Zelfs na een intensieve begeleiding door de VDAB slaagt maar 29 procent van de langdurig zieken er in om opnieuw een baan te vinden. Dat leert een studie door het Hiva.

Het Hoger Instituut van de Arbeid (Hiva) kreeg van Vlaams minister van Werk Philippe Muyters de opdracht om na te gaan hoe efficiënt de hulp is die langdurig zieken bij de VDAB kunnen krijgen in hun poging om opnieuw aan de slag te gaan. De VDAB biedt hen intensieve sollicitatiehulp of een specifieke beroepsopleiding.

Het Hiva-onderzoek bekeek het resultaat bij 2.120 langdurig zieken, van wie de meesten langer dan een jaar arbeidsongeschikt waren. Belangrijk om weten: het gaat om zieken die zichzelf bij de VDAB als ‘werkwillig’ hadden opgegeven.

Uiteindelijk vindt 29 procent van de begeleide langdurig zieken opnieuw werk, waarvan de helft deeltijds. Daarnaast verzeilt 12 procent in de werkloosheid en blijft 59 procent in de arbeidsongeschiktheid hangen.

‘Al bij al goed’

Volgens Hiva-expert Jozef Pacolet is dat al bij al een ‘goed resultaat’. Op deredactie.be wijst Pacolet er op ‘dat langdurig zieken met een dubbele handicap kampen: naast hun ziekte zijn ze vaak het contact of contract met hun werkgever’.

Hij benadrukt voorts dat de kostprijs van de extra begeleiding verantwoord is. Budgettair is het project in evenwicht omdat er minder uitkeringen betaald moeten worden door de ziekteverzekering en er meer sociale bijdragen worden geïnd. ‘Langdurig zieken helpen weer aan de slag te gaan, is goed voor de zieke zelf, maar ook goed voor de sociale zekerheid’, aldus Pacolet.

Kuur werkt niet altijd

Toch maakt het Hiva-onderzoek pijnlijk duidelijk dat zelfs een intensieve een VDAB-kuur nooit alle zieken opnieuw aan werk zal kunnen helpen.

Het laat zich raden dat het ‘magere’ slaagpercentage van 29 procent nog zal zakken als de VDAB ook langdurig zieken moet begeleiden die niet uit zichzelf gemotiveerd zijn om naar werk te zoeken maar die door de ziekteverzekering verplicht worden om dat te doen.

Omgekeerd geven de Hiva-onderzoekers toe geen idee te hebben hoeveel van de zieken ook op eigen kracht, zonder VDAB-hulp, een baan zouden hebben gevonden.

Trauma

Nog een pijnpunt: slechts een op de zeven die een baan vindt, gaat opnieuw aan de slag bij zijn vroegere werkgever. Die lage score maakt het proces van re-integratie van langdurig zieken nog wat moeilijker.

Toch moet het geen slechte zaak zijn, zegt minister Muyters op deredactie.be. ‘Neem bijvoorbeeld een vrachtwagenchauffeur die een trauma heeft opgelopen bij het rijden. Het is goed dat die met de begeleiding van VDAB in een totaal andere job terechtkomt.’

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20161227_02646421

Mening: Eerst en vooral: vergeet niet dat het hier enkel gaat om de mensen die zich opgeven als 'werkwillig'. Daarmee sluiten we al uit dat deze cijfers ook de 'profiteurs' van het systeem omvatten. De cijfers verbazen me langs de ene kant niet, maar ik had toch wat meer sociale opvang vanuit de maatschappij verwacht. Het vereist toch wat context bij elk verhaal. Iemand die net klierkoorts heeft gehad bijvoorbeeld, zal sneller terug aangenomen worden dan iemand die terugkeert na zijn derde burn-out. Iedereen wil hier wel hetzelfde: zekerheid. Een werknemer wil in de eerste plaats zeker zijn van zijn baan en een werkgever wil betrouwbaar personeel met zoveel mogelijk ervaring. Ik denk dat er ook een woord te zeggen valt over het vertrouwen dat je terugkrijgt als werkgever van iemand die je weer aanneemt. Natuurlijk is het ook zo dat je als zieke snel ontmoedigd raakt door cijfers als deze en mogelijk stopt met proberen.