Leuk vindt hij het niet, de socialistische staatssecretaris voor Fraudebestrijding John Crombez, maar het is nu eenmaal niet anders: "Simpel, te veel grote fraudedossiers zijn al vrijuit gegaan voor de rechtbank. De zaken rond Beaulieu en KB Lux spreken voor zich. We zijn er nu in geslaagd om opgelopen schade te recupereren, terwijl de kans daarop anders zo goed als nihil was", zegt hij in een interview met deze krant.

Het is van een bloedstollende eerlijkheid. Het is van een even grote schandelijkheid.

We leven niet langer in een rechtsstaat, geeft een zetelend regeringslid toe, maar we zijn een kleine tweehonderd jaar terug gekatapulteerd naar De Loteling van Hendrik Conscience, de tijd waarin alleen rijken mochten stemmen, waarin alleen rijken de centen hadden om een loting tot dienstplicht af te kopen en in hun plaats een arme donder de loopgraven in te sturen.

Vandaag kunnen en mogen rijken hun proces afkopen. Nu ja, afkopen, het kost hen niet eens veel, het brengt zelfs op. De dag na de schikking schoot de beurskoers van de holding Bois Sauvage met 6 procent omhoog, zodat ze, zelfs na het betalen van hun boete, nog steeds 10 miljoen euro rijker uit het verhaal te voorschijn kwamen. Het is van een weerzinwekkend cynisme soms, die heilige vrije markt.

Maar wat wil je, gooit John Crombez de handen in de lucht: "Als u mij vraagt: zijn onze rechtbanken vandaag snel genoeg om deze dossiers aan te pakken, met omzichtigheid, expertise en de juiste sancties? Dan is mijn antwoord 'nee'. Ik ben daar absoluut niet gerust in."

Ook deze zinnen herlees je best een paar keer: een zetelend regeringslid geeft een attest van incompetentie en onbekwaamheid aan justitie, die blijkbaar niet langer nog de middelen en het talent heeft om grote witteboordencriminaliteit aan te pakken. Die, omdat ze er keer op keer niet in slaagt zaken op tijd te beoordelen, alleen nog de optie overlaat om snel in der minne te schikken.

Als zelfs een regeringslid de onmacht van de eigen staatsinstellingen moet toegeven, wat moet de gewone burger dan denken die morgen een GAS-boete aangesmeerd krijgt voor een futiliteit, zich veroordeeld weet en een strafblad oploopt voor een onvoorzichtigheid of een kruimeldiefstal.

De handen in de lucht gooien, het pragmatisme omarmen en toch nog iets uit de kast proberen te halen, de zege van de onmacht en de incompetentie toegeven. Dit soort dingen doet mensen een degout krijgen van het systeem. En geef ze maar eens ongelijk.

Bron: De Morgen 30/11/2013, geschreven door Yves Desmet, hoofdredacteur

Commentaar: de hoofdredacteur van De Morgen legt de wonde bloot in zijn artikel: wie rijk is kan (belasting)fraude plegen op grote schaal, wie 'gewoon' is krijgt een GAS-boete. De rijken in deze wereld die frauderen, kunnen het op een akkoordje gooien met de overheid/politici om hun proces af te kopen, lees: onder mat te schuiven, want ach, wat maakt zo'n kleine boete nog uit als je voor miljoenen (of meer) gefraudeerd hebt. Nadat je je boete betaald hebt, kan je immers met een gerust hart van je gefraudeerde centen gaan genieten in belastingparadijzen. De 'gewone' mens daarentegen krijgt al een boete als hij iets in de vuilnisbak gooit ... Zou er ooit iemand opstaan die de groten en rijken in ons land durft aanpakken?