Op zes jaar tijd is het aantal overlijdens door euthanasie in Vlaanderen meer dan verdubbeld. Enerzijds zijn er meer aanvragen en anderzijds zijn dokters steeds vaker bereid hierop in te gaan.

Het aantal overlijdens in Vlaanderen door euthanasie is op zes jaar tijd meer dan verdubbeld. In 2007 ging het nog om 2 procent van alle overlijdens, maar in 2013 was dat percentage al gestegen tot 4,6 procent. Dat blijkt uit een studie van de Onderzoeksgroep Zorg rond het Levenseinde van de Universiteit Gent en Vrije Universiteit Brussel. De studie is voorgesteld op de VUB, en verschijnt ook in het vaktijdschrift New England Journal of Medicine.

De onderzoekers zien twee redenen voor die verdubbeling. Zo zijn er steeds meer mensen die euthanasie aanvragen. Bovendien zijn artsen ook steeds vaker bereid om op die aanvragen in te gaan.

Nederland langere geschiedenis met euthanasie

Het aantal mensen dat een euthanasieverzoek uitte nam in die zes jaar toe van 3,5 tot 6 procent. Van die verzoeken werd in 2013 drie kwart ingewilligd, tegenover de helft in 2007. De cijfers duiden voor de onderzoekers op 'een voortschrijdend proces van maatschappelijke aanvaarding van euthanasie in Vlaanderen.'

Voor het eerst ligt het cijfer in Vlaanderen hoger dan bij onze noorderburen, 'hoewel Nederland een langere geschiedenis heeft met euthanasie', zegt Luc Deliens, hoofd van de onderzoeksgroep. Voor het onderzoek werd een enquête uitgevoerd bij artsen die de overlijdensakte van een steekproef van meer dan 6.000, of zowat 10 procent van alle overlijdens in 2013, hadden opgemaakt. (Belga/AVE)

Bron: www.knack.be (geraadpleegd op 17/03/2015)
Mening: Ik plaatste dit artikel onder de categorie 'cultureel-maatschappelijk' omdat er een duidelijke mentaliteitswijziging aan de gang is in België. De taboesfeer die rond euthanasie hangt, lijkt te vervagen en mensen lijken bezig met een aanvaardingsproces. Een paar weken geleden zag ik een reportage op Koppen XL over euthanasie bij kinderen. Je zag 2 meisjes van ongeveer 14 jaar die na lang strijden geen zin meer hadden om te strijden en wilden sterven. Dit zette me aan het denken. Je kan het je haast niet inbeelden. Je bent 14 jaar en je moet op zo'n reële manier nadenken over leven en dood. Deze meisjes deden het en namen hun leven zelf in handen, zij beslisten zelf om er een eind aan te maken en dat maakte hen gelukkig. Elke persoon heeft recht op een gelukkig leven of een vreedzaam einde van dat leven.