Zuid-Koreanen mogen op zeldzaam familiebezoek naar Noord-Korea

Honderden Zuid-Koreanen zijn begonnen aan hun reis naar Noord-Korea voor een zeldzame reünie met familieleden van wie ze gescheiden raakten na de Koreaanse oorlog in de jaren 50.

De reünie wordt gespreid over een week en vindt plaats in een resort in Mount Kumgang, vlakbij de grens tussen beide Korea's. Na het einde van de oorlog in 1953 raakten duizenden families van elkaar gescheiden, met weinig of geen mogelijkheid tot contact.

Sinds 1988 hebben beide landen sporadisch familiereünies georganiseerd, maar die bijeenkomsten waren sterk afhankelijk van de staat van de relatie tussen Noord- en Zuid-Korea. De voorbije vijf jaar zijn er maar twee reünies gehouden. De laatste vond plaats in februari vorig jaar.

De bijeenkomst die dit jaar wordt gehouden, kadert in een akkoord dat beide landen in augustus sloten om de spanningen die waren ontstaan na een explosie aan de grens, waarbij enkele Zuid-Koreaanse soldaten gewond raakten, te de-escaleren.

Niet praten over politiek

De reünies, die worden georganiseerd door het Rode Kruis, zijn immens populair. Tienduizenden Koreanen schrijven zich in, maar er worden aan elke kant slechts een handvol mensen gekozen. Meestal gaat het om bejaarden.

In Zuid-Korea worden de uitverkorenen uitgeloot via een computersysteem dat rekening houdt met hun leeftijd en familiale achtergrond. De kandidaten moeten ook een interview en medische tests ondergaan voor ze de toestemming krijgen om te reizen. Vaak hebben de familieleden elkaar al meer dan 60 jaar niet meer gezien.

Alles bij elkaar hebben sinds 1988 net geen 19.000 Koreanen de kans gekregen om hun familieleden in levende lijve te ontmoeten, 3.750 anderen moesten het stellen met videoconferenties.

Een eerste groep van 400 Zuid-Koreanen neemt deel aan de eerste ronde van de reünies van dinsdag tot donderdag. Een tweede reünie, voor 250 Zuid-Koreanen, vindt plaats van zaterdag tot maandag. Elke ronde bestaat uit zes sessies van twee uur.

De onderwerpen waarover ze met hun familieleden uit het noorden mogen praten, zijn beperkt. De Zuid-Koreanen krijgen van het Rode Kruis een soort handleiding met te mijden onderwerpen. Zo mag er niet over politiek worden gepraat. Verder raadt het Rode Kruis aan om geschenken mee te brengen in de vorm van kleren, voedsel, vitaminen, tandpasta en geld.

"Beter dan de lotto winnen"

Een van de Zuid-Koreanen die deelneemt aan de familiereünie is de 89-jarige Lee Taek-gu. Hij zal de komende dagen zijn 20 jaar jongere zus ontmoeten. Hij zag haar voor het laatst toen zij nog een klein meisje was en hij als jonge man op een boot naar Zuid-Korea stapte. Hij was ervan overtuigd dat hij zou terugkomen na de oorlog, maar dat draaide anders uit. De afgelopen zestig jaar schreef hij talloze brieven naar zijn ouders, brieven die hij nooit zou verzenden omdat er geen post tussen beide Korea's kan worden verstuurd. Hij beschouwde de brieven als een soort rouwtherapie.

Lee vertelde aan de Britse openbare omroep BBC dat hij van plan is zijn zus te bedanken dat ze nog leeft, en met haar wil praten over hun inmiddels lang overleden ouders. Speciaal voor de gelegenheid draagt hij zijn beste jasje en een nieuwe hoed.

De 95-jarige Choi Hyeong-jin voelt zich al zijn hele leven schuldig omdat hij tijdens de oorlog zijn vrouw en twee dochters achterliet in het noorden. Deze week zal hij een van zijn dochters terugzien. Ze was amper 2 jaar oud toen hij haar verliet, nu is ze 64. "Ik ben er niet zeker van dat ik haar wel zal herkennen. Ik kan me zelfs niet herinneren hoe ze eruitzag als baby", zegt Choi.

Kim Wu-jong (87) kijkt dan weer reikhalzend uit naar het weerzien met zijn jongere zus, die hij "de bloem en prinses van mijn familie" noemt. Ze hebben elkaar niet meer gezien sinds 1953. "Ik kan niet beschrijven hoe gelukkig ik ben. Dit is beter dan de lotto winnen."

Bron:
De Morgen - 20/10/2015
http://www.demorgen.be/buitenland/z...korea-bc1f5f23/

Eigen mening:
Ik vind het verschrikkelijk om te lezen dat mensen zolang gescheiden worden van hun familie, vrienden, dierbaren,... Ik vind het goed dat het Rode Kruis het initiatief neemt om mensen met elkaar te verenigen, het is jammer dat niet iedereen deze kans krijgt. Er worden bewust mensen geselecteerd om hun familie te mogen zien. Ongelooflijk vind ik dit, ik kan het me niet voorstellen om zelf meer als 60 jaar van mijn familie gescheiden te zijn. Ik kan me niet inbeelden hoe deze mensen zich voelen, maar ik kan me wel inbeelden dat het ongelooflijk moeilijk is. Ik vind het op zich wel goed dat de bejaarden eerst hun familie mogen zien, want na een aantal jaar is dit misschien niet meer mogelijk. Maar ik denk wel dat hier onderlinge ruzies kunnen ontstaan, want ik kan wel begrijpen dat iedereen zijn/haar familie terug wil zien.