‘Veel vooruitgang maar veel kinderen vallen nog uit de boot’

Er is de afgelopen 15 jaar enorme vooruitgang geboekt voor het welzijn van kinderen wereldwijd, mede dankzij de Millenniumdoelstellingen voor Ontwikkeling, maar er mag ook niet naast de mislukkingen gekeken worden. Dat staat te lezen in ‘Progress for Children’, het jongste rapport van VN-kinderrechtenorganisatie Unicef.
‘De MDG’s (Millennium Development Goals) hebben de wereld de kans gegeven om immense vooruitgang te boeken ten voordele van kinderen, maar ze hebben ons ook aangetoond hoeveel kinderen verwaarloosd worden’, zegt Anthony Lake, algemeen directeur van Unicef. Het rapport legt uit hoe, ondanks de vooruitgang die geboekt werd, de kansenongelijkheid ertoe geleid heeft dat miljoenen kinderen in armoede leven, sterven voor ze vijf jaar zijn, niet naar school gaan en lijden aan chronische ondervoeding.
Zo is ondervoeding bij kinderen wereldwijd met 41 procent gedaald sinds 1990, maar maken kinderen uit rurale gebieden vandaag de dag dubbel zoveel kans op een groeiachterstand als kinderen uit verstedelijkte gebieden. ‘Indien de groeiachterstand aan dit tempo blijft afnemen, zullen tegen 2030 nog steeds 119 miljoen kinderen hier het slachtoffer van zijn’, luidt het.
Ook de armoede bij kinderen werd grondig gereduceerd, van 1,9 miljard kinderen in 1990 naar 1 miljard in 2015. Toch is 47 procent van de mensen die in armoede leven 18 of jonger, aldus Unicef.
Wat onderwijs betreft waren in 1990 nog meer dan 100 miljoen kinderen uitgesloten van basisonderwijs, terwijl dat in 2012 nog 58 miljoen kinderen waren. Ook hier maakt Unicef een kanttekening: ‘Vandaag maken arme kinderen vijf keer meer kans om geen basisonderwijs te genieten dan rijkere kinderen.’
En ondanks de achteruitgang van 58 procent in HIV-besmettingen bij kinderen tot 14 jaar sinds 2001, maakten tienermeisjes in 2013 twee derde uit van alle besmettingen bij adolescenten.
‘Niet ambitieus genoeg’
‘Er is inderdaad enorme vooruitgang geboekt. Desalniettemin vallen veel kinderen nog uit de boot’, zegt Steven Lauwerier, vertegenwoordiger van Unicef in Somalië die het rapport in Brussel uit de doeken deed, ‘We moeten dan goed kijken hoe dat komt. Meestal heeft dat te maken met drie zaken: de geboorteplaats, het geslacht en de sociaal-economische context’.
Volgens Unicef is het probleem dat men niet ambitieus genoeg was in de MDG’s. ‘Door brede wereldwijde doelstellingen voorop te stellen, moedigden de MDG’s landen onbedoeld aan om de vooruitgang te meten met behulp van nationale gemiddelden. In hun haast om vorderingen te maken, focusten veel landen daarom op gemakkelijk te bereiken kinderen en gemeenschappen, en niet op de kinderen en gemeenschappen die in de grootste nood verkeerden. Hierdoor werd de nationale vooruitgang mogelijk vertraagd.’
Zo hoeft het niet te gaan, zegt Unicef. ‘Als we voldoende investeren in de meest achtergestelde kinderen en gemeenschappen, en kunnen rekenen op een geëngageerd leiderschap, kunnen we grootste dingen realiseren.’ De organisatie vraagt om te focussen op meer investeringen en aandacht te tonen voor de moeilijkst te bereiken groepen. ‘Enkel zo kan er een gigantisch en blijvend verschil gemaakt worden in de levens van miljoenen uitgesloten kinderen. Focussen op gelijkheid is de enige manier om onze wereldwijde ontwikkelingsdoelstellingen te realiseren op een echt duurzame manier’, luidt het nog.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20150623_01744037
Datum: 23/06/2015 om 05:25

Mening

Dit artikel plaats ik onder het forum ‘Mensenrechten’ omdat het vooral gaat om de ongelijkheid tussen verschillende bevolkingsgroepen en de problematiek van onderwijs en gezondheid bij kinderen. Dit is een duidelijk artikel met voldoende diepgang om duidelijk te maken hoeveel vooruitgang geboekt is en wat de werkpunten zijn. Ik vind het goed dat zowel de positieve als negatieve aspecten besproken worden. Er is niets dat 100% perfect kan lopen en er bestaat eveneens niets dat voor de volle 100% rampzalig kan aflopen. Er zijn dingen die perfect lijken te lopen en er zijn dingen die op het eerste zicht niet slechter konden aflopen, maar alles kan altijd beter en slechter. Zolang men moeite doet, kan er vooruitgang geboekt worden. Ik ben er zeker van dat wanneer iedereen over de hele wereld meewerkt en zich kan inzetten voor het welzijn van kinderen over de hele wereld, dat er nog meer vooruitgang geboekt kan worden. Het is belangrijk dat de landen met de (meeste) problemen ook op de hoogte worden gebracht van de nieuwste ontwikkelingen. Als de communicatie goed verloopt, gaat alles veel vlotter en zullen de vorderingen sneller voelbaar zijn.