Tienduizenden freaks bezochten afgelopen weekend FACTS, de beurs voor liefhebbers van sciencefiction, fantasy, games en comics. Reporter Tim F. Van der Mensbrugghe zag er toewijding en respect. En voelde zich zelfs als niet-verklede burgerman een freak tussen de meest exotische wezens uit vijftig jaar populaire cultuur.

Op de tram richting Flanders Expo komt een man in blauwe Crocs, een te korte blauwe joggingbroek en een fluffy blauw jasje de chauffeur lastigvallen. “How much one ticket? One person”, vraagt hij in Engels dat van de andere kant van het IJzeren Gordijn komt. Geen idee uit welke game of comic deze snuiter ontsnapt is, maar hij bereidt me wel voor op de bevreemding die me zal overweldigen in de beurshallen.

Aan de tramhalte verlaat een man een werfput. Hij heeft zich tot in de puntjes uitgedost als bouwvakker. Zijn overall zit als gegoten, zelfs zijn veiligheidshelm en het gereedschap aan zijn gordel zien er echt uit. De man zet grote ogen op wanneer een grijsaard met lange baard, punthoed en toverstaf hem voorbijholt om de tram terug naar Gent te halen.

Een leger van wezens met buitenaardse migratieachtergronden marcheert naar de poort van de expohal. Ik zie krijgers die zich door niets of niemand laten tegenhouden, behalve door een rood voetgangerslicht. Terwijl we staan te wachten, berispt een man in pluizig berenpak een jongen die een papieren broodjeszak zomaar wil achterlaten. “Ik denk dat er daar vuilniszakken zijn!”, wijst de Ewok. De jongen heeft zich met zijn bomberjack en bottines een stoer imago proberen aan te meten, maar moet de duimen leggen voor een knuffelbare nerd.

Aan de ingang van FACTS staan mensen die zich verkleed hebben als securitypersoneel. Ze spelen hun rol erg overtuigend, hebben voor de spiegel geoefend op de norse blik waarmee ze iedere bezoeker monsteren.
Boven een balie hangt een bord: weapons check. Ik vermoed dat het een grap is, maar de veiligheidsagenten lachen er niet mee: “We hebben al zestig wapens in beslag genomen.” Ze laten mij binnen in hun voorraadkamer en mijn mond valt open als ik het arsenaal zwaarden zie dat hier verzameld ligt. “Met die dingen mag je zelfs niet op straat en ze zouden er hier mee op een beurs rondlopen!”, schudt een securitypeet het hoofd. Ik besef terstond dat het een slecht idee is om boel te zoeken met nerds.

Ik stap door de toegangspoort en treedt een andere dimensie binnen. Twee jaar geleden was ik hier in Flanders Expo voor de nieuwjaarsreceptie van N-VA en ook toen liepen er nogal wat weirdo's rond. FACTS is van een heel andere orde, pakweg een paar astronomische eenheden – de afstand tussen Aarde en Zon, zo’n 149,6 miljoen kilometer – verder op de schaal van curiositeit. Ik kwam naar hier met het idee om de grootste nerd te zoeken, maar daar is geen beginnen aan. Tussen de freaks kun je de nerds niet meer zien. De meest merkwaardige figuren uit een halve eeuw populaire cultuur zijn hier op een hoop gegooid.

Het eerste standje waarop je botst, verkoopt metalen zwaarden in alle vormen en maten – handig voor wie zijn degen in beslag genomen zag worden. Japanse katana's, Europese slagzwaarden en fantasiesabels uit parallelle universa liggen te wachten op nerds met kluiten. Evengoed lopen cosplayers – de mensen die zich verkleden in hun favoriete personage – rond met plastieken of houten wapens, niemand zal zeggen: “Gij zijt geen echte!” Ik passeer een vijftigplusser in een kartonnen ridderharnas. Buiten deze hallen worden zulke mensen niet belaagd door draken of orks, wel door bittere spot, maar hier krijgen ze respect voor hun toewijding.

Op een podium in één van de hallen staan twee episch verklede vrouwen met lansen te zwaaien, zo loom dat ze zelf in slaap dreigen te vallen. Toch juicht het duizendkoppige publiek. Enkele minuten later neemt een gast die zich heeft vermomd als cyborg hun plaats in. “O, da’s een hele goeie, ik heb die al gezien”, stelt een toeschouwer. De cyborg beweegt zijn lippen en zijn armen op een soundtrack die uit een videogame lijkt geplukt en oogst daar applaus mee. Het publiek barst helemáál los in gejuich en geklap wanneer twee figuren een onbegrijpelijke choreografie uitvoeren. Ik weet nog altijd niet wat ik heb gezien. De mensen op het podium hebben iets gedaan dat indrukwekkend is in zijn genre, maar over welk genre gaat het?

