De band tussen de extreme zomer en de klimaatverandering

[wim leenaerts]

Orgineel gepost door Barst

10. CO2 in atmosfeer. CO2 is een broeikasgas. Hoe meer CO2, hoe warmer. De hoeveelheid CO2 bereikte in mei 2010 een piek van 392,94 ppm (parts per million). Bij het begin van de gedetailleerde metingen op Mauna Loa (Hawaï) in 1958 was de concentratie 316 ppm. Die 392 ppm is de hoogste waarde in 2 miljoen jaar. Tussen 2000 en 2050 zouden we maximaal 1.000 miljard ton CO2 mogen uitstoten om de temperatuurstijging binnen de perken te houden. Vorig jaar stootten we 31 miljard ton uit.

Niet alleen CO2 is een broeikasgas, maar ook waterdamp is een krachtig broeikasgas. En zoals je hierboven al kon lezen, stijgt de hoeveelheid waterdamp in de lucht als de temperaturen stijgen. Dit zorgt voor een hevig versterkend effect van het broeikaseffect, iets wat veel mensen wel eens vergeten.
Een ander versterkend effect: water neemt warmte op, sneeuw en ijs soten warmte (in de vorm van licht) af. Als ijskappen smelten (op groenland bijv.) wordt er minder licht weerkaatst en meer licht door het vrijgekomen water opgeslorpt. Met als gevolg dat het water opwarmt, er nóg meer ijs zal smelten enz. Een vicieuze cirkel dus, met desastreuze gevolgen.