Gehuwde priesters kunnen een verrijking van de pastorale dienstverlening betekenen, vindt de Antwerpse bisschop Johan Bonny. Met het wijden van vrouwen heeft hij het moeilijker. 'De wijding van de vrouw is een dossier met theologische implicaties.'
Bent u voor het celibaat?
‘Ik geloof in de waarde van het ongehuwde priesterschap. Dat stel ik niet ter discussie. Zeker in een consumptiemaatschappij als de onze, waar seksualiteit soms wordt gebanaliseerd, kan de ongehuwde priester een bijzondere waarde hebben als profetisch teken. Anderszijds zou ik ook graag getrouwde mannen tot priester wijden, als dat zou kunnen.’

Vanwege het priestertekort?
‘Niet zozeer ter aanvulling van het bestaande kader, maar omdat gehuwde priesters een verrijking van de pastorale dienstverlening kunnen betekenen. We hoeven de wijding van getrouwde mannen niet uit te vinden. In de Oosterse kerken, ook de katholieke, hebben ze altijd bestaan. In Oekraïne of Roemenië bijvoorbeeld, en dat ligt niet verder van ons dan Rome. In de katholieke kerk aanvaarden wij getrouwde mannen ook als ze dominee zijn in de protestantse kerk en zich bekeren tot het katholicisme.’

Maar met het idee om ook gewone getrouwde mannen te wijden staat u alleen?

‘Ik denk dat de meeste bisschoppen blij zouden zijn mochten ze dat kunnen.’

En vrouwen wijden?

‘Dat ligt moeilijker. Getrouwde mannen al dan niet wijden: dat is een kerkrechterlijke kwestie. De wijding van de vrouw is een dossier met theologische implicaties. Dat raakt aan de interpretatie van zowel de bijbel als de traditie. In ons land zou de wijding van vrouwen wellicht aanvaard worden. Maar wereldwijd is het een heel geladen dossier, ook op beleidsniveau. Vrouwen vragen terecht om een grotere betrokkenheid. Waar mogelijk probeer ik geëngageerde vrouwen te benoemen op verantwoordelijke posities.’

Zondag is het Pasen. Wat betekent dat voor een christen?

‘De paasboodschap vormt de kern van het christendom. Pasen heeft te maken met dood en leven, met liefde en lijden, met het onverdiende lijden. En met de vraag hoe God met het lijden iets te maken kan hebben.’

Waarom laat God lijden toe?

‘Met die vraag kampt elke godsdienst. Het unieke van het christendom bestaat in het geloof dat God zélf, in Jezus Christus, door het lijden is gegaan. De God van het christendom is geen stoere God die vanuit de verte toekijkt hoe het er op deze wereld aan toegaat. God heeft zelf geleden, op een onrechtmatige en bijzonder wrede manier.’

Wat kunnen we daaruit leren?

‘Dat God solidair is met de lijdende mens. En dat er in dat lijden uitzicht is op meer en beter. Een uitzicht op wat wij in christelijke terminologie ‘verlossing’ noemen. Omwille van de verrijzenis van Jezus geloven wij dat de liefde uiteindelijk sterker is dan haat, dat leven sterker is dan dood, dat uit alle kwaad nog iets goeds kan komen. Die boodschap vieren wij met Pasen. En die moet zich vertalen in solidariteit met alles wat, op grote en op kleine schaal, lijden is in deze wereld.’

Bron: http://www.standaard.be/artikel/det...DMF20120406_195

Mijn mening:
Eerst en vooral heb ik dit artikel gekozen omdat ik vind dat als er getrouwde mannen tot priester mogen worden, de kerk weer een stukje beter in het daglicht komt te staan. Anderzijds is het misschien een noodkreet van de kerk om terug meer volk naar de kerken te trekken, dat blijft de vraag. Maar zoals bisschop Bonny zegt gedurende het interview, in België worden al langer getrouwde mannen aanvaard als ze dominee zijn in de protestantse kerk en zich bekeren tot het katholicisme. Dus waarom niet katholieke getrouwde mannen aanvaarden. Een volgende stap zou de aanvaarding van vrouwen moeten zijn binnen de kerk, maar dat ligt blijkbaar nog zeer moeilijk. Kortom, als mannen deze ambt met plezier en passie kunnen vervullen, waarom deze dan niet aanvaarden in de kerk?