingen over het hoofd zien. Zo vertelde mijn eigen huisdokter me onlangs nog aan de telefoon dat er niets merkwaardig op mijn CT-scan te zien was, buiten wat problemen aan mijn onderrug, en dat er dus geen oorzaak was voor de klachten die ik had. Dit vond ik zeer merkwaardig, want men had een CT-scan van mijn nek en schedel genomen.
Ik ben ook ingegaan tegen de diagnose van mijn huisdokter. In tegenstelling tot de meeste mensen (volgens het artikel) heb ik me wel gebaseerd op de 'second opinions' van kinesisten die ik geraadpleegd had, maar ik vind dat we hoe dan ook het recht hebben om ons vragen te stellen. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat we artsen en verpleegkundigen respectloos moeten behandelen en moeten wantrouwen.