U bent een kaderlid – in het onderwijs of de banksector – u bent net vijftig geworden en u bent een vrouw? Dan loopt u als werknemer in Vlaanderen het grootste risico op een burn-out.

Een burn-out is in Vlaanderen vandaag wellicht ziekte nummer één op het werk. Zowat iedereen kent wel iemand in zijn omgeving voor wie de jobstress te veel werd. Elk jaar moeten naar schatting 19.000 mensen tijdelijk afhaken omdat zij voor zichzelf de lat te hoog leggen.

Maar dat is slechts het tipje van een ijsberg, blijkt uit een nieuwe studie van de Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen (Serv), waarin alle sociale partners zitting hebben. Daaruit blijkt dat vorig jaar 220.000 werknemers en 33.000 zelfstandigen kampten met ‘acute psychische vermoeidheidsproblemen’ of onderliggende burn-outsymptomen, wat neerkomt op één op de tien. Ze functioneren niet meer naar behoren op hun werk – ze kampen met motivatieproblemen en concentratiestoornissen – maar zijn nog wel aan de slag. De vraag is echter: hoelang nog? Terwijl verzekeraars brood zien in de nieuwe ‘markt’, roept de Serv op tot meer preventie op de werkvloer, met extra waakzaamheid voor een ‘te hoge werkdruk en emotionele belasting’. Maar ook met extra aandacht voor risicogroepen, zoals oudere werknemers tot 55 jaar.

Uit de studie blijkt namelijk dat sommige werknemers – afhankelijk van leeftijd, geslacht en beroepsgroep – veel kwetsbaarder zijn voor een burn-out dan andere. Met name in het onderwijs en de financiële sector en bij kader- en directieleden is het risico aanzienlijk hoger. En vrouwen riskeren sneller een burn-out dan mannen.

Bron: DS, 16/12

Mening: Ik verschiet niet echt van dit artikel. De jongeren van tegenwoordig zijn veel mondiger geworden tegenover vroeger. Dit heeft natuurlijk zijn effect op de leerkracht. Als leerkracht zien we vaak leerlingen met problemen en ik denk dat sommigen dit ook mee naar huis nemen, waardoor het uiteindelijk allemaal teveel wordt.
In het artikel vermelden ze dat één op de tien niet naar behoren functioneert en dat deze kampen met motivatie- en concentratiestoornissen en toch blijven werken. Wel, als je als leerkracht je motivatie hebt verloren, is het misschien beter om eventjes een stap opzij te zetten. Ik denk echt dat gemotiveerde leerkrachten leerlingen terug zin kunnen krijgen in school wat zeer belangrijk is voor deze leerlingen hun toekomst.