In een artikel in The New York Times getuigen ontsnapte Syriëstrijders over hun verblijf als gevangene van Islamitische Staat (IS). De Antwerpenaar Jejoen Bontick, die in eigen land terecht staat voor terrorisme, zat samen met de onthoofde journalisten James Foley en John Cantlie in de cel
The New York Times zocht Jejoen (19) op in Antwerpen, waar hij volgens de krant voor de eerste keer getuigt over zijn periode in de Syrische gevangenis. Jejoen zat in de zomer van 2013 drie weken in de cel met James Foley, de Amerikaanse journalist die als eerste door de moslimextremisten van de Islamitische Staat (IS) in een videoboodschap werd onthoofd. Ook met de Britse fotograaf John Cantlie deelde hij toen een cel.

Bekeerd tot islam

De drie zaten in een cel in de kelder van een ziekenhuis in de Syrische stad Aleppo. Nadat Jejoen een bericht had gekregen van zijn vader, had hij het front verlaten en werd hij al deserteur gevangen gehouden. Toen hij Foley en Cantlie ontmoette, zaten ze duidelijk al langer vast: ze waren heel mager en bebaard en bekeerd tot de islam.

Foley liet zich aanspreken met de naam Abu Hamza en las vaak samen met Jejoen in de koran. ‘Je zou denken dat hij zich had laten bekeren om een betere behandeling te krijgen, maar in zijn geval leek het oprecht,’ vertelt Jejoen. Volgens verschillende getuigen bekeerden de meeste gijzelaars zich tijdens hun gevangenschap tot de islam.

‘Je kon de littekens op zijn enkels zien,’ vertelt Jejoen over de folteringen die Foley had ondergaan in de gevangenis . ‘Hij vertelde me dat ze zijn voeten hadden geketend aan een staaf en hem ondersteboven hadden opgehangen, daarna hadden ze hem gewoon laten hangen.’ Andere ex-gevangenen getuigen in The New York Times over ‘waterboarding’ of ‘schijnverdrinking’, de beproefde Amerikaanse techniek om (terreur)verdachten te laten spreken.

Doos chocolaatjes

De folteringen leken op het moment dat Jejoen de cel met Foley en Cantlie deelde echter geen nut meer te hebben. Het tij leek te keren voor de gevangen journalisten. In tegenstelling tot veel andere gevangenen, waren ze niet vastgeketend aan radiatoren en konden ze vrij rondlopen. Ze kregen zelf een keer een doos chocolaatjes als geschenk.

‘De bewakers van de gevangenis vertelden met dat er geen borgsom was gevraagd voor de westerse journalisten, maar dat er een plan A en een plan B was. Ze zouden onder huisarrest blijven of naar een trainingskamp voor jihadi’s worden gestuurd.’

Toen Jejoen de gevangenis verliet, kreeg hij van Foley het telefoonnummer van zijn ouders en de belofte dat ze elkaar snel weer zouden spreken. Jejoen was er dan ook van overtuigd dat de westerse journalisten die hij in de gevangenis had ontmoet - net als hem - snel zouden worden vrijgelaten.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20141026_01341984 (26/10/2014)

Eigen mening: Ik vind het uitstekend dat de Belgische staat een anti-terrorisme-beleid voert. Indien men Jejoen nu op vrije voeten laat staan kan hij in de toekomst misschien nog diensten bewijzen voor Syrië tegen ons land. Al had liever gezien dat België (als kleinste land van de Europa) niet teveel had gemoeid in de strijd tegen de islamitische staat. Nu ze dat toch gedaan hebben moet de opmars van de IS zo snel mogelijk gestopt worden. Als ze met terroristische aanvallen naar Europa komen kan België wel eens een groot probleem hebben.