De lerarensector lijkt misschien in het begin aantrekkelijker dan het in werkelijkheid is voor velen. Leuke uren, veel vakantie, ... maar men moet er wel veel voor in de plaats doen en daar wordt in de eerste instantie niet aan gedacht!
Zoals in het artikel stond geschreven, vind ik een mentor in de school een uitstekend idee. Iemand die je kan begeleiden en waar je met je vragen terecht kan. Ook dacht ik aan werkgroepjes. Leerkrachten van het zelfde vak die samen brainstormen over de lessen. Gedeelde smart is halve smart!
Wat volgens mij een bijkomende moeilijkheidsgraad is, is dat leerlingen meer inspraak hebben dan vroeger. Leerkrachten overleggen met de leerlingen wat ze willen leren, met als gevolg dat ze hun lesvoorbereidingen pas later kunnen maken.
Ik kan wel zeer goed begrijpen dat er leerkrachten zijn die al snel in hun carriére te maken krijgen met een burn- out. Bijvoorbeeld leerkrachten in het bijzonder onderwijs of in concentratiescholen. Sommige leerkrachten willen veel vooruitgang boeken met hun klas maar dit is niet altijd mogelijk! Men moet rekening houden met al de facetten en weten dat geen enkele job alleen een rooskleurige zijde heeft.