De afgelopen twee jaar overleden zo’n 50 mensen na euthanasie op basis van ondraaglijk psychisch lijden. “Dat zijn er 50 te veel”, zeggen 65 professoren, psychiaters en psychologen in een open brief in De Morgen.
“Laten we duidelijk zijn: psychisch lijden is reëel en kan minstens even zwaar zijn als lichamelijk lijden”, stellen Ariane Bazan (klinisch psychologe ULB), Gertrudis Van de Vijver (filosofe UGent) en Willem Lemmens (ethicus Universiteit Antwerpen), die de open brief schreven in naam van 65 professoren, psychiaters en psychologen.

“Specifiek is evenwel dat je enkel kan steunen op het woord van degene die lijdt om het in te schatten. (...) Wanneer we psychisch lijden, zijn we er veelal van overtuigd dat er geen andere toekomst meer mogelijk is. Het is vaak precies deze gedachte die een mens de dieperik in duwt, want zolang er perspectief is, kan men meestal bijzonder veel aan.”

Objectivering

“Men zou immers verwachten dat deze ongeneeslijkheid onderbouwd wordt met bijvoorbeeld aanwijzingen van een organisch letsel of van weefselschade, met andere woorden, met factoren onafhankelijk van wat er subjectief inzake de ziekte gevoeld en gedacht wordt. Dergelijke objectivering is bij psychisch lijden problematisch”, aldus de professoren.

Net omdat er geen objectieve criteria zijn om vast te leggen hoe erg het psychische lijden van een persoon is, zijn de ondertekenaars van de open brief, net zoals bij hun pleidooi in de Artsenkrant in september, gealarmeerd door deze ‘toegeving van de wet’ en nemen ze op het einde van hun brief opnieuw een vlijmscherp standpunt in:

‘Wij vinden dat deze situatie intrinsiek verbonden is met het gegeven van een wet die stoelt op subjectieve criteria. Daarom dringen wij erop aan om het toelaten van euthanasie op basis van louter psychisch lijden uit de huidige wetgeving te schrappen.’

Distelmans

Wim Distelmans, professor in de palliatieve geneeskunde aan de VUB en voorvechter voor het recht op euthanasie pleit voor het behoud van de huidige regels. Distelmans erkent dat psychisch lijden moeilijk meetbaar is, maar dat geldt vaak evengoed voor fysiek lijden.

Eigen mening: Euthanasie bij psychisch lijden moet kunnen vind ik persoonlijk, maar wel pas als deze persoon in kwestie al verschillende behandelingen achter de rug heeft en als er dan nog steeds geen verschil is. Ze mogen het niet te snel toelaten, maar schrappen is ook geen optie.

Bron: http://www.hbvl.be/cnt/dmf20151208_...jden-uit-de-wet 8/12/2015

Wie wil sterven moet dat te allen tijde kunnen! Een boute uitspraak? Ga een paar jaar leven met iemand die levensmoe is, dan ga je vanzelf anders denken.

Mijn mening komt overeen met de voorgaande meningen. Het lijkt mij zinloos om euthanasie bij psychisch lijden uit de wet te schrappen. Soms zitten mensen zo diep dat ze er nooit meer uit zullen geraken. Jarenlange therapieën duwen hen steeds verder in de put, ook al worden ze uitgevoerd met de beste bedoelingen. Mensen die psychisch enorm lijden, zullen hun omgeving meesleuren. Daarom begrijp ik de reactie van m*nique maar al te goed. Het is voor iedereen verschrikkelijk om te zien dat iemand zo hard lijdt dat hij/zij het leven beu is. Als deze personen niet meer in aanmerking zouden kunnen komen voor euthanasie, ben ik bang dat ze het recht in eigen handen zullen nemen en zelfmoord zullen proberen te plegen. Als dit niet lukt, zullen ze het zeker nog eens proberen en dit keer op keer tot het wel lukt. In het slechtste geval sleuren ze er nog iemand anders bij en dan zijn we nog verder van huis. Het is onmogelijk om jezelf in de plaats te stellen van een psychisch lijdende persoon, je kan jezelf nooit voorstellen hoe de persoon zich precies voelt. Daarom is het belangrijk om goed te luisteren naar wat hij/zij zegt. Het lijden is hetgeen wat de patiënt aangeeft dat het is en er is niemand dat het in zijn plaats mag verwoorden omdat enkel de patiënt dit met de juiste woorden en het juiste gevoel kan doen. Als in samenspraak met de patiënt, de omgeving en specialisten overeengekomen is dat euthanasie de beste oplossing is, dan moet dit volgens mij zeker mogelijk moeten zijn. Psychische pijn is minstens zo pijnlijk als fysiek lijden, daarom zou ik het schrappen van deze wet uit de wetgeving zinloos en zonde vinden.