Spelen moet ook kunnen op straat

Mogen kinderen alleen maar in een speeltuin of in de opvang spelen? Kind en Samenleving vindt dat kinderen ook recht hebben op de publieke ruimte, en lanceert dertien postkaarten met sprekende foto’s van hangjongeren, straatlopers en andere speelvogels die dat in de verf zetten.

Al spelend op straat leren kinderen hun buurt kennen. Ze leren met elkaar omgaan en met andere volwassenen en ja, soms kan dat tot conflicten leiden. Kind en Samenleving nodigt volwassenen uit om hun ergernis over spelende kinderen met die kinderen zelf te bespreken en een compromis te zoeken in plaats van hen de mond te snoeren of weg te sturen. ‘Een buurt waar kinderen mogen spelen is een warme buurt’, zegt Kaat Schaubroeck van Kind en Samenleving.

De organisatie start tegelijk een groot onderzoek naar het vrije spel van kinderen. ‘We trekken daarvoor naar buurten en schoolspeelplaatsen. Die laatste zijn erg interessant: waar anders vind je nog een plek waar veel kinderen samenkomen en een kwartier lang doen wat ze willen?’, zegt onderzoeker Johan Meire. ‘Tijdens de schoolspeeltijd is er niets verplicht. De kinderen doen wat ze graag doen en bedenken hun eigen spelletjes.’

Traditionele klapspelletjes blijven vooral onder meisjes populair. De Amerikaanse documentaire ‘Let’s get the rhythm’ laat zien hoe meisjes overal ter wereld van die spelletjes spelen. De première voor België vindt vandaag plaats in ABC Brussel, in een organisatie van Kind en Samenleving.

Alle info op k-s.be.

Bron: De Standaard, 25/03/15, http://www.standaard.be/cnt/dmf20150325_01598210

Eigen mening: Het fenomeen van buiten spelen in het algemeen vind ik al een aantrekkelijk idee. Ik heb er een enorme hekel aan wanneer ouders hun kinderen hun jongeren opzadelen met tablets en gsm's die men zoveel mag gebruiken op familiefeesten als ze willen. De sociale vaardigheden zullen hier vast en zeker niet mee verbeteren. Dat in combinatie met PlayStation, xBox of andere consoles die ze thuis ter beschikking hebben. Zelf heb ik vrij veel de kans gekregen om buiten de spelen door een nabijgelegen bijna autovrije wijk. Ik vind het belangrijk om dit te stimuleren, zeker in deze technologische tijden. In mijn jongere jaren was er ook al internet en msn, maar door buiten te spelen onderhield ik mijn contacten op een meer sociale manier.

Over het project zelf heb ik mijn twijfels. Jongere kinderen leren hun buurt verkennen door buiten te spelen. Dat is een feit, maar zijn deze kinderen 'oud' genoeg om ook de gevaren in rekening te brengen? Hier ben ik niet van overtuigd. Ik denk dat het verkeersbord voor spelende kinderen op straat langs twee kanten werkt. Enerzijds maakt het de autobestuurder bewust, maar anderzijds kan het evenwel betekenen dat kinderen zonder nadenken over straat kunnen lopen. Daarnaast denk ik niet dat een conflict oplossen tussen volwassenen en jongeren altijd gaat. Jongeren hebben een veel andere denkwijze. Ze zijn niet bekend met de gevaren, verkeersregels, of zijn simpelweg tegen het feit dat een volwassene zich komt moeien. Lukt dergelijke samenwerking wel, dan lijkt dit concept wel wel een goed en leerrijk idee.