Een sollicitatiegesprek, een test met meerkeuzevragen en een opleiding in een kinderdagverblijf: dat is wat tieners voorgeschoteld krijgen als ze babysitter willen worden bij Solidariteit voor het Gezin. 'Zo zijn de ouders zeker dat hun oogappel een plichtsbewuste oppas heeft', zeggen de organisatoren van Sloebersit.


Een website waarop je een babysitter kan bestellen: dat is 'Sloebersit', een nieuw initiatief van Solidariteit voor het Gezin. De aanbieding die ouders versturen, komt terecht bij babysitters in de omgeving die via de site laten weten of ze tijd hebben om te babysitten.

Maar die aanvraag komt niet zomaar bij iedereen terecht. Want je moet er wat voor over hebben om babysitter te worden bij Sloebersit. 'We laten ze eerst screenen door onze selectie-assistenten in een gesprek', zegt Michaël De Graeve van Solidariteit voor het Gezin. 'We gaan zeker niet zomaar iedereen aanvaarden: gisteren nog kreeg een van onze selectie-assistenten een meisje over de vloer dat nog wat onzeker was en liever niet op meer dan één kind zou letten. Zij komt dus niet in aanmerking'

Na het gesprek volgt een heuse test met vijftien meerkeuzevragen (zie kader). 'De test schetst een babysitdag waarop alles misloopt', zegt De Graeve. 'De babysitter moet aanduiden hoe hij of zij zou reageren. En we verbeteren redelijk streng.'

Nadien volgt ook een opleiding, waarbij de babysitters meedraaien in een kinderdagverblijf. 'Dat is vooral belangrijk voor de zorg van de allerkleinsten: luiers verversen en eten opwarmen. Maar die opleiding is niet verplicht.'

Gezinnen die ondanks die voorbereiding niet tevreden zijn over hun babysitter, kunnen dat ook aan Sloebersit laten weten. Op die manier is er ook permanente controle op de babysitters.

Bij de Gezinsbond, dat via een gelijkaardig systeem elk jaar ruim 100.000 babysits regelt, lopen ze niet warm voor de screening. 'Wij kiezen bewust voor een dicht netwerk van coördinatoren, zodat er veel persoonlijk contact is met de oppassers en met de gezinnen', zegt René Mercken van de Gezinsbond. 'We geloven daar meer in, want in een test of tijdens een screening kunnen ze zeggen wat ze willen. Dan nog is het niet uit te sluiten dat er iets misloopt.'

Goed gevoel

Opvoedkundige Wendy Bosmans, bekend van Supernanny, vindt de opleiding geen slechte zaak. 'Zo hebben ze iets om op terug te vallen als ze geconfronteerd worden met onverwachte gebeurtenissen. Maar het belangrijkste criterium is nog altijd dat het klikt. Een babysitter kan perfect zijn voor de kinderen van de buren maar niet passen in jouw gezin. Wij hebben zelf al voor de derde keer een vaste babysitter die het voordien nog nooit gedaan had, maar waarbij we een goed gevoel hebben. Je vertrouwt hem of haar je belangrijkste goed toe: dan is het toch belangrijk dat het niet zomaar iemand is.'

Bron: DS, 9-05-2012 (Koen Baumers)

Mening:
Over dit artikel heb ik een dubbel gevoel. Langs de ene kant is het misschien goed dat babysitters een examen moeten doen maar er zijn altijd mensen bij met twee gezichten. Die kunnen zich anders voordoen dan ze werkelijk zijn. Ik vind het eigenlijk vreemd dat ze een opleiding voorzien, maar dit niet verplicht is. Daaruit kan je toch het beste zien of ze geschikt zijn of niet. Maar je weet natuurlijk nooit wanneer ze aan het babysitten zijn zich hetzelfde gedragen dan tijdens de opleiding. Zoals ze in dit artikel een voorbeeld aanhalen vind ik het eigenlijk erg dat ze dit meisje niet in aanmerking laten komen omdat ze onzeker is en dat ze maar één kind wil. Wie weet kan ze heel goed omgaan met kinderen maar moet dit alleen nog maar groeien. Ze geven dat meisje de kans gewoon niet! Je moet ook niet altijd via een bond ingeschreven zijn , maar via kennissen kan je ook babysitten en dit zonder een examen te doen. Zoals opvoedkundige Wendy Bosmans aanhaalt, is een goed gevoel hebben het belangrijkste bij ouders.