Spaarders met slapende tegoeden riskeren die in de schatkist te zien verdwijnen. Eind april ging het al om 343.215.925 euro. Dat is het drievoudige van op hetzelfde tijdstip vorig jaar, toen er 115,5 miljoen euro op de rekening van de Deposito- en Consignatiekas (DCK) stond.

Slapende rekeningen zijn rekeningen waar al vijf jaar geen verrichting meer op gebeuren. In 2008 besliste de regering dat de banken alle slapende rekeningen moesten oplijsten en overmaken aan de DCK. Ze kregen daarvoor tot 2014.

Bij tegoeden van minder dan 20 euro houdt de DCK geen naam bij van de rekeninghouders. Anders gezegd: eenmaal het geld op de rekening van de DCK staat, is het onherroepelijk verloren voor de spaarder. Sinds begin dit jaar is zo al zeker 4,4 miljoen euro naar de schatkist gevloeid.

Bij tegoeden van meer dan 20 euro, eventueel op verschillende rekeningen bij dezelfde bank, is de bank wettelijk verplicht eerst op zoek te gaan naar de eigenaar. Dat gebeurt in twee fases: via een gewone brief en via een aangetekende brief. Eenmaal het geld op de DCK-rekening staat, heeft de spaarder nog 30 jaar de tijd om dat geld te recupereren. Daarna verdwijnt het in de schatkist. Eind april ging het om een bedrag van 338,8 miljoen euro. Eind april 2014 ging het om 111,5 miljoen.

Eind 2014 hadden spaarders slechts een fractie van dat bedrag teruggevorderd: in totaal 6,2 miljoen euro in 7.211 zaken. De jongste jaren is wel een stijging merkbaar. Terwijl er in 2011 amper 21 zaken waren voor 14.238 euro, ging het in 2014 al om 2.158 zaken voor 2,6 miljoen. Bij een teruggave krijgt de spaarder 0,3 procent interest, met inhouding van 25 procent roerende voorheffing.

Wie wil weten of hij zelf slapende tegoeden heeft, kan daarvoor terecht op de website www.slapenderekeningen.be .

bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20150508_01670776
datum: 8 mei 2015 om 17:18

mening

Zelf ben ik een voorstander van dit systeem. Mochten veel mensen zulke slapende rekeningen hebben, dan zou de economie gewoon stilvallen. Geld dat (waarschijnlijk) niet meer gebruikt wordt, moet dus in beslag genomen worden. Daarnaast moeten mensen hier geen schrik van hebben aangezien de bank hen toch eerst zal proberen te contacteren en ze ook 30 jaar de kans hebben om hun geld terug te recupereren. De kans dat dus iemand zijn geld echt kwijt geraakt als hij/zij het nog van plan was te gebruiken is wel zeer klein. Wel vind ik persoonlijk dat de bank iets meer moeite zou mogen doen dan gewoon die brieven sturen. Mocht er niet op de brieven gereageerd worden, zouden ze desnoods toch nog iemand aan de deur moeten sturen.