Het stresssysteem van Roemeense instellingskinderen verandert voor de rest van hun leven.

Kinderen die opgroeien in een tehuis hebben een andere stressreactie dan kinderen die opgevoed worden in een pleeggezin, zo blijkt uit een Amerikaanse studie. Katie McLaughlin (University of Washington, VS) en haar collega’s onderwierpen 138 Roemeense kinderen aan stresserende taken. Ongeveer een derde van hen zat al bijna hun hele leven in een instelling, een ander derde was uit het tehuis gehaald en bij een pleeggezin ondergebracht toen ze tussen zes maanden en tweeënhalf jaar oud waren. Nog eens zoveel kinderen waren gewoon bij hun eigen ouders opgegroeid, en vormden de controlegroep.

De kinderen, die allemaal ongeveer dertien jaar waren op het moment van de studie, moesten vier taken uitvoeren. Bij de eerste kregen ze te horen dat leeftijdsgenoten hen afwezen. Vervolgens moesten ze een toespraak geven waarbij ze negatieve feedback kregen. Daarna moesten ze uit het hoofd rekenen, waarbij ze bij een fout telkens opnieuw moesten beginnen, en ten slotte speelden ze een computerspelletje dat correcte reacties vaak als fout registreerde. Tijdens dat ‘rondje pesten’ maten de onderzoekers de hartslag van de kinderen en via een speekselstaal analyseerden ze hoeveel van het stresshormoon cortisol ze aanmaakten.

De kinderen uit de tehuizen lieten heftige reacties zien: ze hadden een hogere hartslag en meer cortisol dan de andere kinderen. De kinderen met pleegouders vertoonden dezelfde reactie als de controlegroep, vooral degenen die voor hun tweede verjaardag het tehuis hadden verlaten. Dat het een met het ander te maken heeft, is hoogst waarschijnlijk, want welke kinderen pleegouders kregen en welke niet, bepaalden de onderzoekers willekeurig. Ook corrigeerden de onderzoekers de resultaten onder meer op puberteitskenmerken.

De zorg die kinderen krijgen als baby en peuter kan de ontwikkeling van het stressresponssysteem beïnvloeden, concluderen de auteurs in het vakblad PNAS. En dat systeem is vermoedelijk bijzonder kwetsbaar tijdens de eerste twee levensjaren.

Bron: EOS Wetenschap, dinsdag 21 april 2015
URL: https://eoswetenschap.eu/artikel/ki...tiger-op-stress

Mening:
Het leven in een tehuis of bij pleegouders is een groot verschil. Wanneer je als kind terecht komt bij pleegouders, krijg je al de liefde die je als kind maar nodig hebt. In het tehuis zelf is het niet altijd even makkelijk voor de verzorgers om alle kinderen evenveel aandacht en liefde te geven die ze nodig hebben. In tehuizen zijn er zoveel kindjes waardoor de werkdruk voor het personeel heel hoog kan liggen. Kinderen zouden eigenlijk geen stress mogen hebben. Toch niet als het gaat over heel hevige stress. Gezonde stress is dan weer wel goed. Ik ben toch wel geschrokken van de resultaten die uit het onderzoek werden afgeleid. Het stressresponssysteem is erg belangrijk. In de jongste levensjaren is dit systeem dan ook heel kwetsbaar. Ik denk dat men in de tehuizen meer aandacht moet besteden aan de stress die de kinderen kunnen hebben. Het is belangrijk voor hun ontwikkeling naar later toe. Ik vind dat dit probleem van nader moet bekeken worden en dat men oplossingen moeten zoeken zodat de kinderen in het tehuis dezelfde resultaten boeken als kinderen die opgroeien in een pleeggezin of bij hun eigen ouders. Een kind kan geconfronteerd worden met stress op een bepaald niveau, maar het is zeker niet gezond dat de hartslag van kinderen in een tehuis veel hoger is. Ik denk dat naarmate de kinderen ouder worden, ze minder goed zullen kunnen omgaan met stress en dat dit wel hun job kan kosten. Tevens denk ik dat de kans dat deze kinderen er onder door gaan dubbel zo groot is als kinderen die opgegroeid zijn in een pleeggezin of bij hun eigen ouders.