Blokkeren boze burgers brexit?

Een groep boze Britten probeert de brexit af te wenden. Gisteren begon hun proces om de regering te dwingen het meer EU-gezinde parlement mee te laten beslissen over de uittreding.

Een vermogensbeheerder, een kapster van Spaanse komaf, een groep expats, een linkse actiegroep en een anonieme persoon. Veel hebben ze niet met elkaar gemeen, behalve dat ze 23 juni 2016, de dag waarop ruim 17 miljoen landgenoten voor de brexit stemden, beschouwen als een zwarte dag in hun bestaan. Ze willen nu via de rechter voor elkaar krijgen dat het parlement, in meerderheid tegen de brexit, en niet de regering, beslist over het inzetten van artikel 50, dat de brexit in gang zet. Het liefst zien ze dat een brexit nooit plaatsvindt. Gisteren donderdag begon in Londen het proces.

Het zal geen gemakkelijk klus worden voor de drie dienstdoende rechters. Die realiteit is na het raadgevende referendum complexer dan ooit tevoren: een verdeelde bevolking, een verdeelde regering en een verongelijkt vasteland. Deze situatie kent geen precedent. Het breken van de Kerk van Rome door Hendrik VIII was een peuleschil vergeleken met een brexit.

De argumenten zijn duidelijk. Volgens de brexiteers hebben de ongekozen pruiken, de rechters dus, geen plek in het politieke proces. Theresa May en haar brexiteers willen het liefst ongestoord toewerken naar de onderhandelingen met Brussel. Meerdere keren heeft de premier laten weten geen commentaar te zullen geven, liever ook niet aan het parlement.

Slinkse manier

De klagers daarentegen vinden dat de volksvertegenwoordiging een stem moet krijgen in de belangrijkste kwestie sinds mensenheugenis. En niet pas bij de Great Repeal Act, als de afgevaardigden mogen ze bepalen welke Europese wetten behouden blijven. Immers, zeggen de klagers, was het herstellen van de soevereiniteit van het oudste moderne parlement ter wereld niet juist een doorslaggevend argument om uit de EU te gaan?

Dat de regering huiverig is om de parlementariërs erbij te betrekken, komt voort uit het gevoel dat hier sprake is van een slinkse manier om onder een brexit uit te komen. Verreweg de meeste afgevaardigden waren - en zijn - immers tegen een brexit.

Tegelijkertijd waren ze in even groten getale voor het houden van een referendum. Wie de uitslag bestudeert, leert dat de meeste kamerleden van buiten Londen en de Keltische landsdelen een kiesdistrict vertegenwoordigen waar een meerderheid van de mensen voor het verlaten van de EU heeft gestemd.

Dat brengt de vraag in gedachten die de conservatieve filosoof en parlementariër Edmund Burke ooit stelde: moet een afgevaardigde de wil van zijn achterban volgen of kan hij zijn eigen oordeel vormen? Het parlement zal beseffen dat het een brexit eigenlijk niet kan tegenhouden. Wel zal het alles doen om te voorkomen dat May een harde variant gaat kiezen, hetgeen de economische belangen van het land kan schaden. Uit een onderzoek onder de bevolking is onlangs gebleken dat economie toch belangrijker wordt gevonden dan immigratie.

Vol bravoure richting breuk

Voor May is dit een politiek probleem. Vol bravoure stevenen haar brexiteers af op een complete breuk met de EU, terwijl haar voorzichtige minister van Financiën, de belangrijkste bewindsman, deel wil blijven uitmaken van de gemeenschappelijke markt en de douane-unie.

SHARE
Meerdere keren heeft premier May laten weten geen commentaar te zullen geven, liever ook niet aan het parlement
Een van de ambtenaren op het eurogezinde Financiën lekte een gedateerd document naar The Times waaruit bleek dat een harde brexit omgerekend meer dan 70 miljard euro gaat kosten. Het dalende pond duidt, ondanks alle bijkomende voordelen, op een gering vertrouwen in een goede afloop.

Eerder deze week heeft May al wat terrein toegegeven aan de druk om het parlement te betrekken bij de brexit. Ze gaf haar fractie toestemming om bij een door Labour gevraagd brexitdebat mee te stemmen. Voormalig staatssecretaris Claire Perry beschuldigde de regering ervan om "ideologie te laten prevaleren boven het nationale belang". Brexitminister David Davis zei een kritische blik van het parlement te verwelkomen, maar waarschuwde de Britse onderhandelingspositie niet te ondermijnen. Uiteindelijk kwam er geen stemming.

Dit was slechts een voorproefje van een mogelijk artikel 50-debat dat er komt wanneer de rechters de regering in het ongelijk stellen. Davis en de zijnen kunnen dan meteen naar de Supreme Court stappen, waar vervolgens een nederlaag dreigt aangezien de eurogezinde rechtsgeleerden in de meerderheid zijn. In theorie kan de regering dan naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens gaan. Echter, met de brexit in het achterhoofd zou het merkwaardig zijn om Europese rechters te vragen om een oordeel van Britse rechtbanken te vernietigen.

Bron: De morgen, http://www.demorgen.be/buitenland/b...rexit-bb13fa1b/, 14/10/2016, 10u40.

Eigen mening: De brexit tegenhouden gaat niet meer, de Britten hebben gekozen en de meerderheid heeft besloten.

Maar het parlement zou een zeg moeten krijgen over hoe de brexit wordt uitgevoerd. Theresa May mag niet alleen gaan kiezen of het de 'harde' of 'zachte' brexit wordt. Dit moet ze bespreken met het parlement en haar ministers. Zoals het artikel vermeld "het oudste moderne parlement ter wereld" Dit was het eerste land waar het parlement echt macht kreeg en zeg had in alles wat er gebeurde. Maar nu? Blijkbaar mag 1 vrouw, de premier, beslissen wat er gebeurd met een land van 17 miljoen mensen en over 70 miljoen pond. Neen, daar ga ik niet mee akkoord.