'Dexia is tijdbom onder België'


BRUSSEL - 'Dexia is structureel verlieslatend. Als er niets verandert, moet België vanaf 2014 elk jaar 2 miljard neertellen om de restholding drijvende te houden', waarschuwt insider Bernhard Ardaen in een boek over het Dexia-debacle.


Voor het grote publiek is hij een nobele onbekende, maar de zakenbankier Bernhard Ardaen weet waarover hij spreekt. Twintig jaar werkte hij voor Dexia, waarvan een groot deel in de snelle en harde wereld van de marktenzaal. Hij had ook een tijdlang zitting in het kredietcomité dat elke week besliste over de aankoop van honderden miljoenen obligaties voor de groep en adviseerde tijdens de eerste redding in 2008 zelfs even de aandeelhouders van Dexia.

In een opmerkelijk boek - het eerste over de Dexia-crisis - legt hij als insider uit hoe het kleine Gemeentekrediet een wereldspeler werd die uiteindelijk zichzelf opblies. Mede omdat er in de top onvoldoende mensen zaten met kennis van bankieren, waardoor ze interne alarmsignalen negeerden en in volle financiële crisis nog meer risico's namen.


Structureel verlieslatend

Maar Ardaen waarschuwt ook voor de 'tijdbom Dexia', tevens de titel van zijn boek. Want de restholding Dexia (niet te verwarren met Belfius) is structureel verlieslatend. De inkomsten uit de enorme obligatieportefeuilles van Dexia liggen een stuk lager dan de kosten om diezelfde portefeuille op de markt te herfinancieren.

'De cijfers veranderen dagelijks. Maar volgens mijn berekeningen draait Dexia vandaag structureel zo'n 3 miljard euro per jaar in het rood. In dat tempo zal het eigen vermogen over iets meer dan twee jaar volledig opgesoupeerd zijn. Wat betekent dat de overheden ergens in 2014 verliezen beginnen te lijden en België vanaf dat ogenblik 2 tot 3 miljard euro per jaar zal moeten neertellen om Dexia drijvende te houden.'

Maar er is meer. Omdat de akkoorden over de 90 miljard euro aan staatswaarborgen bepalen dat Dexia de overheden ook in aandelen kan terugbetalen, zou Dexia zelfs de staatsfinanciën van België in zijn val kunnen meesleuren. Want dan zullen de participaties van bestaande aandeelhouders verwateren en worden de overheden de controlerende aandeelhouders van de restholding, wat zou betekenen dat ze de balans van Dexia pro rata moeten consolideren bij de staatsschuld. Volgens Ardaen kan de Belgische staatsschuld daardoor oplopen van 365 naar 500 miljard euro ofwel anderhalve keer het bbp. En dan is zelfs een Grieks scenario 'niet meer ondenkbaar'.


Oplossing

Maar Ardaen ziet ook oplossingen om de bom onder België te ontmijnen. Want er is volgens hem een manier om de structurele verliezen bij Dexia fors te doen krimpen, zelfs in de huidige moeilijke marktomstandigheden. Als naar hem wordt geluisterd, maakt hij zich sterk dat ons land een worstcasescenario kan vermijden.

'Beheer en financier de restholding Dexia als een echt hefboomfonds', geeft hij als raad mee aan de regering. 'Stel ervaren technici aan die de onvermijdelijke factuur voor de Belgische belastingbetaler kunnen minimaliseren als zij de nodige armslag krijgen onder leiding van de minister van Financiën.'

Hoe dat moet gebeuren, legt Ardaen uit in zijn boek en is voor niet-bankiers wellicht financiële hocus pocus. Hij stelt voor dat Dexia en de Franse tak Dexia Crédit Local de waardeschommelingen in hun obligatieportefeuilles afdekken met CDS'en - een soort verzekeringscontracten tegen wanbetaling - en dat onder de bestaande Frans-Belgische staatswaarborg van 90 miljard, die herschreven moet worden.

Daardoor zou Dexia zich veel goedkoper kunnen financieren op de kortlopende repo-markt, waardoor de structurele verliezen beperkt blijven en de Belgische overheid geen (of minder) geld zou moeten neertellen om het snel slinkende eigen vermogen van Dexia te stutten.


DS, 19-04-2012 (Nico Tanghe)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB