De Belg heeft 20,8 procent kans om in armoede verzeild te raken. Voor alleenstaande ouders is dat zelfs 35 procent. De economische crisis heeft in ons land bovendien vooral mensen met een gemiddeld loon getroffen.
Dat schrijft De Morgen maandag op basis van het jongste rapport van de Europese Commissie over de arbeidsmarkt en de sociale situatie in Europa.

Zo'n 23 procent van de Europese bevolking, ofwel 114 miljoen mensen, riskeert in de armoede terecht te komen. Binnen het continent zijn er wel grote verschillen. Vooral in Oost-Europa is de generatiearmoede, waarbij armoede binnen families aan nieuwe generaties wordt doorgegeven, groot. In West-Europa heeft een verzeiling in de armoede vooral te maken met de arbeidsmarkt.

Eén op acht leeft in een werkloos gezin

Van de totale Belgische bevolking leeft 14,6 procent in armoede, een cijfer dat al jaren stabiel is en onder het Europese gemiddelde van 16,4 procent ligt.

Wel valt op dat binnen die groep de armoede zelf stijgt. Zowat 12,6 procent van de Belgische bevolking leeft in een werkloos gezin, wat neerkomt op een stijging met tien procent. Ons land scoort daarmee slechter dan het Europese gemiddelde (9,9 procent).

Hoewel armoede in de westerse EU-lidstaten meestal een tijdelijk fenomeen is, blijft er een deel in langdurige armoede hangen. In ons land behoren vooral ouderen en mensen met een handicap tot die groep. Van die laatsten loopt 14 procent het risico om arm te worden, tegenover 4 procent van mensen zonder handicap in de categorie 18-59 jaar.

Ook migranten maken in absolute cijfers een groter deel uit van de armoedestatistieken, wat voor gans Europa het geval is.

Vooral jobs uit middenklasse getroffen

Een job blijft de beste garantie tegen armoede, maar toch is binnen de EU zowat 8 procent van de actieve bevolking arm. Hoewel de economische crisis de werkgelegenheid in Europa fors deed dalen, werd niet iedereen even hard getroffen.

De Europese Commissie komt in haar rapport tot de verrassende vaststelling dat er grote verschillen zijn naargelang het loon. Terwijl de groep met de hoogste inkomens blijft groeien, zijn het vooral de jobs uit de middenklasse die klappen krijgen in ons land.

Net zoals in Oostenrijk is in België de voorbije jaren een groter aandeel jobs verloren gegaan van mensen met een gemiddeld en een lager dan gemiddeld loon. Dikwijls gaat het om banen in de industrie en de bouw, de twee sectoren die het hardst door de crisis zijn getroffen. Bij de laagste inkomens bleef de toestand vrij stabiel.

Helft Belgen werkt boven of onder hun niveau

Dat heeft tot gevolg dat vandaag een pak mensen onder, maar ook boven hun opleidingsniveau werken. Arbeidsmarktdeskundige Jan Denys schat dat de helft van de werkende Belgen niet volgens zijn opleiding, en dus boven of onder zijn niveau, aan de slag is. In vergelijking met andere Europese landen is dat vrij hoog.

Vooral vrouwen blijken veel sneller een job onder hun niveau aan te nemen. Vaak gaat het echter om vrouwen die voor een deeltijdse job kiezen, en dat ligt op managementniveau dikwijls moeilijk.

De economische crisis van 2008 heeft op de Belgische arbeidsmarkt niet zo hard toegeslagen als in de rest van Europa, vooral omdat werkgevers massaal hun toevlucht zochten tot tijdelijke werkloosheid voor hun werknemers. Het Belgische werkloosheidscijfer ligt momenteel op 8,4 procent, of lager dan het Europese 9,5 procent.

Bron: www.standaard.be
Veel cijfers om te verwerken. Correctie: veel choquerende cijfers om te verwerken. Wat mij vooral bijblijft is dat de helft van de werkende Belgen boven of onder zijn niveau aan de slag is. Dat vooral vrouwen onder hun niveau werken, verbaast me echter niet. Veel (alleenstaande) vrouwen zijn bang om in de armoede te raken en zijn sneller geneigd om eender welke job aan te nemen. Vrouwen werken willen ook meer deeltijds werken om meer bij de kinderen te kunnen zijn.
Wat me ook wel bijblijft, is dat de jobs met hoge lonen toenemen, terwijl die met de gemiddelde lonen klappen krijgen. Dat de jobs met gemiddelde en lage lonen afnemen, kan je verklaren door de schuld op de crisis te schuiven, maar hoe zit het dan met de stijging van jobs met hoge lonen? Dat begrijp ik toch niet helemaal, iemand die me wijzer kan maken?