Tussen jeugdrechters en -psychiaters gaapt een diepe kloof

Dat werd pijnlijk geïllustreerd toen de afdeling kinderpsychiatrie een 17-jarig meisje aan het Antwerpse justitiepaleis dumpte. Onderzoek aan de UGent bevestigt dat 'beide partijen elkaar onvoldoende kennen en begrijpen'.

Recent doctoraatsonderzoek aan de UGent legt de moeilijke verhouding tussen jeugdrechters en -psychiaters bloot. Ze werken allebei dag in dag uit met probleemjongeren die nood hebben aan opvangmaatregelen, maar door ruis op de lijn tussen die twee beroepsgroepen raakt er zand in de machine.

‘Rechters en psychiaters hebben een ander standpunt’, zegt criminologe Leen Cappon, die de studie uitvoerde aan de onderzoeksgroep IRCP.

‘In dit soort dossiers gaat het vaak om jongeren die al botsen op de grenzen van de “traditionele” jeugdhulpverlening. Als de jeugdrechter een jongere wil laten opnemen in de kinder- en jeugdpsychiatrie, doorloopt de betrokkene een intakeprocedure. Het intaketeam beslist pas dan of de jongere wordt opgenomen of niet.’

Als dat niet gebeurt en de psychiatrie ondanks aandringen bij haar beslissing blijft, moeten jeugdrechters een andere oplossing zoeken. In de praktijk draait dat vaak uit op een plaatsing in een gemeenschapsinstelling, die niet altijd is aangepast aan dit soort begeleiding. Met wrevel binnen die instelling tot gevolg.

Een geïnterviewde jeugdrechter verwoordt de kloof treffend: ‘De jeugdpsychiatrie redeneert vaak: “Wij zijn de dokter, wij behandelen deze patiënt, dus nemen wij de beslissingen.” Dan moeten de jeugdrechters duidelijk maken: “Neen, wij zijn de rechter. Het is onze verantwoordelijkheid wat er met die jongere gebeurt. Dus nemen wij de beslissingen.” Dat botst.’

Bron:
Vanhecke, N. (2015, maart 28). Tussen jeugdrechters en - psychiaters gaapt een diepe kloof. De Standaard.

Eigen mening:
Uit dit artikel blijkt duidelijk dat er dringend iets gedaan moet worden aan de samenwerking tussen jeugdrechters en psychiaters. Naast dit artikel is het ook al duidelijk geworden uit de recente gebeurtenissen.
Het kan naar mijn mening niet dat maar één van de beide partijen over zulke kwesties een beslissing kan en mag nemen. Deze beslissing moet genomen worden door de beide partijen. Zowel de jeugdrechters als de psychiaters zijn thuis in één bepaald deel van de beslissing. Daarom moeten ze als één team tot het besluit komen wat er met je jongere gaat gebeuren.