Er zijn vandaag niet alleen tienduizenden fans van sf en fantasy aanwezig, ook enkele idolen tekenen present. Zoals David Hasselhoff en Hafthor Julius Bjornsson, bekend als Ser Gregor ‘The Mountain’ Glegane uit Game of Thrones. Van op afstand nemen fans foto’s van de spierbundel, maar niemand schuift aan om een handtekening te vragen, wellicht omdat zijn spierballen in het echt nog imposanter zijn dan op tv. De man zit op zijn smartphone te tokkelen, wellicht om iets op Facebook te posten à la: “Feeling great at #FACTS Comic Con! Lots of love from Belgian fans!”

Vanuit de persruimte kijk je vanuit de hoogte uit over de hele beurs. Zover het oog reikt, zie ik verklede mensen. Ze slenteren van kraam tot kraam, op zoek naar artefacten die de poorten zullen openen naar een ultiem escapisme, weg van verlaagde minimumlonen, ontploffende moslimterroristen en omgekapte bossen.

“Sommige mensen leven in een rare wereld, dat kun je niet geloven”, grijnst Kurt Morissens van uitgeverij Strip2000. Net als ik is hij gewoon als zichzelf verkleed. “Dit is geen freakshow, wij zijn hier de freaks”, stelt hij. Hij wijst naar de cosplayers die voorbij zijn stand paraderen. “Die mensen mogen een heel weekend loos gaan, ze hebben hiervan gedroomd. Ze zíjn hun personage.”

Een schildpachtige Pokémon komt aangerend, door zijn haast doorbreekt het wezen de fysieke integriteit van zijn kostuum, waardoor er opeens een stel borsten vanonder de kop van het monster komt gezwaaid. Kurt loopt rood aan en stikt bijna wanneer hij zijn slappe lach probeert in te slikken. Mensen uitlachen is not done, het schone is hier net dat mensen elkaar niet veroordelen. “Soms denk je: latex is plezant, maar misschien was je toch beter naar de fitness gegaan”, merkt Kurt op. “Toch kunnen ze hier rondlopen zoals ze willen. Hier zijn ze vrij. Dit is de beste dag van hun leven.”

Twee mensen komen Kurt vragen hoe ze weg geraken uit Flanders Expo. Hun escapisme is zodanig uitgezaaid dat ze de uitgang naar de echte wereld niet meer vinden.

De personages uit de recente superheldenfilm Suicide Squad zijn dit jaar het populairst, terwijl ik slechts één vrouw tel die zich heeft uitgedost als moslima. “Je moet opletten dat je geen mensen complimenteert die niet verkleed zijn, bijvoorbeeld als ze in een rolstoel zitten”, waarschuwt Kurt. De bezoekers van FACTS weerleggen het cliché dat nerds eenzame lieden zonder leven zijn: ik zie een Batman een buggy voortduwen, een vrouwelijke Deadpool vergezelt een mannelijke Little Pony, hun kleuter flaneert voor hen uit. Help, de nerds planten zich voort!

Op de stand van Strip2000 zit cartoonist Lectrr te signeren in zijn zondagskostuum: een pak en een T-shirt van Ren & Stimpy. Een waterachtig koppel – een negentiende-eeuwse duiker met een sexy heks uit de diepzee – komt een handtekening vragen. Mevrouw is vanmorgen vier uur bezig geweest met haar make-up, Lectrr fluit bewonderend.

“In het begin bestond FACTS uit vijftig geeks en het is uitgegroeid tot dit massa-evenement”, vertelt de tekenaar, zelf één van de oudgedienden. “Sommigen beginnen al de dag na FACTS aan hun uitrusting voor volgend jaar. Je ziet hier kostuums die duizenden euro’s kosten – en daar krijgen ze aan de ingang dan 7 euro korting voor. Ooit is hier een nest bejaarden gearriveerd, hun ogen rolden uit hun kop. Ik denk dat ze er nog over spreken.”

