De Correspondent bouwt langzaam aan de weg


Toen Rob Wijnberg, de voormalige hoofdredacteur van NRC Next, zijn plannen voor De Correspondent bekendmaakte, pakte hij uit met een hele reeks grote namen. Hoe groot de bijdrage van die mensen aan het uiteindelijke product zou zijn, was en blijft onduidelijk.


Schrijver Arnon Grunberg staat vermeld als ‘correspondent hotelmens’. Zijn eerste stukje kondigt vooral aan wat hij hier de komende weken en maanden zál gaan doen. Helaas is hij lang niet de enige ‘correspondent’ die in zijn eerste bijdrage vooral zijn intenties aankondigt, eerder dan al te beginnen met het invullen ervan. Zo kondigt David Van Reybrouck vooral zijn nieuwe boek aan.

Dat hoeft geen probleem te zijn. Er zijn 20.000 mensen die beslist hebben dat ze voor dit product 60 euro willen betalen, op basis van de betrokken namen en de principeverklaring van Wijnberg. Dat zijn 20.000 mensen die De Correspondent goed wíllen vinden. Ze zullen hem de tijd gunnen om te bewijzen dat hij ons inderdaad aan de waan van de dag kan helpen ontsnappen – en liefst niet alléén door van elk stuk een wat lang uitgevallen, linksige column te maken.

Het eerste ‘grote’ verhaal, dat overigens gratis op de site staat, slaagt zeker in die opzet. Dick Wittenberg bekijkt het fenomeen van de grensmuren – de verdedigingswallen tegen het ‘gevaar’ van buitenaf, die overal ter wereld uit de grond rijzen. ‘De grensmuur is dé internationale ontwikkeling van de eenentwintigste eeuw’, argumenteert Wittenberg. Het stuk eindigt met de vaststelling dat al deze muren de wereldbevolking verdelen ‘in twee klassen, naar geboorteplaats’. Dat is een wat te simpele conclusie voor een verder heel bedachtzaam artikel. Als De Correspondent op regelmatige basis met dit soort stukken uitpakt, hoeft de site zich weinig zorgen te maken over zijn voortbestaan.


Structuur

Aan de structuur van de site is nog werk. Er is maar een beperkte frontpagina, en geen systematische inhoudsopgave. Als we willen zien wat er op De Correspondent te lezen valt, moeten we naar de lijst van correspondenten. Onder elk van de 24 journalisten vinden we een link naar een artikel, vermoedelijk het meest recente (of enige?) artikel van die medewerker. Maar of dat een lange reportage is of een korte boekbespreking, dat blijkt pas als je erop klikt.

De individuele artikels daarentegen, of toch een aantal ervan, zien er werkelijk fantastisch uit, zeker op groot scherm. Terwijl ze ook perfect leesbaar blijven op de kleinste schermen. De foto’s en infografieken zijn erg groot uitgespeeld, een beetje zoals ze dat doen op de hippe technologiesite The Verge. Interessante links staan in een aparte kolom rechts.

Van de stukken die gisteren te lezen waren, was er niet een dat niet in een Nederlandse krant of tijdschrift zou kunnen verschijnen. Maar hoeft dat? Alleen al door de formule – een betaalde maar wel betaalbare website – en door de vernieuwende vormgeving betekent De Correspondent al een verrijking voor het medialandschap in het Nederlandse taalgebied. Dat is al heel wat.

De Correspondent


DS, 01-10-2013 (Dominique Deckmyn)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB