Een jaar overdoen in het basisonderwijs leidt niet tot betere schoolprestaties. Dat blijkt uit een studie van de KU Leuven in opdracht van het departement Onderwijs. Alleen tijdens het bisjaar zelf worden de cijfers tijdelijk beter.



In het schooljaar 2009-2010 moest 2,68 procent van de leerlingen in het basisonderwijs hun jaar opnieuw doen. In het secundaire onderwijs bedroeg dat cijfer 5,33 procent. Maar liefst 1 op de 3 Vlaamse leerlingen in het tweede middelbaar had hierdoor al een of meerdere jaren achterstand. In vergelijking met andere Europese landen is het aantal zittenblijvers in Vlaanderen hoog.

Volgens de onderzoekers is dit hoge percentage vooral te wijten aan het feit dat Vlaamse scholen zittenblijven zinvol vinden om zwakke leerlingen meer tijd te geven om de leerstof te verwerken. Zittenblijven als remedie is volgens de vorsers geen goede keuze. De prestaties van de leerling verbeteren niet, met uitzondering van het bisjaar.

“Eigenlijk is zittenblijven een vorm van falen”, aldus Goedroen Juchtmans van de KUL. “Nu wordt vooral naar het falen van de leerling gekeken, kijken vanuit het standpunt van de leerling zelf en hoe die kan groeien, leidt wellicht tot betere prestaties.”

In andere Europese landen zoals Noorwegen en IJsland gaan leerlingen automatisch over naar het volgende schooljaar. Het onderwijs is er daardoor minder gericht op het “sorteren” van leerlingen. Het gaat vaak om onderwijssystemen waar alle leerlingen hetzelfde programma volgen tot 15 à 16 jaar en waar in de klas via differentiatie ingespeeld wordt op de specifieke leerbehoeften van zwakker presterende leerlingen.

Daarnaast is er vaak ook een ruimere visie op het begrip leren. In Zweden bijvoorbeeld wordt niet alleen naar de traditionele schoolse prestaties zoals wiskunde en talen gekeken, ze hebben er ook oog voor sociale, creatieve en sportieve vaardigheden.

VRT Deredactie.be di 28/02/2012 - 07:48

Hierbij wordt aangetoond, en ik deel dit standpunt, dat zittenblijven geen oplossing biedt alsook geen meerwaarde voor de leerling.
De marginalisering die een zittenblijver als een stempel op zich gedrukt krijgt weegt vaak zwaarder door dan het nut van de leerstof langer te kunnen verwerken.
Een herziening van ons onderwijssysteem zou niet langer een taboe mogen zijn en we moeten kunnen toegeven dat bijvoorbeeld het Scandinavisch model beter geschikt is voor het kind in kwestie.