7 op de 10 diefstallen blijven onopgehelderd
Prioritaire criminaliteitsfenomenen amper vervolgd

dinsdag 06 november 2012, 03u00
Auteur: Nikolas Vanhecke, Eline Bergman


Een diefstal in een auto: bij gewone diefstallen moest de politie 154.866 zaken zonder gevolg laten.
Reyer Boxem
BRUSSEL - De parketten in ons land moeten vaker wel dan niet de dossiers van (zware) diefstallen, al dan niet met geweld, zonder gevolg seponeren. De dader blijft onvindbaar.
Slachtoffers van een car- of homejacking, straatroof, handtasdiefstal, enzovoort blijven na hun aangifte vaak in de kou staan. Uit cijfers van het college van procureurs-generaal blijkt dat net geen zeventig procent van die diefstallen met geweld wordt geseponeerd. Dat betekent dat – nadat de politie een proces-verbaal van de aangifte heeft opgesteld, in de mate van het mogelijke een onderzoek heeft gevoerd en hun processen-verbaal naar het gerecht heeft gestuurd – het parket de dossiers zonder gevolg klasseert.

De minister van Justitie, Annemie Turtelboom (Open VLD) gaf de statistieken, die van 2009 tot 2011 lopen, vrij na een parlementaire vraag van Kamerlid Bert Schoofs (Vlaams Belang).

Woninginbraken

De reden voor die seponeringen is meestal niet ver te zoeken: de politie slaagt er in het leeuwendeel van de gevallen niet in om de dader op te sporen.

Verspreid over die drie jaar gaat het zo over 46.120 dossiers rond diefstallen met geweld die zonder gevolg blijven.

Bij zakkenrollerij en andere gewone diefstallen, moest het gerecht in totaal 154.866 zaken zonder gevolg laten.

Maar vooral bij wat het gerecht ‘zware diefstallen’ noemt, ligt het aantal seponeringen hoog: tachtig procent blijft daar zonder gevolg. En nog meer dan bij andere soorten criminaliteit, om niet te zeggen zo goed als altijd, gebeurt dat omdat de dader onbekend blijft of omdat er niet voldoende bewijzen zijn.

Zware diefstallen, dat zijn ramkraken, autodiefstallen en vooral woninginbraken. Uit cijfers van de federale politie bleek eerder al dat die opnieuw naar recordhoogtes stijgen. Verwacht wordt dat dit jaar de kaap van 70.000 wordt gerond.

‘Al die seponeringen komen stuk voor stuk voor bij criminaliteitsvormen die een rechtstreeks effect hebben op het onveiligheidsgevoel van de burger’, zegt Brice De Ruyver, criminoloog aan de Universiteit Gent. ‘Tegelijk staan inbraken in woningen en gewapende diefstallen bovenaan het Nationaal Veiligheidsplan en de beleidsplannen van quasi alle politiezones. Voor politie en parket zijn het al jarenlang prioriteiten. Als je dan ziet dat het aantal “sepots” toch nog zo hoog ligt, kun je zeker stellen dat we met een probleem zitten. Blijkbaar krijgen we ondanks alle inspanningen dit soort van criminaliteit niet onder controle. Zeker bij de rondtrekkende zigeunerbendes zitten we met een serieus probleem.’

Overleg met herkomstlanden

Volgens De Ruyver botst de bestrijding van onder meer rondtrekkende dadergroepen (van wie de federale politie schat dat ze verantwoordelijk zijn voor minstens een derde van de inbraken) hier stilaan op een muur.

‘De tijd dat je de inbrekers bij bosjes kon pakken op basis van hun gsm-verkeer is definitief voorbij. Eén van de laatste stappen in de bestrijding was de aanpak via juweliers en goudsmeden, maar zelfs daarvoor worden de daders te geraffineerd. Alleen als we in de landen van herkomst samenwerken met politie en gerecht kunnen we het fenomeen aanpakken.’

Bron: http://www.standaard.be/artikel/det...121105_00358874

Commentaar: Dit vind ik niet kunnen. De slachtoffers blijven achter met lege handen en de daders gaan er zomaar vandoor. Ik ga akkoord met de opinie van De Ruyver. Hij vind ook dat ons politiesysteem moet samenwerken met de politie uit het land van herkomst van de dader. Zo kunnen we het aantal geseponeerde klachten doen afnemen.