Zelf verbaast hij er zich telkens opnieuw over dat FACTS ieder jaar groter lijkt te worden. “Tien jaar geleden was je een uitzondering als je de comics van Marvel las, nu behoort dat tot de populaire cultuur”, constateert Lectrr. “Misschien komt het door de vele films?”

Er strompelt een trio zombies uit The Walking Dead voorbij. De meisjes zijn twee maanden bezig geweest met hun vermomming. “En vandaag duurde het een halve dag om me te schminken”, zegt Melissa (26), die erin geslaagd is haar linkerarm te vervangen door een erg geloofwaardige stomp. “We hebben onze prosthetics zelf gemaakt, van gelatine”, legt ze uit. “We tellen echt af naar dit weekend, het zal zeer doen als het gedaan is.”

Bibit en Thomas snuisteren tussen lederen armbanden en zeventiende-eeuwse schietgeweren. Ze dragen een alledaags plunje. “We zijn misschien wel een beetje nerdy, maar niet zo nerdy dat we ons verkleden”, verkondigt Bibit, die zich meteen bedenkt. “Alhoewel, volgend jaar gaan we toch ons best doen. Ik zou me graag als een historisch personage kleden”, zegt ze.

Haar ogen worden groot wanneer ze fans ziet die zich hebben geïnspireerd op Lara Croft. Het groepje bestaat uit vrouwen én mannen. “Oké. Hier moeten ze zich daar niet voor schamen”, stelt Bibit vast.

“Maar Aalst Carnaval is het hier niet, hé”, zegt Quinte, die voltijds nerd is en op zijn vrije momenten iets doet met hiphop, stand-up en beeldende kunst. Hij grijnst: “Het zou wel wat geven als ze hier evenveel zouden drinken als in Aalst.”

Twee oudere fotografen klampen cosplayers aan om te poseren. “Het zijn wijze figuren, ik zie dat graag”, zegt Eddy (61), die zelf een beetje een personage is. Rond Eddy’s schouders hangen riempjes waaraan twee krukken bungelen. Hij draagt een hemd vol tekeningen van Daddy Duck. Op zijn bovenlip pronkt een krulsnor en op zijn kruin staat een pet die je associeert met een golfende aristocraat.

Zijn maat Roland (63) schiet plaatjes van een trio Deadpools en bekent: “Eigenlijk weet ik niet wie al die personages zijn. Soms worden we weggejaagd als we personages fotograferen die niet bij elkaar horen.”

Tegen de avond loopt Flanders Expo leeg. Een ridderachtig figuur baant zich tussen sciencefictionsoldaten een weg naar de weapons check. Hij komt er zijn elfenzwaard ophalen. “Jammer dat ik het hier moest achterlaten, het is niet eens scherp”, zegt Simon. “Ik zag vandaag wel veel Harley Quins rondlopen met een baseballknuppel. Daar kun je toch ook veel kwaad mee doen?”

Hij schuift zijn zwaard tussen de rugplaten van zijn harnas en marcheert weg, terug naar de weidsheid van het Europese laagland, waar gewone mensen moeten opboksen tegen verrassingsaanvallen van bloeddorstige regeringen en vuurspuwende opiniemakers.

In de tram schudt de chauffeur zijn hoofd: “Ik heb al alles gezien vandaag, alle geuren en kleuren, niet normaal!” Hij voert de freaks terug naar een bestaan zonder fantasie, waar gekibbel over vrijhandelsakkoorden het grootste nieuws is. Misschien zou de mensheid er toch beter voorstaan mocht iedereen rondlopen met een zwaard of een afgekloven armstomp.

Bron: 24/10/2016, De Morgen, http://www.demorgen.be/binnenland/f...mbies-b312d067/

Mening: Ligt het nu aan mij, of is de schrijver van dit artikel enorm grof? Deze mensen kunnen hun hobby optimaal beleven en delen met anderen. Is dit dan zo verkeerd of fout dat ze elke keer opnieuw 'nerd' of nog erger 'freak' genoemd moeten worden? Ok, ze zien er niet alledaags uit en ik kan er ook niet altijd een term opplakken. Maar om hen dan zo af te schrijven? Dit vind ik totaal respectloos. Niet meteen iets wat ik verwacht van een krant als De Morgen.
Ik heb de reacties op social media eens bekeken en blijkbaar ben ik toch niet de enige die vindt dat dit niet kan. Naar mijn mening kan geeft dit artikel niet echt weer hoe het in werkelijkheid is. Door zo'n artikel zou je al voor minder willen ontsnappen aan de realiteit...