Verhofstadt over de ‘mislukking van Europa’

Guy Verhofstadt heeft maandagavond zijn nieuwe boek voorgesteld in de Brusselse Bozar. In De ziekte van Europa (en de herontdekking van het ideaal) legt de oud-premier uit hoe de Europese Unie zoals we die vandaag kennen eigenlijk een mislukking is.

Om de verschillende crisissen te boven te komen, moet Europa volgens Verhofstadt teruggrijpen naar de Europese grondwet die in 1952-’53 ontworpen werd maar nooit goedgekeurd raakte.

'It’s the economy, stupid', citeert Verhofstadt in de eerste pagina’s van zijn boek de raadgevers van de voormalige Amerikaanse president Bill Clinton. Maar volgens de voorzitter van de liberale ALDE-fractie in het Europees Parlement hadden ze het bij het verkeerde eind. 'Het is de politiek die doorslaggevend is', argumenteert hij. Zonder de juiste politieke instellingen worden de crisissen opeengestapeld.

Federatie

Dat is volgens Verhofstadt precies de 'mislukking' van de Europese Unie. Terwijl iedereen de mond vol heeft van de historische verwezenlijkingen van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, het Verdrag van Rome en de interne markt, zijn dat in feite flauwe afkooksels van wat de founding fathers van de Europese samenwerking in gedachten hadden: een echte Europese federatie, geen los samenwerkingsverband van natiestaten.

Wegens de veelheid aan crisissen lopen de mensen die ervan overtuigd zijn dat 'Europa niet werkt' al te gemakkelijk in de val van populisten en nationalisten, die hen volgens Verhofstadt wijsmaken dat de terugkeer naar volledige onafhankelijke staten de problemen zal oplossen. Niets is minder waar, aldus de Belg, maar hij geeft wel toe dat de EU aan een grote hervorming toe is. Verhofstadt bepleit niet de creatie van een Europese superstaat, maar een grote sprong voorwaarts in de integratie: een regering voor de euro, een leger voor Europa en, uiteindelijk, de Verenigde Staten van Europa. 'Het is onzin te beweren dat een Europese federatie onmogelijk is wegens de enorme verschillen tussen de verschillende landen', schrijf Verhofstadt. 'De maatschappelijke fundamenten zijn hetzelfde.'

Opvallend: hij ziet in de onderhandelingen met Groot-Brittannië over een hernieuwd EU-lidmaatschap - in de aanloop naar het Brexit-referendum - een opportuniteit. 'We kunnen zeggen: oké, jullie krijgen je uitzonderingen, op voorwaarde dat wij op andere terreinen stappen vooruit kunnen zetten. We moeten er een win-winsituatie van maken.'

Woestijn

Op zijn boekpresentatie geconfronteerd met de vraag of hij geen profeet in de woestijn is, haalde de voormalige eerste minister de Europese bankenunie aan. 'Ook daarover zeiden de Europese leiders tot voor een paar jaar dat dat uitgesloten was. Zij nemen echter alleen maar beslissingen als ze met hun rug tegen de muur staan. Hetzelfde gebeurt nu met de vluchtelingencrisis.'

Met zijn boek wil Verhofstadt een tegengewicht bieden aan het door hem vervloekte populisme en nationalisme. 'In maart komt de Franse en Engelse vertaling uit, we onderhandelen nog met Duitse en Italiaanse uitgevers. Maar eigenlijk is mijn boek een script: ik wil dat er een film of een tv-serie van wordt gemaakt. Enkel zo kan je de publieke opinie beïnvloeden.' Dat Verhofstadt in Bozar Al Gores ‘An inconvenient truth’ in herinnering bracht, is dan ook geen toeval.

Bron: www.standaard.be (geraadpleegd op dinsdag 13/10/2015) (artikel van maandag 12/10/2015)

Mening
Na het lezen van het artikel, begrijp ik hem wel. Ik kan hem heel goed volgen in het feit dat we pas in actie schieten wanneer we met onze rug tegen de muur staan. Ik denk dat het belangrijk is om al eerder te reageren, maar zolang Europa geen vluchtelingen naar hen toe ziet 'stromen', gebeurt er niets. Ik denk dat, ook al is het een ver - van - mijn - bed - show, dat we sneller in actie moeten schieten. Hiervoor moeten we beter samenwerken binnen Europa en ik denk dat we hier nog hard aan zullen moeten werken. Ik denk wel dat we al op de goede weg zijn want bijvoorbeeld met de vluchtelingencrisis: vluchtelingen worden verdeeld over de verschillende landen binnen de Europese Unie. Dit is wel een goede vooruitgang.