http://http://www.standaard.be/cnt/dmf20150302_01556902


Als u straks dement wordt, kan u geen euthanasie meer vragen. Zou het daarom niet handig zijn om die vraag op voorhand te stellen, in een wilsverklaring? Niet volgens de Belgische bisschoppen die, in een opiniestuk vandaag in onze krant, waarschuwen dat dementerenden straks het gevaar lopen ‘geëlimineerd te worden’.

Euthanasie voor dementerenden kwam ter sprake op een studiedag van het LevensEinde InformatieForum (Leif). De bisschoppen vrezen dat een uitbreiding van de euthanasiewet van 2002 door velen begrepen zou worden als een ‘uitnodiging om ermee op te houden’, of zelfs als een ‘plicht tot sterven’.

‘Veel kwetsbare personen zullen een verruiming van de euthanasiewet ervaren als een waarschuwing om geen last te worden voor de anderen en zich in die zin niet egoïstisch te gedragen’, luidt het in het opiniestuk. ‘Terwijl voordien steeds geargumenteerd werd vanuit ‘ondraaglijk lijden’, gaat men dat criterium nu ver te buiten. Wanneer het geestelijk functioneren faalt, stelt men, verliest een persoon zijn individuele identiteit. Van dan af kan, in deze logica, een einde aan het leven van deze persoon gemaakt worden.’

En dat is, volgens de Belgische bisschoppen, tegen de menselijke waardigheid. ‘Op de eerste plaats dient iemand met dementie blijvend als persoon te worden beschouwd, tot aan zijn natuurlijke dood. De menselijke waardigheid mag niet afhangen van de vraag of een persoon bepaalde capaciteiten heeft of niet.’ Bovendien speelt ook het criterium kwaliteit van leven een belangrijke rol. ‘Dit criterium kan moeilijk op een objectieve manier gedefinieerd worden.’ Toch menen de bisschoppen dat we, ondanks de toestand van de dementerende patiënt, ‘de ethische plicht hebben om voor onze medemensen te zorgen.’

Volgens de bisschoppen kan het niet anders dan dat de grenzen van de euthanasiewet van 2002 systematisch afgetast en ‘zelfs overschreden’ worden. Tommy Scholtes, hun woordvoerder, verduidelijkt: ‘Ze gaan ervan uit dat er veel euthanasieën gebeuren waarop geen controle bestaat, omdat ze niet gerapporteerd worden.’

Dat laatste maakt ex-senator en arts Patrik Vankrunkelsven kwaad. ‘We hebben een wet die dat verhindert. Als men euthanasie uitvoert, moet men dat rapporteren. Wat vandaag wel nog gebeurt, is dat een arts kiest voor palliatieve sedatie: een verdoving die op termijn dodelijk is. Dat gebeurt soms omdat de arts een levensbeschouwelijk probleem heeft met euthanasie. De zorgvuldigheid die vereist is voor euthanasie, geldt daar niet. Ik had de bisschoppen liever eens daarover gehoord.’

Gisteren zag ik nog een documentaire, mensen die op internet hun "dood" bestellen om zo snel mogelijk te kunnen inslapen als "leven leiden" "leven lijden" wordt. Tehuizen en ziekenhuizen hebben veel te weinig verplegend personeel, die mensen lopen de benen onder hun... uit om iedereen te kunnen helpen, maar dat lukt gewoon niet. Je krijgt een pamper aan, niet omdat je die nodig hebt, nee, omdat niemand tijd heeft om je naar toilet te begeleiden, als dat niet mensonterend is. Ik teken hier en nu om nooit afhankelijk te moeten zijn, als ik niet meer voor mezelf kan zorgen, haal me hier weg, dan doe je goed werk!