Meer toeristen boeken reis ... om te werken

Steeds meer Belgen gaan met vakantie om te … werken. In een weeshuis of een schooltje in Ghana, bij een liefdadigheidsinstelling in Latijns-Amerika of bij een leeuwenproject in Zuid-Afrika. Gespecialiseerde reisbureaus zien de boekingen met 30% stijgen. Het succes is zelfs zo groot dat het Vakantiesalon van Antwerpen voor het eerst een aparte ruimte heeft voor werkvakanties.

Je zuurverdiende vakantiedagen opsparen om je uit de naad te werken en er nog voor betalen ook? Duizenden Belgen doen het liever dan luieren aan het zwembad van een all-inclusivehotel. “Drie jaar geleden heeft Airstop de aparte afdeling Jobstop opgericht”, vertelt woordvoerster Aurore Vincent. “Jobstop biedt de sociale vakanties aan, maar ook de mogelijkheid om te helpen bij diverse natuur- en wildlifeprojecten. Tijdens ons debuutjaar kwam er dertigtal boekingen binnen, dit jaar zaten we eind oktober al aan 200. Per week hebben we gemiddeld zes dossiers. Populairst zijn helpen in een schooltje en een weeshuis in Ghana of leeuwenwelpjes verzorgen in Zuid-Afrika. Ook India spreekt bij velen tot de verbeelding.”

Taalreizen
Nog zo’n voltreffer zijn au-pairvakanties in de VS. Je draait mee in het dagelijkse familieleven en je houdt je voornamelijk bezig met de verzorging van kinderen. Je leert de gewoontes en tradities in je gastgezin en je smeedt vriendschapsbanden voor het leven. “Eveneens in opmars zijn werkreizen naar Australië”, vervolgt Aurore Vincent. “Wij regelen de vluchten en onze lokale partner helpt ter plaatse bij het kiezen van een tijdelijke baan in de horeca of het toerisme. De rest moet je zelf uitzoeken. Voor zo’n 2.000 euro kan je al een jaar naar Down Under.”
Een van de grootste spelers op de markt is World Education Program (WEP). Wat ooit begon als een initiatief van twee Luikse studenten is vandaag uitgegroeid tot een succesvol bedrijf met vijftien medewerkers in Brussel en kantoren in Frankrijk, Italië, Argentinië en Australië. Vorig jaar deden liefst vijfduizend Belgische jongeren een beroep op WEP en elk jaar stijgt die nog met zo’n 30%.
WEP ontvangt ook buitenlandse studenten voor allerlei projecten in België. Door de grote vraag heeft WEP nu ook speciale programma’s opgezet voor 45-plussers, zoals een ecologisch project in Australië waar je in kleine groepjes natuurparken gaat onderhouden en herstellen. Dat is fysiek belastend werk, vaak in afgelegen gebieden met weinig comfort, en je wordt ook blootgesteld aan warme temperaturen, maar toch zijn de plaatsjes al vaak maanden vooraf volgeboekt.
“Vroeger was zo’n vrijwilligersreis écht geknipt voor studenten en wereldverbeteraars”, zegt Erwin De Decker van Vakantiesalon Vlaanderen. “Nu krijg je deelnemers van allerlei leeftijden , zelfs 60 jaar of ouder. Zij hebben meer geld om de reis te bekostigen en tijd om langer van huis weg te zijn. Anderen willen dan weer even ontsnappen uit ons helse levensritme of willen liever zelf de handen uit de mouwen steken in plaats van hier enkele euro’s te geven aan een liefdadigheidsproject waarvan je toch nooit de resultaten ziet. Bovendien is de drempel laag: er is geen speciale extra kennis vereist voor je vertrekt.”

Verjaardag
“Onlangs kregen wij hier een moeder van twee jonge dochters over de vloer”, vertelt Aurore Vincent van Jobstop. “Zij schonk voor haar dochters voor hun verjaardag elke een vrijwilligersreis naar Zuid-Afrika. Zij was destijds ook gaan werken in Honduras en die periode had haar sociale bewustzijn een enorme boost gegeven. Dat wilde ze nu ook aan haar kinderen doorgeven.”

Bron: HLN van woensdag 12 december 2012


Eigen mening:
Het is de eerste keer dat ik er van hoorde, maar het heeft toch iets. De meesten doen dit waarschijnlijk uit idealisme, anderen hebben andere drijfveren. Je komt in aanraking met andere culturen of je schaaft je talen een beetje bij. De lokale bevolking zal je waarschijnlijk ook heel anders bekijken als je in een weeshuis of een ziekenhuis vrijwilligerswerk gaat doen. De gewone toerist wordt misschien argwanend bekeken als een rijke westerling of als een wandelende geldbeugel.
Je ziet ook onmiddellijk resultaat : een blij kind of een dankbare patiënt. Als je thuis in België een schenking doet , zie je inderdaad niet veel resultaat.
Voor sommigen is het misschien een goedkope manier van reizen, maar je moet wel bereid zijn de handen uit de mouwen te steken.
En wie zou niet graag leeuwenwelpjes knuffelen of een papfles geven in Zuid-Afrika? Je ziet er misschien dingen die een gewone toerist nooit te zien krijgt.
Ik kan alleen maar bewondering hebben voor al deze mensen die zich belangloos inzetten voor één of andere liefdadigheidsinstelling.