Dit gebeurt er met een nieuwssite die alleen maar goed nieuws brengt

STEFAN GROMMEN
08-12-14, 17.34u
Bron: Aeon.com, BBC, Quartz, Psychology Today

Een Russische nieuwssite probeerde het onmogelijke: een hele dag enkel goed nieuws en optimistische berichten brengen. Dolle pret was dat, tot ze de bezoekerscijfers zagen. Wat is dat toch met uw (en onze) hang naar slecht nieuws?

"Als ik de baas zou zijn van het journaal
Dan werd meteen het nieuws een heel stuk positiever
De hele wereld werd meteen een beetje liever,
want ik negeerde alle narigheid totaal."

Wie herinnert zich die 'Kinderen voor kinderen'-hit uit de jaren 80 nog? De droom van een 'goednieuwsmedium' is er na dertig jaar niet minder op geworden, nu de wereld op alle vlakken baadt in een sfeer van angst. Het laat u niet koud: elke maand lezen meer mensen meer artikels op onze website, of het nu over stakingen, crises, rampen, oorlogen of aanslagen gaat.

Maar misschien werkt het tegenovergestelde ook? De Russische nieuwssite CityReporter.ru, uit Rostov aan de Don, testte het voor één dag uit, zo bericht de BBC. Op 1 december kregen de bezoekers van de website enkel positieve headlines voorgeschoteld. Wie zich zorgen maakte over het slechte winterweer, kreeg bijvoorbeeld een vrolijk bericht over 'vlot verkeer ondanks de sneeuw' te zien.

Wie gejuich en uitzinnige reacties had verwacht, kwam bedrogen uit. Adjunct-hoofdredactrice Viktoriya Nekrasova bracht diezelfde dag nog op Facebook de deprimerende boodschap dat de website tweederde van zijn normale bezoekersaantal was kwijtgespeeld.

Overleven

Het experiment van CityReporter.ru bevestigt zo alleen maar wat tal van psychologische onderzoeken al hebben uitgevogeld. De mens is op dat vlak slaaf van zijn amygdalae (ook wel 'amandelkern'), amandelvormige kernen van neuronen in de temporale kwab van de hersenen. Die legt verbanden tussen informatie die van onze zintuigen afkomstig is en koppelt die aan emoties. Tweederde van de neuronen van de amygdala is gericht op 'slecht nieuws' (of 'gevaar', zo u wilt).

Ooit was dat een essentieel mechanisme om te overleven in de natuur, maar vandaag duwt die amygdala onze aandacht ook bij dagdagelijkse ervaringen naar de negatieve elementen. Dat verklaart waarom we meer emotie voelen bij slecht nieuws dan bij goed nieuws. U gaat er dus van nature naar op zoek, zodra u bijvoorbeeld op een nieuwssite belandt. Het verklaart ook waarom nieuwsorganisaties en journalisten u die berichten bovengemiddeld vaker zullen voorschotelen.


Call to action

Toch volstaat die verklaring niet. Dat u meer slecht dan goed nieuws krijgt, heeft bijvoorbeeld ook te maken met de schaal van de nieuwsgaring dezer dagen. De kans op een negatief voorval in uw straat of zelfs wijk is misschien niet zo heel groot, maar hoe meer je uitzoomt - naar stad, land, werelddeel - hoe meer potentieel slecht nieuws. Bovendien brengen sociale media als Twitter die negatieve berichten veel sneller dan ooit uw huiskamer binnen.

En dan is er nog het meer optimistische argument dat ons aller focus op slecht nieuws ook gewoon helpt om verandering ten goede in gang te zetten. Berichten (en verontwaardiging) over pakweg corruptie zouden kunnen leiden tot een strenge aanpak van dat misbruik, somber nieuws over ons klimaat zou wereldleiders kunnen stimuleren om maatregelen te nemen. Slecht nieuws is in die zin ook een soort 'call to action'.

Brompot

Zijn we dan gedoemd om ons tot het einder der dagen te wentelen in sombere verhalen? Het eeuwige halflege glas. Niet per se. Een interessante evolutie is dat sociale media tegenwoordig helpen om ook vrolijk nieuws voor het voetlicht te krijgen. Een analyse van het 'share'-gedrag op de website van The New York Times de Amerikaanse psycholoog Jonah Berger leidde tot de conclusie dat vooral grappige en opwindende (bijvoorbeeld: een grote wetenschappelijke doorbraak) stukken het meest gedeeld worden. Veel meer dan de dagelijkse droefnis op diezelfde site.

De verklaring daar is dat we ons tegenover onze vrienden, collega's en familie liever niet profileren als een nurk of brompot. Dat dwingt nieuwsorganisaties dan weer om het evenwicht - 'de mix' in het jargon - in hun berichtgeving wat te herzien. Of hoe glas ook in het nieuws toch af en toe halfvol mag zijn. Al lopen journalisten dan wel het gevaar de hoger genoemde 'call to action' te ondermijnen. Zo is het ook altijd iets natuurlijk.

Bron: Grommen, S. (8/12/2014). Dit gebeurt er met een nieuwssite die alleen maar goed nieuws brengt. http://www.demorgen.be/tvmedia/dit-...rengt-a2145604/

Mening: Ik herinner mij het nummer van 'Kinderen voor kinderen' nog. Veel mensen vragen zich ook af waarom men geen positief nieuws geeft, want je hoort alleen maar slecht nieuws. Ik vind het zelf niet zo heel raar dat er geen positief journaal bestaat. Mensen zijn nu eenmaal 'ramptoeristen'. Als er iets gebeurd is, wil iedereen weten wat er net gebeurt is. Zo denk ik bijvoorbeeld aan de kijkfiles op de autostrade. Die ontstaat er alleen, omdat er een bestuurder is die wil kijken wat er net gebeurt is. Het idee dat slecht nieuws brengen een positief gevolg kan hebben kan ik zeker beamen. Door slecht nieuws gaan mensen het probleem aanpakken.
Volgens mij moet het positieve nieuws, zoals in het artikel staat, van de sociale media komen. Via dit medium gaat een bericht veel sneller de wereld rond. Mensen delen dit nieuws ook vaak. En net op deze sites willen mensen positief nieuws zien, volgens mij