Gedetineerden vinden na hun vrijlating uit de gevangenis maar moeilijk een nieuwe job. Uit cijfers van de VDAB blijkt dat de helft van hen zelfs helemaal geen werk meer vindt. Omdat het hebben van werk de beste garantie is om uit de gevangenis te blijven, wijdt Bond zonder Naam in haar tweejaarlijkse Gevangenencampagne extra aandacht aan de focus op talent en het vinden van een baan.
Opleiding en onderwijs bevorderen het herintegratieproces. Daarover zijn alle experts en ook ex-gevangenen het eens. Anonieme ervaringsdeskundigen getuigen daarover bij Bond zonder Naam. "Vanuit onze slachtofferervaring zullen we steeds blijven hameren op het belang van meer vorming tijdens de straftijd. Als een gevangene meer inzicht krijgt in wie hij is, wordt hij zich meer bewust van de gevolgen van zijn daden. Zo heeft het herintegratieproces meer kans op slagen."

Alleen blijkt het vinden van werk na een verblijf in de gevangenis niet zo simpel. Het stigma dat nog steeds op gevangenen kleeft, blijft zeer hardnekkig. En zonder werk is het voor ex-gedetineerden vaak heel moeilijk om structuur te geven aan hun leven en de draad opnieuw op te pikken, met alle gevolgen vandien. Uit onderzoek van het NICC, het Nationaal Instituut voor Criminalistiek en Criminologie, blijkt dat 44,1 procent van de ex-gedetineerden na hun vrijlating opnieuw in de gevangenis belandt, vaak al binnen de twee jaar.

Iedereen lijkt het erover eens dat gevangenen zo snel mogelijk opnieuw aan de slag moeten, maar werkgevers hebben vaak nood aan een extra duwtje. Om hen te motiveren organiseert Bond zonder Naam nu onder meer samen met het ondernemersplatform VKW bedrijfsbezoeken in de gevangenissen.

Bron: De Redactie online - http://www.deredactie.be/cm/vrtnieu..._gevangenen_job

Mening: Het lijkt mij veel makkelijker gezegd dan gedaan om ex-gedetineerden aan een job te helpen. Als ik voor mezelf eerlijk moet zijn, en ik beeld me in dat ik voor mijn bedrijf moet kiezen tussen twee (verder perfect gelijkwaardige) sollicitanten, waarvan er één uit de gevangenis komt, lijkt mij de keuze voor de ander nogal snel gemaakt. Het is gemakkelijk om ideologisch gezien iedereen tweede kansen te willen geven, maar in praktijk draait het hier maar zelden op uit.
Dit leidt tot een vicieuze cirkel, waarbij vele ex-gedetineerden geen werk vinden en zich keren tot de middelen die zij het best kennen: misdaad. Wanneer ik lees dat meer dan 40 procent van gevangenisverlaters binnen de twee jaar terug veroordeelt wordt, is dit voor mij een duidelijk teken dat er veel beter gewerkt moet worden aan de herintegrering van gevangenen, zowel tijdens hun celstraf als daarna.