We doen ons best om onze aangeboren vooroordelen ten opzichte van iemand die vreemd is, en die tot een minderheid behoort, te onderdrukken.


Lief voor de minderheid
Vroeger was het leven simpel. Wij kenden alle mensen die we ontmoetten. En als er dan toch bij grote uitzondering eens onbekenden in ons bestaan opdoken, waren dat meteen vijanden. Net zoals dat nu bij chimpansees nog altijd het geval is.

Afkeer van vreemdelingen

Maar in de loop der tijden zijn wij erin geslaagd die afkeer van vreemdelingen te vervangen door iets duurzamers. Mede daardoor konden wij als soort zo explosief in aantal toenemen dat we nu zo goed als de hele wereld bevolken. Vandaag ontmoeten we veel meer onbekenden dan bekenden. Tegelijkertijd beschikken we over een breed gamma aan rituele uitwijkmechanismen om niet met hen te hoeven interageren. Denk maar aan hoe we proberen te vermijden dat er op trein of bus iemand op de lege stoel naast ons komt zitten.

Door de globalisering en de neiging van de mens om zijn omgeving in categorieën onder te verdelen – dat vergemakkelijkt het mentale beheer van wat we meemaken – is er in de loop der tijden een nieuw verschijnsel opgedoken: dat van de minderheden. Minderheden zijn groepen mensen die als gevolg van het chaotische spel van natuurlijke en historische toevalligheden in een voor hen vreemde context verzeilen (waar ze overigens zo succesvol kunnen zijn dat ze hun status van minderheid kwijtspelen).

De Turken en Marokkanen bij ons, de zwarten en latino’s in de Verenigde Staten: lange tijd zijn ze minderheden geweest, maar nu zijn ze uitgegroeid tot sterke gemeenschappen waar rekening mee dient te worden gehouden, ook op politiek vlak.

Politiek correct gedrag

Interessant, zeker in de context van het populistische onveiligheidsdiscours, is een recente vaststelling van wetenschappers in de Journal of Experimental Psychology. Ze ontdekten dat leden van een meerderheid zich dikwijls, als een vorm van politiek correct handelen, extra vriendelijk opstellen ten opzichte van leden van een minderheid. Blanken gingen in interacties met zwarten meer glimlachen en meer vriendelijke woorden gebruiken dan in vergelijkbare interacties met andere blanken.

We doen dus blijkbaar ons best om onze aangeboren vooroordelen ten opzichte van iemand die vreemd is, en die tot een minderheid behoort, te onderdrukken. Een strategie die echter alleen werkt in ideale omstandigheden, want vanaf het ogenblik dat er stress bij kwam kijken, viel de geforceerde vriendelijkheid weg. Politiek correct en mensvriendelijk handelen is dus blijkbaar alleen vanzelfsprekend als het ons goed gaat.

Bron: Knack.be 15/12/2012

Mijn mening: Het klopt inderdaad dat we van nature de neiging hebben om ons iets vriendelijker te profileren naar mensen van een ander origine omdat je nogal snel een stempel krijgt van racist. Helaas worden mensen - blank of zwart- nu eenmaal in hokjes geplaatst. Onze huidige maatschappij leert ons niet echt tolerant te zijn tegenover 'iets vreemds'. En wat is maatschappelijk of politiek correct zijn? Wij vinden bijvoorbeeld als Belgen hetgeen voor ons cultureel aanvaardbaar is correct maar in andere culturen is dit misschien niet zo. Verdraagzaamheid is wellicht de sleutel tot een multiculturele samenleving. Happy Christmas.