Elk uur sterven 300 kinderen door ondervoeding

Per uur sterven er wereldwijd 300 kinderen aan de gevolgen van ondervoeding. Een kwart van alle jonge kinderen krijgt onvoldoende voedingsstoffen binnen om zich normaal te ontwikkelen.

170 miljoen kinderen jonger dan vijf zijn onderontwikkeld door ondervoeding © Reuters

170 miljoen kinderen jonger dan vijf zijn onderontwikkeld door ondervoeding. Dat wijst een onderzoek van NGO Save the Children uit. De recente voedselcrisis zorgde voor een forse stijging van de voedselprijs in landen als Pakistan, Bangladesh, India, Peru en Nigeria. Die landen zijn de thuis van de helft van alle ondervoede kinderen in de wereld. Door de gestegen voedselprijzen krijgen ze nu vaak nog minder te eten of worden ze door de ouders uit de scholen gehaald om het gezin te helpen onderhouden. Dat schrijft the Guardian.

De prijs van voedsel is de voorbije vijf jaar in ontwikkelingslanden met gemiddeld 25 procent gestegen. In landen als Kenia ging de prijs zelfs met 40 procent omhoog. De forse stijging is vooral te wijten aan extreme weersomstandigheden, het gebruik van landbouwgrond om biobrandstof op te verbouwen en de economische crisis. De armen, wiens inkomen sowieso al grotendeels naar voedsel ging, zijn het hardst getroffen.

Volgens het rapport antwoordde een derde van de ondervraagde ouders dat hun kinderen regelmatig klagen over een gebrek aan eten. Een op zes ouders kan zich nooit vlees, melk of groenten veroorloven. “Als er geen concrete actie wordt ondernomen”, waarschuwt Justin Forsyth, de voorzitter van Save the Children in the Guardian, “dan zal binnen vijftien jaar een half miljard kinderen fysiek en mentaal onderontwikkeld zijn.”

India

India is er misschien nog het ergst aan toe. De helft van alle Indiase kinderen heeft ontwikkelingsproblemen door een gebrek aan goede voeding. Een kwart moet het zelfs vaak helemaal zonder voedsel stellen. Dat is dubbel zoveel als in Sub-Saharisch Afrika. Dagelijks sterven 3000 Indiase kinderen aan de gevolgen van ondervoeding.

De Indiase armen kunnen de juiste hoeveelheid en het juiste type voedsel gewoon niet betalen. Daar komt nog eens bij dat de voedselvoorraad ronduit slecht beheerd wordt en dat de overheid vetrijk eten, dat eerder vult dan voedt, subsidieert.

Een gebrek aan hygiëne, het lage budget voor ziekenzorg en de lage opleidingsgraad vergroten het probleem nog. De Indiase economie is nochtans de derde grootste economie van Azië en kende tussen 1990 en 2005 een groei van 300 procent. Het gemiddelde loon per inwoner steeg van 96 naar 489 dollar.

De situatie is het ergste in de arme stammengebieden. In Shivpuri bijvoorbeeld, een verarmde regio in de staat Madhya Pradesh, ligt de kindersterfte op 103 doden per 1000 kinderen. Dat is bijna dubbel zo hoog als het nationaal gemiddelde. De meeste van de kinderen in die streek horen tot India’s armste en meest gemarginaliseerde gemeenschappen zoals de stammen en lagere kasten. De meesten onder hen kunnen niet lezen of schrijven en de armoede is groot.

‘Voedselzekerheidsplan’

De moeders van de kinderen hier zijn zelf ondervoed. Ze worden op jonge leeftijd in het huwelijk gedwongen en baren dan kinderen met ondergewicht en een slecht immuunsysteem. Het gebrek aan onderwijs en geletterdheid in deze streek maakt het er allemaal nog erger op. In plaats van borstvoeding, krijgen de kindjes buffelmelk en besmet water. Vaak met diarree als gevolg waardoor ze amper nog voedingsstoffen kunnen opnemen.

De Indiase overheid beseft dat ze een probleem heeft en er bestaan dan ook verschillende initiatieven om ondervoeding van kinderen te bestrijden. Maar die zijn misschien niet allemaal even goed uitgedacht. India stelt nu een ‘voedselzekerheidsplan’ op . Daarmee zou 63 procent van de bevolking goedkoop rijst en graan kunnen aankopen. Experts vrezen echter dat voedselzekerheid geen voedingsstoffenzekerheid betekent en zien het plan dan ook meer als een politieke stunt.

Ondervoeding blijft onder de radar

Ondervoeding wordt vaak niet geregistreerd als doodsoorzaak waardoor het te veel onder de radar blijft. Hierdoor wordt er in ontwikkelingslanden amper actie ondernomen. Wanneer er vroeg wordt ingegrepen kan de onderontwikkeling nochtans gestopt worden, en kunnen kinderen hun volledig potentieel bereiken.

Ondervoeding is volgens het rapport de onderliggende oorzaak van een derde van alle gevallen van kindersterfte. Maar het heeft nooit evenveel aandacht gekregen die andere belangrijke oorzaken als malaria, mazelen of aids wel kregen.

Lager IQ

De meeste ondervoede kinderen sterven niet, maar gaan fysiek en mentaal afgestompt door het leven. De Wereldbank schat dat onderontwikkeling in ontwikkelingslanden verantwoordelijk is voor een vermindering van 2 tot 3 procent van het BNP. Het IQ van kinderen met een gestoorde groei kan 15 punten lager liggen dan dat van goed gevoede kinderen.

“Natuurlijk heeft dat een directe impact op hun opleiding en het ontwikkelingspotentieel van een land”, zegt Forsyth. “Het laatste decennium hebben we heel wat vooruitgang geboekt op het gebied van onnodige kindersterfte in ontwikkelingslanden. De voedselcrisis dreigt die vooruitgang nu teniet te doen.”

Volgens Save the Children kunnen er met een investering van 10 miljard dollar elk jaar twee miljoen levens gered worden. Daarnaast kunnen er daarmee 60 miljoen kinderen van onderontwikkeling gered worden. (PC)

Bron: Knack

Mijn mening: Elke week lees je wel in de krant dergelijk artikel of zie je op het nieuws schokkerende beelden van armoede. Maar toch doet niemand iets? Sommigen vinden het zelfs normaal? Dit kan ik echt niet begrijpen. Ik besef ook maar al te goed dat armoede niet in één dag is opgelost, maar alle kleine beetjes helpen, niet toch? Ik weet maar al te goed dat onze maatschappij in het Westen vandaag de dag alleen maar gericht is op macht en economie. En zolang macht en economie, waarmee sommigen zich enorm verrijken, voorrang heeft op het welzijn van alle mensen, zolang zal er armoede en honger zijn. En niets wijst erop dat dit in de toekomst zal veranderen, integendeel. Naar mijn mening wordt het tijd dat grote ondernemingen de handen in elkaar slaan en een project op poten zetten om de armoede in de wereld een stukje kleiner te maken. Wanneer dit lukt, gaat de rest ook volgen...